Canto 24 De hemel.

o.a. Dante en Goethe
Jom
Berichten: 259
Lid geworden op: 08 Aug 2005, 13:58
Locatie: Kessel-Lo
Contact:

Canto 24 De hemel.

Berichtdoor Jom » 08 Aug 2007, 07:53

Overschouwing
Canto 24 :

Beatrice vraagt aan de gelukzaligen, die samen aan het mystieke banket vol goddelijke spijzen tafelen, om Dante enkele kruimels of geestvoedsel toe te werpen.

In lichtende kransen gegroepeerd dansen de zielsvlammen rondjes uit en van vreugde, een zog van sterrenstof achter zich verzilverend en verglinsterend.
Als gelukzalige raderen in één reusachtig extase-mechaniek en met een snelheid en gloed recht evenredig met hun graad van vreugde of rijkdom.
Het spat glinsteringen alom.

Uit het snelste vuurrad treedt het felste tandje of zielsvuur naar voor en draait driemaal zingend rond Beatrice als reactie op haar vraag.

Hij houdt halt, het is Sint Pieter of Petrus’ eeuwige schittering van de mens die hij op aarde was.

Beatrice spreekt hem toe in de zin van :
beste Piet, onderzoek Dante eens op zijn geloof, al weet je al wel dat hij genoeg gelooft, voldoende hoopt, en terdege liefheeft, maar een mens kan het rechte geloof niet genoeg in de schijnwerper der sterren zetten, aandacht geven, en luidop waarderen, niet ?

Het examen van het geloof.

Petrus aan Dante : wat is het geloof ?

Zelfs nu nog wacht Dante op een instemmende knik van Beatrice om antwoord te geven.
Dante citeert dan uit alle veiligheid Paulus’ definitie recht uit het boekje :
het ware geloof is de substantie der verhoopte dingen én tegelijk de vaste overtuiging der rede betreffende ontastbare dingen – kortom een soort wishfull thinking met turbo-aandrijving zou men nu zeggen.

Petrus : ja, goed zo Alighi, je hebt Paulus goed geciteerd, maar weet je ook waarom Paulus het geloof in eerste instantie als een substantie ziet en pas in tweede instantie als een vaste overtuiging ?

Dante : omdat het object van het geloof zo onaards en buitenredelijk is dat zij eigenlijk zuiver en alleen als geloofsobject kan fungeren en niet als conclusie van een (aardse rationele) redenering. bruikbaar of afleidbaar is.
(Het geloofsobject is rationeel onafleidbaar en niet experimenteel verifieerbaar juist omdat zij over de grens van de rede en het menselijke onvermogen (imperfectie) handelt. Het geloofsobject is enkel bruikbaar als argument waarónder redeneringen kunnen vertakken.)
( En is dat niet zo ? Fundamentele stellingen - d.i. stellingen over de grens en de beperktheid of imperfectie - moeten onafleidbaar zijn, anders zijn zij geen grensstellingen, anders zijn er stellingen die fundamenteler zijn.)

Petrus : zéér goed !

Vers 82 – 87 :

“Così spirò di quello amore acceso;
indi soggiunse: «Assai bene è trascorsa
d'esta moneta già la lega e 'l peso;

ma dimmi se tu l'hai ne la tua borsa».
Ond'io: «Sì ho, sì lucida e si tonda,
Che nel suo conio nulla mi s'inforsa».”

“Zo (sprak) de adem van deze brandende liefde;
en hij voegde daaraan toe : “Ziedaar goed aangetoond
de legering en het gewicht van dergelijk geld;

maar zeg me of je ervan wel in je beurs hebt.”
Vandaar ik : “Ja ik heb, zo blinkend en zo gaaf rond,
dat niets me van de valsheid van de (afbeelding) munt zou kunnen overtuigen”.”

( Of dat niets hem aan de klinkende echtheid van zijn geloof ( de beeltenis op de munt ) zou kunnen doen twijfelen.)


Petrus weer : Vanwaar komt dit kostbaar juweel ( het rechte geloof) waarop alle deugd gegrondvest is ?

Dante : Het is de overvloedige besprenkeling door de Heilige Geest, de Heilige Geest die ik gewaar werd in de Bijbel die me in de Bijbel heeft doen geloven.
En geen bewijs of mirakel zou me meer hebben kunnen doen geloven ( vier werkwoorden op rij, sorry ).

Petrus herhaalt zijn vraag : Waarom geloof je in de Bijbel ?

Dante : De reden is niet in de natuur of tussen aardse argumenten te vinden.

Petrus : Je zegt eigenlijk dat de Bijbel de reden is dat je in de Bijbel gelooft, is dat geen petitio principii of kringredenering ?

Dante : Dat het Christendom zonder mirakel op de wereld is gekomen en zich succesvol heeft verspreid is het grootste bewijs van haar waarheid. Want op braakliggend erfzondig terrein het rechte geloof inbrengen en welig doen tieren is geen sinecure.
(Waarmee Dante zijn circulus vitiosus gewiekst vervangt door een grotere cirkel, een circulus virtuosus. )

Alle gelukzaligen geven hem nu een laaiende ovatie. De ovatie schroeit bijna Dante’s wenkbrauwen.

Petrus : Prima, Durante, belijd nu maar je geloof en zeg me (voor de derde keer ? ) waar je je geloofsmosterd haalt.

Dante doet zijn geloofsbelijdenis. En zegt dan dat hij in de scholastieke godsbewijzen en uit de Bijbel zijn mosterd haalt.


Hij slaagt viva voce en con brio en cum laude Pietris in zijn theoretisch geloofsexamen, en mag nu wat Petrus betreft met een vracht vol geladen geloofsartikelen lustig op de ondoorgrondelijke wegen des Heren rondsnorren.

Petrus danst nu ook, net als hij bij Beatrice deed, driemaal vlammend en zingend om Dante heen.

Terug naar “Klassieken”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten