Canto 3 De hemel.

[Jom]

Overschouwing
Canto 3 :

Vers 1 – 3 :
“Quel sol che pria d'amor mi scaldò 'l petto,
di bella verità m'avea scoverto,
provando e riprovando, il dolce aspetto;”

“Deze zon die eerst m’n hart met liefde verwarmde,
had me nu toegedekt, weerleggend en bewijzend,
met het zoete aspect van een mooie waarheid.”

Beatrice, dezelfde zon die Dante eerder met liefde verschroeide,
had hem nu met de waarheid verlicht.


Dante ziet diafane, kristalverweefde, vaag-mensachtige aangezichten, parelmoeren gezichten van zielen, lichtgelaten.
Hij denkt dat het weerspiegelingen zijn, kijkt schuin om zich heen, en kijkt recht in de ogen van Beatrice, die weerom klaarheid brengt.

Zij zegt hem dat het de afschijningen zijn van de onvrijwillige geloften-brekers.
(Niet voor niets gold de maan als een wisselvallig, getijdenwijzigend, instabiel, onzeker hemellichaam.)

Zij nodigt Dante uit hen te interviewen.


Aan een vrij contactbegerig lichtend gelaat vraagt hij naam en lot.
Het betreft Piccarda Donati, telg van de bekende familie.
(In canto 24 van de Louteringsberg polste Dante al bij haar broer Forese Donati naar haar lot.)
Zij glundert wel en gelukkig hier in de laagste en traagste hemelsfeer.

Dante vraagt haar of zij niet hoger in de hemel zou willen weerschijnen, ergens nog dichter bij God, i.p.v. hier op het gelijkvloers van het paradijs.
( Al is Dante niet echt een onruststoker van natuur, denk ik. )

Er volgt een beate hilariteit tussen alle aanwezige gelukzalige verschijningen, hetgeen hun schittering even nog feller maakt.

Wanneer het heilig gegniffel wat geluwd is zegt Piccarda dat de liefde hen geheel tevreden doet zijn met wat hen bedeeld is. Het is hun fair deel. Gehoorzaamheid aan God de Bruidegom en vurigheid naar God de Bruidegom versmelten hier tot één gezamenlijke wil. En zij bestaan uit niets meer dan liefde.

Vers 85 :
“E 'n la sua volontade è nostra pace:”

“En zijn wil is onze vrede :”


( Daarbij, een carrière of piston in de hemel is zoiets als een degradatie of onwil in de hel. Pure overkill.)

Dante heeft het begrepen.

Vers 88 – 89 :

“Chiaro mi fu allor come ogne dove
in cielo è paradiso, ...”

“Duidelijk werd me toen hoe elke plaats in de hemel paradijs is...”

En hoewel de genade Gods er niet overal op dezelfde wijze valt, wil dat nog niet zeggen dat zij niet in alle echelons van de hemel even hevig zou gloeien.


Doorheen Piccarda’s leven waait de sluier van de Heilige Clara.
Piccarda vertelt hoe haar intreding bij de Clarissen door uithuwelijking - in opdracht van Dante’s aartsrivaal of de leider der Donati-clan – werd teniet gedaan.

Rechts van Piccarda schittert de verschijning van de “Heilige” Constance, een illuster middeleeuws icoon.

Daarna zinkt Piccarda weg in het Ave Maria en de parelmoeren heerlijkheid van de maan.