Wat een ongelooflijk mooi boek, ik heb het net uitgelezen.
Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/bernhard-schlink
bernadet
Samenleesboek Bernard Schlink - De voorlezer
Samenleesboek Bernard Schlink - De voorlezer
Laatst gewijzigd door Dettie op 17 Mei 2009, 15:09, 2 keer totaal gewijzigd.
Mooi he Bernadet...
ik was er werkelijk he-le-maal weg van toen ik het de eerste keer las...heeft nog weken in mijn hoofd rond gespookt (en is uiteindelijk in mijn toptien aller tijden beland).
Ik ben benieuwd hoe ik het nu vind.
Al lees je het een tweede keer (zeker bij dit boek) niet meer zo onbevangen.
Wil
ik was er werkelijk he-le-maal weg van toen ik het de eerste keer las...heeft nog weken in mijn hoofd rond gespookt (en is uiteindelijk in mijn toptien aller tijden beland).
Ik ben benieuwd hoe ik het nu vind.
Al lees je het een tweede keer (zeker bij dit boek) niet meer zo onbevangen.
Wil
Beste leestafelaangezetenen,
Ik heb “De Voorlezer” in twee ru-kken uitgelezen.
Twee, omdat een andere muze me onderbrak.
Ik kon niet stoppen met lezen hetgeen voor iemand als ik
die gewoon is om bij elke (vers-)regel de ogen op te slaan,
of de wenkbrauwen te fronsen, niet evident is.
Ik heb niet veel verstand van romans of uitgestrekt plotrijk proza.
Als ik me niet vergis mag je dat zo snel lezen als je kan begrijpen.
Het is een intelligent en eerlijk boek, vind ik.
Zonder gemakkelijkheidsoplossingen.
Over een uiterst moeilijk onderwerp.
Ik hou veel van Duitsland.
En het boek werpt voor mij een verrassend licht op het verwerkingsproces van hun verleden.
Vooral het 1ste en 4de hoofdstuk van deel 3 vind ik openbarend.
Niet alleen helpt het de Duitse jeugd te begrijpen, maar álle kinderen van ouders.
De verhouding tot de ouders.
Het samenleesboek is een samenleefboek.
Je begrijpt je eigen kind-ouder relatie een beetje meer, je begrijpt mensen een beetje meer.
En ik hou nu nog meer van Duitsland.
Het 6de hoofdstuk van deel 3, over haar handschrift, schittert er ook bovenuit, vind ik.
Het boek werkt zeer hard naar een einde toe, helt sterk af.
(Zoals Marai’s “gloed”, in het Hongaars “gloeiende as” of zoiets,
dat ook over het intens verwerken van het intens verleden gaat.)
Dat is riskant natuurlijk, maar het ontgoochelt uiteindelijk niet.
(Ik vind hem niet dezelfde dichtheid hebben als Marai, en niet zo “wijs”, maar het einde van Esthers erfenis ontgoochelt daarentegen wel een beetje.)
Maar in het hoofdstuk van de lafheid : deel 2, hoofdstuk 16, een bevreemdend stukje over zijn eigen lafheid, mis ik zijn knappe zelfobserverende kommentaar.
En het boek geeft me soms de schijn van een indruk dat er excuses (of verzachtende omstandigheden) bestaan om uitroeiingskampbewaker te zijn,
of om mensen door je passiviteit levend te laten verbranden.
Al lijden onmondigen aan vreselijker en vleselijker stiltes dan kluizenaars.
Ziezo nu heb je mijn gedacht.
g
PS
Of ik het vlug zou herlezen weet ik niet,
de vondsten en flitsen staan misschien iets te ver van elkaar af voor een verzenminnaar.
Van Marai wil ik vlug meer lezen.
Ik heb “De Voorlezer” in twee ru-kken uitgelezen.
Twee, omdat een andere muze me onderbrak.
Ik kon niet stoppen met lezen hetgeen voor iemand als ik
die gewoon is om bij elke (vers-)regel de ogen op te slaan,
of de wenkbrauwen te fronsen, niet evident is.
Ik heb niet veel verstand van romans of uitgestrekt plotrijk proza.
Als ik me niet vergis mag je dat zo snel lezen als je kan begrijpen.
Het is een intelligent en eerlijk boek, vind ik.
