Jonathan Franzen - De correcties
Juist Marjo. Maar ik krijg altijd een beetje een wrange smaak met de "westerse" maatschappij. Als je China of Japan ziet zijn ze toch ook zo "oosters" niet meer. Ik denk dat dat westerse meer en meer opkomt zelfs in andere landen. Zelfs in vroeger communistische landen vind je meer en meer Westerse dingen en tradities. Ik denk dat je meer en meer kunt praten over de welvaartse en de onderontwikkelde maatschappij. En dan nog. Mijn man zijn tante is in Afrika geweest en mijn man zijn nicht (een echte globetrotter) werkt in Peru en equador en ze zeggen allebei dat het verschrikkelijk is. Mensen kunnen er bijna geen eten kopen maar hebben bv. wel een tv en een mobieltje. Let op ik wil hiermee niet alles over dezelfde kam scheren hoor. Ik denk gewoon dat de grootste zonde van de mensheid is dat we allemaal op luxe gesteld zijn. Dat we allemaal meer willen dan dat dak boven ons hoofd, eten, verwarming enz.
Zelfs in armere landen gaat het sociaal contact tussen mensen teloor. Iedereen is voor zichzelf bezig. Dus ik denk dat het niet enkel een "westers" feit is dat ouders door hun kinderen vergeten/aan de kant geschoven worden.
Wat ben ik weer hoogdravend bezig
Sorry hoor.
Inge
Zelfs in armere landen gaat het sociaal contact tussen mensen teloor. Iedereen is voor zichzelf bezig. Dus ik denk dat het niet enkel een "westers" feit is dat ouders door hun kinderen vergeten/aan de kant geschoven worden.
Wat ben ik weer hoogdravend bezig
Sorry hoor.
Inge
Dit is wat Bernadet wil hoor..een discussie! En dat is ook leuk..
Jij haalt dus vooral uit het boek dat de ouders opzij geschoven worden? Dat had ik nog niet eens zo gezien, kun je na gaan hoe "normaal" dat al is! Ik zag meer het materiële van Gary, en het nihilisme van Skip. Terwijl Denise een taboe moet doorbreken.
Jij haalt dus vooral uit het boek dat de ouders opzij geschoven worden? Dat had ik nog niet eens zo gezien, kun je na gaan hoe "normaal" dat al is! Ik zag meer het materiële van Gary, en het nihilisme van Skip. Terwijl Denise een taboe moet doorbreken.
Nee ik zie ook niet zo dat de ouders opzij geschoven worden. Iedereen is juist erg bezig met die ouders. Alleen is het zo dat de kinderen andere dingen willen dan de ouders. Gary ziet zichzelf al alle problemen moeten oplossen als het huis inderdaad te vervallen zou raken en ziet de waarde van dat huis zakken. Maar hij ziet ook hoe hij in feite op zijn vader lijkt en wil dat absoluut niet. Denise geeft wel om haar ouders. Zij wil wel voor ze zorgen en Chip weet ik nog niet, die is net vertrokken naar verweggistan en daar heb ik verder nog niet veel over gelezen.
wordt vervolgd
Bernadet
die Enid en Alfred wel ontroerend vind.
wordt vervolgd
Bernadet
die Enid en Alfred wel ontroerend vind.
Ik vind ze we een beetje opzijgeschoven. Iedereen is wel in zijn hoofd met hen bezig maar vind het toch ooooooo zo vermoeiend om te regelen om uiteindelijk samen te komen met kerst. Wat moet er daar eerst een eind over gezaagd worden. Eigenlijk had geen een van de kinderen daar zin in. Het was volgens mij puur uit medelijden (alhoewel medelijden, eerder om van het gezaag af te komen) dat iedereen er, uiteindelijk, wel is. Ik vond het zo stom. "Voor de laatste keer dat ze er de kans voor hadden" net alsof hun ouders de dag nadien ophielden te bestaan. Alledrie de kinderen vond hun eigen dingen belangrijker.
