Canto 15 De hemel.

o.a. Dante en Goethe
Jom
Berichten: 259
Lid geworden op: 08 Aug 2005, 13:58
Locatie: Kessel-Lo
Contact:

Canto 15 De hemel.

Berichtdoor Jom » 02 Aug 2007, 07:27

Overschouwing
Canto 15 :

Het kruis verstilt.
Een vurige wens of vallende ster gelijk schiet de zielsglinstering van Dante’s betovergrootvader Cacciaguida als een lopend vuurtje langs de horizontale kruisbalk naar de verticale en zo tot aan de voet ervan tot bij Dante.

Vers 24 :
“che parve foco dietro ad alabastro.”

“dat het op vuur achter een albasten oppervlak leek.”

Snel en onhoudbaar als een gerucht loopt Cacciaguida, zoals soms de ziel door het albasten lichaam wakkert en licht.
Of zoals de ziel in het lichaam tout court.

Als een Buridanse ezel blijft Dante weer even tussen twee even grote schitteringen steken, in een symmetrische extase gevangen :
de hem groetende vlam van Cacciaguida en de glimlach van Beatrice.

Vers 28 -36 :
“«*O sanguis meus, o superinfusa
gratia Dei, sicut tibi cui
bis unquam celi ianua reclusa*?».

Così quel lume: ond'io m'attesi a lui;
poscia rivolsi a la mia donna il viso,
e quinci e quindi stupefatto fui;

ché dentro a li occhi suoi ardeva un riso
tal, ch'io pensai co' miei toccar lo fondo
de la mia gloria e del mio paradiso.”

““O bloed van mij, o overvloedig ingegoten
genade Gods, voor wie zoals voor jou
werd de hemelpoort ooit tweemaal ontsloten ?
(voor wie werd ooit de hemelpoort tweemaal geopend zoals voor jou?)”

Zo sprak dit licht : zo richtte ik mijn aandacht naar hem;
daarna keerde ik het gezicht naar mijn dame,
en zowel van ginds als van hier werd ik verbijsterd;

want in haar ogen brandde een zodanige lach,
dat ik dacht dat ik met mijn ogen de grond raakte
van zowel mijn roem als van mijn paradijs.”


Dante bedoelt de roem van zijn voorvaderlijk geslacht en het paradijs van Beatrice’s glimlach.


Cacciaguida’s woorden die volgen kan Dante niet echt verstaan, zozeer overtreft hun heerlijkheid het redelijk bevattingsvermogen.
(Dante zegt eigenlijk voortdurend tegen het onuitsprekelijke aan te schrijven: t.t.z. te dichten.)

De eerste woorden die Dante weer begrijpt van Cacciaguida komen ongeveer op het volgende neer :
Reeds lang wilde ik je zien, en dankzij je dame sta je hier nu voor mij. En al weet je dat ik in een kalligrafisch braille je diepste gedachten lees, zeg ze me toch maar luidop zodat ik je even luid mijn alreeds kant en klare antwoord mag geven.

Met Beatrice’s glimlach als hemelse vrijgeleide spreekt Dante luidop :
In God is vuur en licht gelijk - die gelijkheid is net het goddelijke.
Men kan Hem bijgevolg met niets vergelijken.
Bij jullie gelukzaligen is de begeerte en de intelligentie ook gelijk, even groot.
Maar bij ons mensen is de begeerte nog altijd sterker dan de kennis.
En daarom, o daarom, vraag ik u, gij levende karbonkel, zeg me uw naam.

Repliek van Cacciaguida :
mijn zoon liep meer dan 100 jaar op de eerste richel van de Louteringsberg ( de berg die zo steil als onze schuld is ) rond ( meerbepaald in canto 12 ).


Daarna volgt heel wat lof op het goede sobere degelijke oude Firenze en heel wat kritiek op het verdorven Firenze van vandaag.
Cacciaguida zelf zou tijdens een kruistocht – de zogenaamde strijd voor het rechte geloof – omgekomen zijn.

Terug naar “Klassieken”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten