Canto 10 Louteringsberg.
Geplaatst: 24 Mar 2006, 16:57
Korte inhoud van Louteringsberg canto 10 :
De poort die veel te weinig open gaat knarst achter hen terug dicht.
Alleen berouw kan deze poort oliën.
Langs een kronkelende rotsgang gaan Vergilius en Dante naar boven.
Zij komen uit op de eerste echte rondgang, de eerste kring van het daadwerkelijke vagevuur.
Het is er muisstil.
De weg is omgerekend een 5 meter breed, zoiets als de oude St-Bernard-pas.
De zijwand is van wit marmer vol grandioze bas-en haut-reliëfs die geen mensenhand zou kunnen houwen.
Aartsengel Gabriël staat er levensecht afgebeeld.
Vers 40 : “Giurato si saria ch'el dicesse "Ave!"
Ik zou zweren dat hij “Ave (Maria)!” zeide.
Vergilius doet Dante de kant oplopen waar het hart klopt : links,
waar nieuwe bijbelse verhalen uit de rots lijken te treden.
O.a. de Ark des Verbonds –stoet.
Dante weet niet of hij het tafereel hoort (psalmen), ruikt( wierookdampen) of ziet (marmeren beeld).
Het tafereel daarnaast is half heidens reeds : de keizer Trajanus die naar paus Gregorius luistert.
Een grote groep schimmen komt traag nader.
Zij lopen diep gebogen onder de geweldige rotsblokken die zij torsen.
Het zijn de hoogmoedigen.
Zij dragen of torsen hun trots omgezet in rots.
Dante vergelijkt hen met gehurkte kapiteel-atlanten.
Wel loopt de een meer of minder gebogen dan de andere naarmate de last van hoogmoed en rots hen meer of minder weegt.
Maar zelfs de minst hoogmoedige lijkt wel zijn krachten te boven te hijsen.
De poort die veel te weinig open gaat knarst achter hen terug dicht.
Alleen berouw kan deze poort oliën.
Langs een kronkelende rotsgang gaan Vergilius en Dante naar boven.
Zij komen uit op de eerste echte rondgang, de eerste kring van het daadwerkelijke vagevuur.
Het is er muisstil.
De weg is omgerekend een 5 meter breed, zoiets als de oude St-Bernard-pas.
De zijwand is van wit marmer vol grandioze bas-en haut-reliëfs die geen mensenhand zou kunnen houwen.
Aartsengel Gabriël staat er levensecht afgebeeld.
Vers 40 : “Giurato si saria ch'el dicesse "Ave!"
Ik zou zweren dat hij “Ave (Maria)!” zeide.
Vergilius doet Dante de kant oplopen waar het hart klopt : links,
waar nieuwe bijbelse verhalen uit de rots lijken te treden.
O.a. de Ark des Verbonds –stoet.
Dante weet niet of hij het tafereel hoort (psalmen), ruikt( wierookdampen) of ziet (marmeren beeld).
Het tafereel daarnaast is half heidens reeds : de keizer Trajanus die naar paus Gregorius luistert.
Een grote groep schimmen komt traag nader.
Zij lopen diep gebogen onder de geweldige rotsblokken die zij torsen.
Het zijn de hoogmoedigen.
Zij dragen of torsen hun trots omgezet in rots.
Dante vergelijkt hen met gehurkte kapiteel-atlanten.
Wel loopt de een meer of minder gebogen dan de andere naarmate de last van hoogmoed en rots hen meer of minder weegt.
Maar zelfs de minst hoogmoedige lijkt wel zijn krachten te boven te hijsen.