Waarom ik ook zeg dat ik ze opzijgeschoven vond. De jaren voordien moesten ze als ze de kleinkinderen wilden zien of kerst wilden vieren met hun kinderen maar zien dat ze zelf tot bij hun zoon konden gaan. Dat ze daarvoor door weer en wind, en met het vliegtuig moesten gaan, moesten ze er dan maar bijnemen. Misschien vonden ze het niet zo erg (de ouders) om dat te doen maar bij ons is het de traditie dat de kinderen samenkomen bij de ouders. Dit is nu nog altijd zo, behalve met nieuwjaarsdag want dan gaan we normaalgezien met z'n allen uiteten. Behalve dit jaar omdat het bij mij was.
Dus op die manier vind ik ze opzijgeschoven.
Er zijn nog wel een paar dingen die volgens mij daar op wijzen. Zoals dat Chip weet dat hij moet bellen maar het altijd uitstelt, net zoals denise.....
Groetjes Inge
Waarom ik ook zeg dat ik ze opzijgeschoven vond. De jaren voordien moesten ze als ze de kleinkinderen wilden zien of kerst wilden vieren met hun kinderen maar zien dat ze zelf tot bij hun zoon konden gaan. Dat ze daarvoor door weer en wind, en met het vliegtuig moesten gaan, moesten ze er dan maar bijnemen. Misschien vonden ze het niet zo erg (de ouders) om dat te doen maar bij ons is het de traditie dat de kinderen samenkomen bij de ouders. Dit is nu nog altijd zo, behalve met nieuwjaarsdag want dan gaan we normaalgezien met z'n allen uiteten. Behalve dit jaar omdat het bij mij was.
Dus op die manier vind ik ze opzijgeschoven.
Er zijn nog wel een paar dingen die volgens mij daar op wijzen. Zoals dat Chip weet dat hij moet bellen maar het altijd uitstelt, net zoals denise.....
Groetjes Inge
Mijn probleem is dat ik weet wat ik wil zeggen maar ik krijg dat niet met manieren op papier. Of ik moet 14 dagen aan de tekst werken en tegen dan is de discussie gepasseerd.
Nee, dat hoeft niet, want je bent volkomen duidelijk!!!
Weet je wat ik zo typisch vind, eigenlijk is het een verhaal zoals waarschijnlijk heel vaak voorkomt.
Ouders verwachten (te) veel van hun kinderen, kinderen zetten zich af tegen de ouders maar toch... wringt het want de kinderen voelen zich er niet echt lekker bij zoals zij handelen en de ouders ook niet. Allemaal weten ze wel dat het eigenlijk anders moet. Maar juist door dat MOETEN komen op feestdagen gaan ze protesteren. Er wordt op sentiment gewerkt en dat wekt weer afkeer op enz. Het heet daarom ook niet voor niets De correcties denk ik.
Dit boek geeft eigenlijk weer zoals het bij vermoedelijk heel veel mensen gaat. Net wat jij al zei Inge, het kan werkelijkheid zijn.
Zowel de ouders als de kinderen in dit boek kunnen anders doen. Maar door jarenlange gewoontes raakt alles een beetje vastgeroest.
Enid en Alfred kunnen zeggen, vieren jullie deze dagen maar eens lekker met jullie eigen gezin, wij hoeven er niet altijd bij te zijn. Gary en zijn vrouw kunnen zeggen, weet je wat wij komen een keer naar jullie toe enz. Pffff en ik ben nog pas op de helft van het boek!!
Bernadet
Weet je wat ik zo typisch vind, eigenlijk is het een verhaal zoals waarschijnlijk heel vaak voorkomt.
Ouders verwachten (te) veel van hun kinderen, kinderen zetten zich af tegen de ouders maar toch... wringt het want de kinderen voelen zich er niet echt lekker bij zoals zij handelen en de ouders ook niet. Allemaal weten ze wel dat het eigenlijk anders moet. Maar juist door dat MOETEN komen op feestdagen gaan ze protesteren. Er wordt op sentiment gewerkt en dat wekt weer afkeer op enz. Het heet daarom ook niet voor niets De correcties denk ik.
