Adriaan van Dis - De wandelaar (samenleesboek april 2007)

[PetraO.]

Er zit geen hart in. Je blijft je niet betrokken voelen bij de personages.
De hond was net té apart. De personages net té vreemd en alles bleef, dankzij het hoofdpersonage, op afstand. Nergens voelde je je écht betrokken bij.

Dettie

Ik denk dat je gelijk hebt. Die hond is inderdaad wel erg onhonds (ik heb er twee, en die gedragen zich beduidend minder voorspelbaar). De hoofdpersoon blijft een keurige heer. Eigenlijk heeft alles wat hij ziet en meemaakt helemaal geen invloed op zijn leven.

[kim]

De hoofdpersoon blijft een keurige heer. Eigenlijk heeft alles wat hij ziet en meemaakt helemaal geen invloed op zijn leven.

Ik heb dat persoonlijk toch wat anders ervaren tijdens het lezen, met name dat ik toch wat verandering zie bij Mulder. Het is waar dat Mulder niet ineens de grote goedzak geworden is op het einde van het boek, en hij blijft inderdaad nog steeds een keurige heer. En ik denk ook niet dat het echt realistisch zou geweest zijn als hij ineens een grote weldoener geworden was (mensen veranderen niet zomaar ineens). Maar naar aanleiding van alles wat hij meemaakt, zie ik bij hem wel verandering op gebied van openheid voor en interesse voor een problematiek (en mensen) die hij voordien nooit echt had opgemerkt. Zijn oogkleppen voor de wereld rondom hem gaan af en hij raakt beetje bij beetje meer betrokken op die tot dan toe voor hem onzichtbare wereld. In die zin is er wel invloed op zijn leven volgens mij. Op het einde bijvoorbeeld, als hij verneemt dat er zoveel lijken van bootvluchtelingen zijn aangespoeld, grijpt hij meteen de telefoon om de pater te spreken. Die nieuw ontdekte wereld voor hem laat hem niet meer los.


Groetjes, kim

[Bookiewurm]

Gisteren de wandelaar uitgelezen en net met veel plezier alle opmerkingen bij dit topic gelezen. Mijn mening over dit boek komt grotendeels overeen met die van de rest van de lezers. Ik vind het een boeiend thema, maar het is niet zo dat ik nu meer weet over de problematiek of er op een andere wijze tegen aan kijk. De hond is een mooie lijn om Mulder met de 'donkere' kant van Parijs te tonen. Al gaat het af en toe wel ver dat deze hond alles bepalend wordt. Het boek las niet heel makkelijk weg, maar gelukkig is het niet al te dik;)
Ik ga het over een tijd zeker nogeens herlezen om te kijken hoe het dan valt..

[mira]

Gisteren ook 'De wandelaar' gelezen.
Het boek komt nogal traag op gang, ik kon er moeilijk mijn hoofd bij houden, gaandeweg begon het me echt te boeien.
Pas op het einde merk je dat het begin veel details en personen bevat die later terugkomen.
De hoofdfiguur vind ik ook afstandelijk, in 't begin althans, toch evolueert hij, vooral dank zij de hond.
Op het einde wordt hij zelf een beetje de zwervershond, zie de laatste zin:Hij (= Mulder) liep alleen en zag en rook alles.
Toch een prachtige slotzin, die ook zijn evolutie weergeeft.

De figuur van de vrouw Sri vind ik wat 'mat', na alles wat ze heeft meegemaakt.
De meeste personages blijven trouwens eerder schimmig, behalve de priester. Misschien is het ook zo bedoeld, ze zijn tijdelijke passanten in zijn leven en verdwijnen weer.
Uiteindelijk is hijzelf wel veranderd, maar zal hij niet altijd een toeschouwer blijven, maar wel een die nu veel heeft gezien, en geroken(!)?

mira

[jeanette]

Heb jij ook andere boeken van van Dis gelezen, Mira?

Vind jij bijvoorbeeld Indische duinen of Familieziek of Dubbelliefde van van Dis beter?

Ik vond De wandelaar ook heel goed geschreven en heel boeiend, maar - ook door de thematiek - net iets minder dan bijvoorbeeld de boeken die ik hierboven genoemd heb.

Jeannette

[mira]

Indische duinen heb ik lang geleden gelezen, ik herinner het me niet zo goed meer, maar weet nog wel dat ik het prachtig vond.
Ook een boek dat zich afspeelt in Zuid- Afrika vond ik uitermate boeiend, maar misschien was dat eerder een reisverhaal.

mira