Jom is zo vriendelijk geweest alvast een korte inhoud te geven
Vijfde zang :
Het begin van de echte hel, de tweede hellekring :
het wordt bewaakt door Minos, een soort helse variant van Sint Pieter,
die iedereen door het aantal windingen van zijn staart een passende helkring aanwijst.
(Als koning van Kreta was hij een beroemd wetgever en rechtspreker, vandaar deze fin de carière job voor hem.)
In de tweede hellekring vertoeven de wellustigen.
Hier heersen verschrtikkelijke winden.
Hier vallen Dante de figuren op van Semiramis, Helena, en... Francesca en Paolo.
Jom
Canto 5 De hel
Canto 5 De hel
Laatst gewijzigd door Dettie op 25 Okt 2005, 13:32, 1 keer totaal gewijzigd.
Dit is zo mooi, en droevig. Twee mensen die gestraft worden voor hun liefde, eerst door de dood en dan nooit meer rust vinden.
v. 103/104/105
Liefde die wie bemind wordt doet beminnen,
Beving mij zo dat mijn gevoel voor hem
Nog even sterk is als in den beginne.
Geeft Dante ons troost? Zij zijn tenminste nog altijd samen. Zij houden nog altijd van elkaar.
v. 103/104/105
Liefde die wie bemind wordt doet beminnen,
Beving mij zo dat mijn gevoel voor hem
Nog even sterk is als in den beginne.
Geeft Dante ons troost? Zij zijn tenminste nog altijd samen. Zij houden nog altijd van elkaar.
Tja, Lizzy,Francesca en Paolo waren beiden met iemand anders getrouwd,
en hun weifelende overspeligheid kan echt niet door de Rooms-Katholieke beugel.
Dante zelf heeft zijn hele leven een onverwezenlijkbare liefde voor zijn Beatrice gekoesterd.
Beatrice huwde met iemand anders en stierf niet zo lang daarna.
Welke troost vind je erin ?
Zeker niet de troost der vergelding.
Niet de troost der rechtvaardigheid, integendeel,
maar wel de troost van de schoonheid van Dante’s verzen.
De dieprode beschrijving van de gruwelijke tragische scène door Francesca’s eigen monoloog:
het twijfelend samen lezen, die éne kus, de echtgenoot van Francesca die hen beiden in één gebaar aan zijn degen spiest. . .
Zonder dat zij de tijd krijgen hem te herkennen.
Dante maakt er een enig leestafelverhaal van.
Francesca en Paolo.
Hoe zij samen lezen en lezen, en opkijken,
naar de zinnebeelden en naar elkaar.
En weer verderlezen, en voortlezen, lezen, lezen.
Hoe zij op de duur ook nog elkaar lezen, en verderlezen, en voortlezen
met de ogen, met de lippen.
En neerkijken, naar de woorden en naar zichzelf.
En toch weer lezen, verderlezen, voortlezen,
voorbij alle woorden tenslotte,
voorbij alle oorden,
al die woorden die al eeuwen onderweg waren,
tot zij uiteindelijk haar lippen volkomen passen
-aan de zijne- en zij de wereld ontglippen.
Je ziet het steekt mij aan.
Maar, Lizzy, wat kan je meer doen t.a.v. de onmogelijke liefde dan haar tragisch te bezingen ?
En is het niet een eigenschap van goede poëzie dat zij ons een stijlvolle waardigheid helpt te vinden t.o.v. het tragische ?
g
PS
En Dante’s beschrijving heeft vele kunstwerken geïnspireerd.
“Paolo en Francesca” heet ook Rodins beeldhouwwerk van de zich in en uit de steen worstelende en omhelzende geliefden.
en hun weifelende overspeligheid kan echt niet door de Rooms-Katholieke beugel.
Dante zelf heeft zijn hele leven een onverwezenlijkbare liefde voor zijn Beatrice gekoesterd.