Dit boek geeft eigenlijk weer zoals het bij vermoedelijk heel veel mensen gaat. Net wat jij al zei Inge, het kan werkelijkheid zijn.
Zowel de ouders als de kinderen in dit boek kunnen anders doen. Maar door jarenlange gewoontes raakt alles een beetje vastgeroest.
Enid en Alfred kunnen zeggen, vieren jullie deze dagen maar eens lekker met jullie eigen gezin, wij hoeven er niet altijd bij te zijn. Gary en zijn vrouw kunnen zeggen, weet je wat wij komen een keer naar jullie toe enz. Pffff en ik ben nog pas op de helft van het boek!!
Bernadet
Ik heb het boek nog steeds niet uit. Begin bij het hoofdstuk dat Enid en Alfred hun cruise, eindelijk, gaan maken.
De pers is overigens lovend over dit boek. Voor mij is het geen boek dat ik in een keer uitlees. Misschien de hilarische en overrompelende visie op de ziel van de westerse maatschappij....??? Ik ben en blijf een West Europese, GELUKKIG geen Amerikaanse! Worstel ik me daarom zo door dit boek?
Groetjes, Irene
De pers is overigens lovend over dit boek. Voor mij is het geen boek dat ik in een keer uitlees. Misschien de hilarische en overrompelende visie op de ziel van de westerse maatschappij....??? Ik ben en blijf een West Europese, GELUKKIG geen Amerikaanse! Worstel ik me daarom zo door dit boek?
Groetjes, Irene
Weet je wat ik me plotseling bedenk? We hebben kinderen op de wereld gezet en denken dat ze onze eigendom zijn. We willen het beste voor ze, we willen ze "leiden", we willen niet dat ze fouten maken en gekwetst raken. Maar vergeten daarbij dat we ze slechts te "leen" hebben, dat we ze op een dag moeten loslaten en dat ze dan op eigen vleugels moeten vliegen.
Misschien is dat in het boek een beetje het probleem, en natuurlijk het probleem van veel ouders. Het loslaten. Moesten Enid en Alfred elkaar, maar ook hun kinderen kunnen loslaten zouden ze misschien inderdaad niet zo hard hun best doen om de kerstdagen allemaal tesamen te vieren. Zouden ze inderdaad kunnen zeggen van:" vieren jullie maar in jullie gezin, wij vieren wel met ons tweetjes". En dan zou Enid niet perse Alfred willen meedoen op die cruise. Dan zou ze op voorhand weten dat dat slecht moet aflopen.
Het zijn weeral eens maar bedenkingen hoor.
Groetjes Inge
Misschien is dat in het boek een beetje het probleem, en natuurlijk het probleem van veel ouders. Het loslaten. Moesten Enid en Alfred elkaar, maar ook hun kinderen kunnen loslaten zouden ze misschien inderdaad niet zo hard hun best doen om de kerstdagen allemaal tesamen te vieren. Zouden ze inderdaad kunnen zeggen van:" vieren jullie maar in jullie gezin, wij vieren wel met ons tweetjes". En dan zou Enid niet perse Alfred willen meedoen op die cruise. Dan zou ze op voorhand weten dat dat slecht moet aflopen.
Het zijn weeral eens maar bedenkingen hoor.
Groetjes Inge
Het boek is uit, het verslag staat op de site..
klik hier.. http://www.leestafel.info/jonathan-franzen
Bernadet
klik hier.. http://www.leestafel.info/jonathan-franzen
Bernadet
Laatst gewijzigd door Dettie op 27 Jan 2006, 13:55, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik ben het alleen niet met je eens Bernadet dat het stuk over het medicijn overbodig is. Het is het ultieme correctiemiddel. Dè correctie dus. Het is wel saai, dat stuk..
Laatst gewijzigd door Marjo op 19 Jan 2006, 13:58, 1 keer totaal gewijzigd.