Zonder gemakkelijkheidsoplossingen.
Over een uiterst moeilijk onderwerp.
Ik hou veel van Duitsland.
En het boek werpt voor mij een verrassend licht op het verwerkingsproces van hun verleden.
Vooral het 1ste en 4de hoofdstuk van deel 3 vind ik openbarend.
Niet alleen helpt het de Duitse jeugd te begrijpen, maar álle kinderen van ouders.
De verhouding tot de ouders.
Het samenleesboek is een samenleefboek.
Je begrijpt je eigen kind-ouder relatie een beetje meer, je begrijpt mensen een beetje meer.
En ik hou nu nog meer van Duitsland.
Het 6de hoofdstuk van deel 3, over haar handschrift, schittert er ook bovenuit, vind ik.
Het boek werkt zeer hard naar een einde toe, helt sterk af.
(Zoals Marai’s “gloed”, in het Hongaars “gloeiende as” of zoiets,
dat ook over het intens verwerken van het intens verleden gaat.)
Dat is riskant natuurlijk, maar het ontgoochelt uiteindelijk niet.
(Ik vind hem niet dezelfde dichtheid hebben als Marai, en niet zo “wijs”, maar het einde van Esthers erfenis ontgoochelt daarentegen wel een beetje.)
Maar in het hoofdstuk van de lafheid : deel 2, hoofdstuk 16, een bevreemdend stukje over zijn eigen lafheid, mis ik zijn knappe zelfobserverende kommentaar.
En het boek geeft me soms de schijn van een indruk dat er excuses (of verzachtende omstandigheden) bestaan om uitroeiingskampbewaker te zijn,
of om mensen door je passiviteit levend te laten verbranden.
Al lijden onmondigen aan vreselijker en vleselijker stiltes dan kluizenaars.
Ziezo nu heb je mijn gedacht.
g
PS
Of ik het vlug zou herlezen weet ik niet,
de vondsten en flitsen staan misschien iets te ver van elkaar af voor een verzenminnaar.
Van Marai wil ik vlug meer lezen.
Laatst gewijzigd door Jom op 14 Okt 2005, 10:54, 2 keer totaal gewijzigd.
je hebt het mooi verwoord Jom. Ik kom er nog op terug.
Bernadet
Bernadet
Laatst gewijzigd door Dettie op 17 Mei 2009, 15:09, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik kon dit boek niet loslaten toen ik het enige maanden geleden las. Bij bepaalde hoofdstukken bleef ik met vragen en twijfels zitten. Juist die fragmenten die Jom nu zo, op zijn "eigen-wijze"interpreteert en becommentarieert. Ik sta versteld van zijn zeer kritische en scherpe waarnemingen. Zeker als je dit boek in twee rukken uitleest, en geen romanlezer bent!
Bedankt Jom voor jouw openhartige, voortreffelijke visie over dit boek!
(Tiba zou nu vragen: verslagje? is Bernadet ervan verlost)!
Groetjes Irene
Bedankt Jom voor jouw openhartige, voortreffelijke visie over dit boek!
(Tiba zou nu vragen: verslagje? is Bernadet ervan verlost)!
Groetjes Irene
Omdat ik de 'clou' ken is de tweede lezing heel anders. Ik ben nu op de helft.
Ik zag het de eerste keer als een pleidooi om de herdenking van de tweede wereldoorlog actief te houden, met alle voors en tegens. (nou ja zijn er voors?) van de oorlog.
De jeugd wil door, wil niet geconfronteerd worden met het verleden, maar is dat wel goed?
Er staan aantekeningen in mijn boek (van een ander welteverstaan)
Hij/zij heeft bij het eerste deel het jaartal 1958 gezet, en bij het tweede 1965. Dan staat er dat het boek dat moeder en dochter geschreven hebben hetvolgende is: Ruth Kluger "Weiter leben". Weet iemand of dit klopt?
Ik zag het de eerste keer als een pleidooi om de herdenking van de tweede wereldoorlog actief te houden, met alle voors en tegens. (nou ja zijn er voors?) van de oorlog.
De jeugd wil door, wil niet geconfronteerd worden met het verleden, maar is dat wel goed?