Beatrice huwde met iemand anders en stierf niet zo lang daarna.
Welke troost vind je erin ?
Zeker niet de troost der vergelding.
Niet de troost der rechtvaardigheid, integendeel,
maar wel de troost van de schoonheid van Dante’s verzen.
De dieprode beschrijving van de gruwelijke tragische scène door Francesca’s eigen monoloog:
het twijfelend samen lezen, die éne kus, de echtgenoot van Francesca die hen beiden in één gebaar aan zijn degen spiest. . .
Zonder dat zij de tijd krijgen hem te herkennen.
Dante maakt er een enig leestafelverhaal van.
Francesca en Paolo.
Hoe zij samen lezen en lezen, en opkijken,
naar de zinnebeelden en naar elkaar.
En weer verderlezen, en voortlezen, lezen, lezen.
Hoe zij op de duur ook nog elkaar lezen, en verderlezen, en voortlezen
met de ogen, met de lippen.
En neerkijken, naar de woorden en naar zichzelf.
En toch weer lezen, verderlezen, voortlezen,
voorbij alle woorden tenslotte,
voorbij alle oorden,
al die woorden die al eeuwen onderweg waren,
tot zij uiteindelijk haar lippen volkomen passen
-aan de zijne- en zij de wereld ontglippen.
Je ziet het steekt mij aan.
Maar, Lizzy, wat kan je meer doen t.a.v. de onmogelijke liefde dan haar tragisch te bezingen ?
En is het niet een eigenschap van goede poëzie dat zij ons een stijlvolle waardigheid helpt te vinden t.o.v. het tragische ?
g
PS
En Dante’s beschrijving heeft vele kunstwerken geïnspireerd.
“Paolo en Francesca” heet ook Rodins beeldhouwwerk van de zich in en uit de steen worstelende en omhelzende geliefden.
Laatst gewijzigd door Jom op 17 Okt 2005, 16:38, 3 keer totaal gewijzigd.
Wat ik uit deze Canto begrijp is dat er hierin sprake is van twee soorten van wellustig zijn.
De wellust puur om de wellust en de 'wellust' uit liefde voor iemand, zoals het trieste verhaal van Paolo en Francesca of het verbreken van een belofte na de dood van een echtgenoot of Achilles die gedood werd dankzij zijn liefde voor een vrouw.
Misschien is de troost, Lizzy, dat Paolo en Fransesca nog altijd samen zijn, zelfs in de hel.
Wat heb je trouwens het verhaal van Fransesca en Paolo prachtig verwoord Jom.
bernadet
die de regels
In smart mij op vroeger geluk te richten
is 't ergste waar ik mij mee kwel
uitgesproken door Fransesca, ongelooflijk mooi en ontroerend/hartverscheurend vindt
De wellust puur om de wellust en de 'wellust' uit liefde voor iemand, zoals het trieste verhaal van Paolo en Francesca of het verbreken van een belofte na de dood van een echtgenoot of Achilles die gedood werd dankzij zijn liefde voor een vrouw.
Misschien is de troost, Lizzy, dat Paolo en Fransesca nog altijd samen zijn, zelfs in de hel.
Wat heb je trouwens het verhaal van Fransesca en Paolo prachtig verwoord Jom.
bernadet
die de regels
In smart mij op vroeger geluk te richten
is 't ergste waar ik mij mee kwel
uitgesproken door Fransesca, ongelooflijk mooi en ontroerend/hartverscheurend vindt
Ja, Jom, Dante geeft ons troost. Door zijn verzen zo gemaakt te hebben dat ze de tand des tijds overleefd hebben en wij ze kunnen lezen. Het tragische is ook het meest geliefd in de literatuur. Lees wat Tolstoj zegt in "Anna Karenina" (daar is weer zo'n geliefde eerste zin)
'Het geluk van de een lijkt op dat van de ander, maar ieder ongeluk heeft zijn eigen bijzonder karakter.'
