Fredrik Backman - Britt-Marie was hier

[Annemarie]

Dan moet jij je ook niets van zijn kritiek aantrekken.

Veel leesplezier nog!

[Renate]

Doe ik ook niet, maar ik sta er niet bij te juichen om allerlei dingen schoon te maken die hij zelf beter af zou kunnen wassen. Of die z'n hulp vaker schoon zou moeten maken, zoals het toilet. Maar ja, die hulp heeft minder hersens dan mijn kat, volgens mij en ik krijg niet de indruk dat ze iets op eigen initiatief doet.

[Dettie]

Maar wat ik begrijp uit Annemarie's recensie gaat het niet zozeer om al dat gepoets, wel om een eenzame vrouw en een stel kinderen die graag iemand willen hebben die hun leidt. Het is voor beide partijen mooi als dat tot samenwerking komt, dan hebben ze allemaal weer een doel voor ogen.
Het lijkt me een mooi hartverwarmend verhaal.

Dettie

[Renate]

Het is inderdaad hartverwarmend en net als bij Ove heb je weer een hoofdfiguur die aan het begin van het verhaal misschien niet al te sympathiek overkomt, maar waar je steeds meer sympathie voor krijgt, als je hem of haar beter leert kennen. Dan ontdek je dat de misschien wat minder aangename kantjes ook iets met het verleden te maken hebben.
Britt-Marie heeft het ook niet gemakkelijk gehad in haar jeugd, met een overleden zus, wier dood uiteindelijk het hele gezin heeft verwoest.

[Renate]

Ik schiet weer lekker op in het boek. De vergelijkingen van deze boeken met 'De honderjarige man...' blijf ik volkomen onterecht vinden. In de boeken van Fredrik Backman wisselen humor en tragiek elkaar af en zijn de personen en hun verleden geloofwaardig, iets wat bij 'De honderdjarige man...' absoluut niet het geval is.

M'n vader gaat het boek ook lezen.

[Annemarie]

Wat wel overeenkomt, is dat het in de boeken van beide auteurs om heel bijzondere personages gaat. En het zijn ook boeken die een lach op je gezicht toveren. Ik vind de boeken van beide auteurs leuk maar Fredrik Backman is tot nu toe absoluut favoriet.

[Renate]

Ja, maar ik vind de bijzondere personages bij Fredrik Backman geloofwaardig en bij 'De honderdjarige...' absoluut niet. Voor mij is het of je een maaltijd bij McDonalds vergelijkt met een maaltijd in een sterrenrestaurant. Daarvan kun je ook zeggen dat het eten is en dat het warm is, maar dat is dan ook de enige overeenkomst.
In de verhalen van Fredrik Backman zit ook tragiek en hij creëert echt karakters die je in je hart sluit. Bij 'De honderdjarige...' ligt alles er vreselijk dik bovenop en is alles op de lach geschreven.

[Annemarie]

Ja, ik begrijp zeker wat je bedoelt.

[berdine]

Haha, leuke vergelijking Renate!

[Renate]

M"n vader vind Britt-Marie ook leuk. Ik heb haar echt in m'n hart gesloten. Wat een heerlijk boek, al vraag ik me af wat ze nu eigenlijk is gaan doen en hoe het haar verder zal vergaan.

De rat zal wel niet met haar mee gaan.

[Renate]

Het boek schijnt ook verfilmd te zijn. Ik zag tenminste een aankondiging van een film met die titel voor vanavond om 5 over 12. Als ik op teletekst kijk, gaat het inderdaad om dit verhaal, dus dat zal ik wel weer opnemen.

[Dettie]

O leuk, ik neem het ook op!

Dettie

[Renate]

Ja, 5 over 12 is wel erg laat. Dan probeer ik juist te gaan slapen.

[Renate]

Mooie film.
Hopen dat de Amerikanen dit niet ook gaan verfilmen en verpesten.

[Dettie]

Oh lekker dan heb ik wat om me op te verheugen.

Dettie

[Renate]

Ja, ik vond de film echt de moeite waard. Natuurlijk is er wel wat weggelaten, maar het verhaal lijkt me wel intact te zijn gebleven. Grappig is dat Britt-Marie ook het een en ander vertelt, als een soort voice-over. Ik heb 'm in 4 stukken bekeken, steeds als ik at. Dat doe ik wel vaker als ik iets opgenomen heb. Dan kijk ik meestal terwijl ik zit te eten, zeker als er niets op TV is dat ik echt wil zien.
Ergens is het een wat triestig verhaal, maar wel mooi.

Nu wacht ik nog op verfilmingen van de 2 Björnstad boeken.