Hum, dat geneesmiddel is inderdaad de ultime correctie maar ik zag nog iets meer. Inderdaad Bernadet, alles moet beter, groter, frisser, gezonder..... En dan geeft die jonge dokter zonder echt iets te vragen en "wondermiddel". Tja, eigenlijk kun je dat tegenover de geneeskunde ook een correctie noemen. Misschien moeten ze vanuit de geneeskunde niet alles met pilletjes willen oplossen.
Zo had ik het nog niet bekeken.
Wat het cijfer betreft. Op het eerste zicht had ik het een 8 gegeven. Maar het is een boek dat een beetje moet "bezinken". Er gebeurd inderdaad zoveel dat je het niet in 1 keer kunt bevatten. Eingenlijk een boek dat je meerdere keren moet lezen om alles te kunnen een plaats geven.
Inge
Zo had ik het nog niet bekeken.
Wat het cijfer betreft. Op het eerste zicht had ik het een 8 gegeven. Maar het is een boek dat een beetje moet "bezinken". Er gebeurd inderdaad zoveel dat je het niet in 1 keer kunt bevatten. Eingenlijk een boek dat je meerdere keren moet lezen om alles te kunnen een plaats geven.
Inge
Ik had eigenlijk met geen van de personages moeite maar mijn grootste sympathie ging uit naar Enid en Alfred. Dat waren oude mensen die ook maar probeerden zich te redden. Alfred ontroerde me, hij wist dat het niet goed ging, was bang, wist dat zijn geest het opgaf.
Gary kwam onsympathiek over maar ook hij bedoelde het goed op zijn manier. Chip vond ik ergens wel leuk, hij irriteerde mij niet, ik snap ook niet zo goed waarom hij een nietsnut wordt genoemd. Hij deed alleen andere dingen dan doorsnee mensen maar dan nog...
En Denise vond ik wel een goed mens.
Ze zijn zoals ze zijn.
Bernadet
Gary kwam onsympathiek over maar ook hij bedoelde het goed op zijn manier. Chip vond ik ergens wel leuk, hij irriteerde mij niet, ik snap ook niet zo goed waarom hij een nietsnut wordt genoemd. Hij deed alleen andere dingen dan doorsnee mensen maar dan nog...
En Denise vond ik wel een goed mens.
Ze zijn zoals ze zijn.
Bernadet
Eigenlijk geef je je persoonlijkheid op als je dat geneesmiddel gebruikt. Het is toch de worsteling die ons verschillend van elkaar maakt? Een perfect leven is saai en niet de moeite waard, waarom is het anders zo dat zelfmoord vaak een welzijnsziekte (epidimie?) is?
Een makkelijk leven is kleurloos, veel vrije tijd en weinig wrijving met het lot zorgt er alleen maar voor dat we veel tijd en aandacht hebben om te besteden aan denken over de zin van ons bestaan en dergelijke.
Een makkelijk leven is kleurloos, veel vrije tijd en weinig wrijving met het lot zorgt er alleen maar voor dat we veel tijd en aandacht hebben om te besteden aan denken over de zin van ons bestaan en dergelijke.
En het boek is eindelijk, op de valreep van januari, uit...
Het begin was letterlijk doorworstelen. Vanaf het hoofdstuk De Generator
(Het restaurant van Denise) had het boek me volledig in de ban.
Toen moest en zou ik het in een keer uitlezen. Alles moet nog even bezinken, het einde van het boek maakte veel emoties bij me los.
In het begin had ik wat moeite met de schrijfstijl van Frantzen, enorme lange zinnen, veel herhalingen en ontzettend veel moeilijke woorden. Ik heb nog nooit zo veel een woordenboek in mijn handen genomen als bij dit boek! Maar gaandeweg pakte het verhaal mij toch. Gelukkig maar, ben blij dat dit boek is genomineerd voor samenleesboek, anders had ik het nooit gelezen.
Groetjes, Irene
Het begin was letterlijk doorworstelen. Vanaf het hoofdstuk De Generator
(Het restaurant van Denise) had het boek me volledig in de ban.