'Het geluk van de een lijkt op dat van de ander, maar ieder ongeluk heeft zijn eigen bijzonder karakter.'
v 65-66
en 'k zag de grote Achilles
die voor zijn liefde streed tot aan het einde
Ik neem aan dat met "zijn liefde" Briseïs wordt bedoeld, de slavin die hij moest afgeven aan Agamemnon (omdat die zijn eigen buitgemaakte slavin had moeten teruggeven aan haar vader). Was het voor haar dat hij tot het einde streed? Neen toch? (Tenzij de hooggeleerde Dante de film Troy gezien heeft waar de relatie tussen Achilles en Briseïs nogal in de verf wordt gezet)
Heeft iemand in een van zijn vele uitgaven daar een voetnoot over?
Of wordt zijn vriend Patroclus, die gedood werd, bedoeld om wie hij zijn nukkige weigering om verder te strijden herzag (sommigen spreken over een homo-erotische relatie tussen die twee)?
Groetjes. Tiba.
P.S. Op naar canto 6!
en 'k zag de grote Achilles
die voor zijn liefde streed tot aan het einde
Ik neem aan dat met "zijn liefde" Briseïs wordt bedoeld, de slavin die hij moest afgeven aan Agamemnon (omdat die zijn eigen buitgemaakte slavin had moeten teruggeven aan haar vader). Was het voor haar dat hij tot het einde streed? Neen toch? (Tenzij de hooggeleerde Dante de film Troy gezien heeft waar de relatie tussen Achilles en Briseïs nogal in de verf wordt gezet)
Heeft iemand in een van zijn vele uitgaven daar een voetnoot over?
Of wordt zijn vriend Patroclus, die gedood werd, bedoeld om wie hij zijn nukkige weigering om verder te strijden herzag (sommigen spreken over een homo-erotische relatie tussen die twee)?
Groetjes. Tiba.
P.S. Op naar canto 6!
De kus, geïnspireerd door het verhaal van Paolo en Francesca Rodin
Paolo en Francesca Rodin
De poorten van de hel Rodin
In 1880 kreeg Rodin een belangrijke regeringsopdracht om een bronzen deur te ontwerpen voor een nieuw museum dat geheel gewijd zou worden aan decoratieve kunst. Het thema dat hij (of de regering is niet duidelijk) koos was 'De poort van de Hel', waarop gedeelten uit Dante's Inferno zouden worden afgebeeld. Het museum is er nooit gekomen, de deuren wel, te bezichtigen in het Rodin museum. Rodin was een enorm bewonderaar van Dante's goddelijke komedie.
Detail van de poorten van de hel met daarbij 'De denker'
De denker wordt ook 'Le Poète' genoemd, omdat het beeld eigenlijk de mediterende Dante moest voorstellen.
v 65-66
en 'k zag de grote Achilles
die voor zijn liefde streed tot aan het einde
Bij mij staat:
Volgens een middeleeuws verhaal, de Roman de Troie van Benoit de Saint-More, kreeg Achilles de Liefde als tegenstander door verliefd te worden op Polyxena, dochter van Priamus (de Trojaanse vijand). Hij werd door Paris naar een tempel van Apollo gelokt en gedood op de dag dat hij met Polyxena dacht te zullen trouwen.
Bernadet
Laatst gewijzigd door Dettie op 31 Okt 2005, 12:21, 1 keer totaal gewijzigd.
Bij mij staat:
Volgens een middeleeuws verhaal, de Roman de Troie van Benoit de Saint-More, kreeg Achilles de Liefde als tegenstander door verliefd te worden op Polyxena, dochter van Priamus (de Trojaanse vijand). Hij werd door Paris naar een tempel van Apollo gelokt en gedood op de dag dat hij met Polyxena dacht te zullen trouwen.
Bernadet
O, dankuwel. Ik had geen idee dat het over die versie ging....
Groetjes. Tiba.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 59 gasten