Kent Haruf - Onze zielen bij nacht

[berdine]

Achterflap: In de vertrouwde omgeving van Holt, Colorado, de thuishaven van alle werk van Kent Haruf, komt Addie Moore onverwacht op bezoek bij haar buurman, Louis Waters. Haar man is al jaren dood. Zijn vrouw ook. Ze kennen elkaar al lang, en wonen in hun eentje in huizen waar geen gezinsleven meer bestaat en waar de nachten eenzaam zijn. Ze hebben nooit veel woorden gewisseld, maar nu raken ze in gesprek.
En meer dan dat. Addie stelt voor dat ze samen de nachten doorbrengen en haar bed delen. Het gaat niet om seks, maar om de intimiteit van de slaapkamer, waar ze hun gesprekken voortzetten en hun dromen, angsten en verwachten delen. En waar ze in de koude nachten de warmte van elkaars lichaam voelen.
Het nachtelijk samenzijn blijft niet onopgemerkt. In het stadje Holt spreekt men er schande van. Maar Addie en Louis laten zich hun nieuw verworven geluk niet afnemen. Totdat Addie’s zoon, wiens huwelijk op de klippen dreigt te lopen, bij zijn moeder aanklopt en vraagt of zij een zomer lang haar kleinzoon Jamie in huis wil nemen.

Erg mooi boek in Haruf's vertrouwde sobere stijl. Het boek sluit aan in de rij boeken over oude, maar nog lang niet uitgebluste mensen. Het is een serieus boek over een paar mensen die besluiten zich niets aan te trekken van wat de omgeving van hen denkt Erg triest dat zij daar toch niet aan kunnen ontkomen. Zoals eerdere boeken speelt het verhaal zich af in het plaatsje Holt.
Grappig detail: De auteur promoot zijn vorige werk door in één hoofdstukje de hoofdpersonen over zijn vorige boeken te laten praten. Het derde boek dat zich in Holt afspeelt wordt namelijk opgevoerd als toneelstuk en zij discussiëren erover of de dingen die hij beschrijft ook werkelijk in Holt hebben plaatsgevonden. Nu ken ik maar twee van deze Holt-boeken: Het lied van de vlakten en Het avonduur dus ging ik op zoek naar nummer drie en ontdekte dat dat niet vertaald is. Het is inderdaad opgevoerd als toneelstuk.