Toen moest en zou ik het in een keer uitlezen. Alles moet nog even bezinken, het einde van het boek maakte veel emoties bij me los.
In het begin had ik wat moeite met de schrijfstijl van Frantzen, enorme lange zinnen, veel herhalingen en ontzettend veel moeilijke woorden. Ik heb nog nooit zo veel een woordenboek in mijn handen genomen als bij dit boek! Maar gaandeweg pakte het verhaal mij toch. Gelukkig maar, ben blij dat dit boek is genomineerd voor samenleesboek, anders had ik het nooit gelezen.
Groetjes, Irene
Alle 4 de verslagen staan nu bij elkaar, klik hier http://www.leestafel.info/boekenarchief ... ple10.html
Bernadet
Bernadet
Eindelijk de Correcties uit,
Ik kan me niet herinneren dat ik zo m n best heb moeten doen voor een boek,
dat zal mede wel aan mijn griephoofd gelegen hebben.
maar ook daarvoor al moest ik iedere keer als ik het boek oppakte bijna opnieuw eerst weer in het verhaal komen.
Vond ik het dan geen mooi boek?
Ik vond het wel een mooi boek, ik ben blij dat ik het gelezen heb,
en nu het uit is blijft het steeds nog door mijn hoofd spoken,
wat bij mij altijd het teken is dat een boek indruk gemaakt heeft.
In het midden was ik de draad wel een beetje kwijt,
en mijn grootste kritiekpunt was dat het toch wel iets te wijdsporig (is dat een woord?) was af en toe, iets te ambitieus om álle ontwikkelingen van de moderne tijd en samenleving te omspannen,
Maar
de laatste hoofdstukken, en met name het hoofdstuk van het kerstdiner maken dat ruimschoots weer goed.
Het is een boek wat ik met een lichte wrevel heb gelezen,
Het wrong trussen de personages van het begin tot het eind,
maar juist als een schrijven dat gevoel bij mij teweeg kan brengen heeft hij het goed gedaan.
En aan het eind ontwikkelde zich bij mij ook wel een soort mededogen vooral voor Enid en Alfred.
Wil
Ik kan me niet herinneren dat ik zo m n best heb moeten doen voor een boek,
dat zal mede wel aan mijn griephoofd gelegen hebben.
maar ook daarvoor al moest ik iedere keer als ik het boek oppakte bijna opnieuw eerst weer in het verhaal komen.
Vond ik het dan geen mooi boek?
Ik vond het wel een mooi boek, ik ben blij dat ik het gelezen heb,
en nu het uit is blijft het steeds nog door mijn hoofd spoken,
wat bij mij altijd het teken is dat een boek indruk gemaakt heeft.
In het midden was ik de draad wel een beetje kwijt,
en mijn grootste kritiekpunt was dat het toch wel iets te wijdsporig (is dat een woord?) was af en toe, iets te ambitieus om álle ontwikkelingen van de moderne tijd en samenleving te omspannen,
Maar
de laatste hoofdstukken, en met name het hoofdstuk van het kerstdiner maken dat ruimschoots weer goed.
Het is een boek wat ik met een lichte wrevel heb gelezen,
Het wrong trussen de personages van het begin tot het eind,
maar juist als een schrijven dat gevoel bij mij teweeg kan brengen heeft hij het goed gedaan.
En aan het eind ontwikkelde zich bij mij ook wel een soort mededogen vooral voor Enid en Alfred.
Wil
en mijn grootste kritiekpunt was dat het toch wel iets te wijdsporig (is dat een woord?) was af en toe, iets te ambitieus om álle ontwikkelingen van de moderne tijd en samenleving te omspannen
Ja, ik had de indruk dat Franzen de hele Amerikaanse samenleving wilde beschrijven, alles werd erbij gehaald. Van gezondheidsfreaks tot mafia.
Maar net wat jij zegt ik had toch wel te doen met Enid en vooral Alfred met zijn steeds meer de weg kwijt raken.
Bernadet
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten