Gunnar Gunnarsson - De goede herder

[Annemarie]

Deze prachtige sage heeft me een paar mooie kerstgedachtes opgeleverd.

Lees mijn recensie hier: http://www.leestafel.info/gunnar-gunnarsson

[berdine]

Lijkt me een mooi verhaal. Met een nawoord van Jón Kalman Stefánsson als bonus, kan het helemaal niet stuk. Helaas, onze bieb heeft het niet.

[Annemarie]

Ja, en hij heeft echt veel aandacht aan het nawoord besteed. Het is een mooi geheel zo. Het boekje is nog niet zo lang uit, dus misschien komt het nog in de bieb.

[Dettie]

Wat een mooi verhaal Annemarie. Moet gelijk aan het boek van Robert Seethaler - Een heel leven denken, hoewel dat niet over dieren ging maar wel over iemand die de bergen op zijn duimpje kende.

Je weet het zo te vertellen dat je die man helemaal ziet ploeteren door de kou en de sneeuw.

Dettie

[Annemarie]

Bedankt voor het mooie compliment, Dettie!

[berdine]

Wat een prachtig verhaal. Zo dun en toch zo veelomvattend. En zo'n mooi einde!

V

E

R

K

L

A

P

P

E

R

Ik had wel het nawoord van Jón Kalman Stefánsson nodig om te begrijpen waarom de 'jonge' Benedikt zo heette. Had jij dat wel meteen begrepen, Annemarie?

[Annemarie]

Fijn dat je zo genoten hebt, Berdine. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet meer weet wat daarover in het nawoord stond.

[berdine]

Eerst maar weer even een verklapper:

V

E

R

K

L

A

P

P

E

R

Jón K.S. schrijft dat Gunnar deze novelle eerst als kort verhaal voor een tijdschrift heeft geschreven. Jaren later kreeg hij het verzoek van een uitgever om dat verhaal om te werken tot een novelle. Terwijl in het korte verhaal een episode - bijna een minibiografie - stond over Benedikt en Sigridur (van de boerderij, waar Benedikt overnacht) heeft hij hun verhaal in de novelle ingekort tot een regel of drie. Jón vindt dat wij uit die drie regels de voorgeschiedenis wel kunnen herleiden. Het was mij wel opgevallen dat er een soort onverklaarbare verlegenheid tussen die twee hing, verder het vreemde feit dat de oudste zoon ook Benedikt heet, terwijl dat geen gangbare naam voor de streek was, plus de paar privéminuten die Pjetur, Sigridurs echtgenoot, hen gunt voordat hij zelf naar buiten komt. Maar ik had die stukjes nog niet aan elkaar gelegd, hoewel het natuurlijk wel overduidelijk is. Zelfs op het eind, als Benedikt zijn naamgenoot in de ogen kijkt, was ik alleen blij met het feit dat er een opvolger klaar stond. Ging er nog geen lichtje branden! O, o, wat ben ik een onoplettende lezer!

[Annemarie]

Ach ja, natuurlijk! Ook ik was onoplettend want daar heb ik eigenlijk helemaal niets mee gedaan. Ik merkte de naam en de wat ongemakkelijke sfeer wel op maar ik ging zo op in de rest van het verhaal dat ik niets met de gedachte deed. Dank je voor de toelichting.

[berdine]

Ja, precies zo heb ik het gelezen. Je leest het wel, maar je bent met het ándere verhaal bezig.

[Annemarie]

Maar, onoplettend of niet, we hebben in ieder geval allebei genoten!

[berdine]

Jazeker!