Er staan aantekeningen in mijn boek (van een ander welteverstaan)
Hij/zij heeft bij het eerste deel het jaartal 1958 gezet, en bij het tweede 1965. Dan staat er dat het boek dat moeder en dochter geschreven hebben hetvolgende is: Ruth Kluger "Weiter leben". Weet iemand of dit klopt?
Ik ben ook met herlezen begonnen...en je leest anders als je de clou kent.
Mij valt meer op dan de eerste keer (toen ik alsmaar wilde weten hoe het verhaal verder ging)
hoe mooi het eigenlijk geschreven is,
mooi van taal, en met mooie overpeinzingen en zinnen.
het antwoord op jouw vraag weet ik niet Marjo.
Ik heb geen idee.
Groetjes,
Wil
Mij valt meer op dan de eerste keer (toen ik alsmaar wilde weten hoe het verhaal verder ging)
hoe mooi het eigenlijk geschreven is,
mooi van taal, en met mooie overpeinzingen en zinnen.
het antwoord op jouw vraag weet ik niet Marjo.
Ik heb geen idee.
Groetjes,
Wil
Tja marjo even googelen en daar is het boek. Of het gedeelte van de voorlezer hierop slaat weet ik niet. Het lijkt er wel op.
Geboren in 1931 uit Joodse ouders in Wenen, ervaarde (ervoer?) Klüger het begin van het anti-semitisme in Oostenrijk. Begin 1942, werd ze gedeporteerd naar de concentratiekampen Theresienstadt, Auschwitz-Birkenau, en Christianstadt. Toen in 1945 the Duisters Christianstadt evacueerden vanwege de dreiging van oprukkende Russische troepen, wist Klüger, haar moeder, en vier andere gevangen gebruik te maken van de verwarring en besloten te vluchten.
Zo nog een stukje vertaald ook voor jullie, ik verwen jullie teveel
http://www.js.emory.edu/events/Kluger%20Lecture.htm
Bernadet
Geboren in 1931 uit Joodse ouders in Wenen, ervaarde (ervoer?) Klüger het begin van het anti-semitisme in Oostenrijk. Begin 1942, werd ze gedeporteerd naar de concentratiekampen Theresienstadt, Auschwitz-Birkenau, en Christianstadt. Toen in 1945 the Duisters Christianstadt evacueerden vanwege de dreiging van oprukkende Russische troepen, wist Klüger, haar moeder, en vier andere gevangen gebruik te maken van de verwarring en besloten te vluchten.
Zo nog een stukje vertaald ook voor jullie, ik verwen jullie teveel
http://www.js.emory.edu/events/Kluger%20Lecture.htm
Bernadet
Ik ben pas p 42 en heel benieuwd wat er volgt. Ik lees maar met een half oog wat hier staat, kwestie van de verrassing te behouden.
Maar ik heb begrepen dat er zich (een) onverwachte wending(en) voordoet/voordoen.
Nu weer met Dante bezig en met de poëzie-afdeling.
Jeetje er is zoveel te doen!
Groetjes. Tiba.
Maar ik heb begrepen dat er zich (een) onverwachte wending(en) voordoet/voordoen.
Nu weer met Dante bezig en met de poëzie-afdeling.
Jeetje er is zoveel te doen!
Groetjes. Tiba.
Jeetje er is zoveel te doen!
Zeg dat Tiba!
Ik wacht met een verslag maken tot iedereen het uit heeft. Er is inderdaad een onverwachte wending die wel belangrijk is maar het zou jammer zijn deze wending al te vertellen.
Ik moet zeggen dat het me wel bezighoud. Maar daarover heb ik het dus later wel.
bernadet
Heeft iemand toevallig Alles is verlicht van Jonathan Safran Foer gelezen...
Ik denk steeds maar dat ook daar sprake is van een kerk waar de deur verrgrendeld is bij een bombardement en vrouwen er niet uit kunnen,
Ik vroeg me af of hetzelfde voorval beschreven word,
maar misschien haal ik de dingen door elkaar, en klopt het niet.
Groet,
Wil
Ik denk steeds maar dat ook daar sprake is van een kerk waar de deur verrgrendeld is bij een bombardement en vrouwen er niet uit kunnen,
Ik vroeg me af of hetzelfde voorval beschreven word,
maar misschien haal ik de dingen door elkaar, en klopt het niet.
Groet,
Wil
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 116 gasten