Philippe Claudel: Grijze zielen
Nou dan heb ik het nu ook echt gelezen. Ik had het meegenomen in de trein naar Amsterdam afgelopen zaterdag, waar ik de ledenvergadering van de Vestdijkkring en aansluitende lezing ging bijwonen. In de trein was ik al gekomen tot pagina 140. De dag erna 's morgens de rest uitgelezen.
Algauw, toen ik aan dit boek begon kreeg ik het idee met een verhaal van Guy de Mauppassant van doen te hebben: over het algemeen korte zinnen en beeldspraak die niet door metaforen wordt opgeroepen, maar door een bepaalde keuze en volgorde van woorden.
Het was een verhaal dat me meteen in de ban had en hield, maar dat ook meteen alles grijs kleurde, alsof de werkelijkheid vertroebeld was door een vage mist.
Het verhaal werd steeds tragischer, er zaten zelfs huiveringwekkende momenten in en daarbij was de vondst van het vermoorde kind niet het huiveringswekkendste. Claudel beschijft de moord op een heel subtiele wijze, zodanig dat je als lezer het idee krijgt alsof je naar een schilderij staart. Het is een verhaal wat de tijd enorm uitrekt, het leven van de mensen, de eerste WO, het lijkt nooit op te houden, het gaat maar door op zijn eigen trage manier. Net zoals de zoektocht van de politieman naar de waarheid. Hij kan het niet loslaten. Hij wil het weten. En als hij het eenmaal te weten komt, is het een grote schok.
Het heeft een detective plot, maar dat vormt alleen maar het vertrekpunt voor bespiegelingen over het leven, de mens en oorlog en wat dit met mensen doet.
Prachtig boek dus, dat herlezen verlangt.
Algauw, toen ik aan dit boek begon kreeg ik het idee met een verhaal van Guy de Mauppassant van doen te hebben: over het algemeen korte zinnen en beeldspraak die niet door metaforen wordt opgeroepen, maar door een bepaalde keuze en volgorde van woorden.
Het was een verhaal dat me meteen in de ban had en hield, maar dat ook meteen alles grijs kleurde, alsof de werkelijkheid vertroebeld was door een vage mist.
Het verhaal werd steeds tragischer, er zaten zelfs huiveringwekkende momenten in en daarbij was de vondst van het vermoorde kind niet het huiveringswekkendste. Claudel beschijft de moord op een heel subtiele wijze, zodanig dat je als lezer het idee krijgt alsof je naar een schilderij staart. Het is een verhaal wat de tijd enorm uitrekt, het leven van de mensen, de eerste WO, het lijkt nooit op te houden, het gaat maar door op zijn eigen trage manier. Net zoals de zoektocht van de politieman naar de waarheid. Hij kan het niet loslaten. Hij wil het weten. En als hij het eenmaal te weten komt, is het een grote schok.
Het heeft een detective plot, maar dat vormt alleen maar het vertrekpunt voor bespiegelingen over het leven, de mens en oorlog en wat dit met mensen doet.
Prachtig boek dus, dat herlezen verlangt.
Re: Philippe Claudel: Grijze zielen
En nu is het er dan toch eindelijk van gekomen. Na een valse start met het debuut van Claudels Rivier van vergetelheid nu dan wel enorm genoten van de Grijze zielen Jullie hadden allemaal gelijk! Als je nieuwsgierig bent naar mijn reactie kun je die vinden op mijn weblog.
"Een mens die het aandurft om een uur te verspillen heeft de waarde van het leven nog niet ontdekt."
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Re: Philippe Claudel: Grijze zielen
jaaa prachtig, prachtig, prachtig boek.
Naast Het kleine van meneer Linh is dit echt zijn beste boek.
Enne, je mag best een link plaatsen naar je weblog hoor, je schrijft prachtige recensies waar ik altijd erg van geniet.
Ik zal het nu zelf wel even doen.
Tromgeroffel.... Leest allen de mooie recensie van... Librije!:-D
http://mijnboekenkast.blogspot.nl
Dettie
Naast Het kleine van meneer Linh is dit echt zijn beste boek.
Enne, je mag best een link plaatsen naar je weblog hoor, je schrijft prachtige recensies waar ik altijd erg van geniet.
Ik zal het nu zelf wel even doen.
Tromgeroffel.... Leest allen de mooie recensie van... Librije!:-D
http://mijnboekenkast.blogspot.nl
Dettie
Re: Philippe Claudel: Grijze zielen
Een prachtige recensie inderdaad.
Ik krijg meteen weer zin in herlezen. Prachtig boek met preachtige zinnen.
Ik krijg meteen weer zin in herlezen. Prachtig boek met preachtige zinnen.
Re: Philippe Claudel: Grijze zielen
Dank je wel Dettie. Maar je kunt er zelf ook wat van. Dus ik begrijp dat ik ook nog De kleine van meneer Linh zal moeten lezen?
"Een mens die het aandurft om een uur te verspillen heeft de waarde van het leven nog niet ontdekt."
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Re: Philippe Claudel: Grijze zielen
Ja de titel is Het kleine meisje van meneer Linh (ik had het verkeerd opgeschreven)
Het is héél anders dan Grijze zielen maar wel een prachtig verhaal.
Dettie
Het is héél anders dan Grijze zielen maar wel een prachtig verhaal.
Dettie
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 42 gasten