Victor Hugo - Les Misérables

[Lezer100]

Dit boek stond al heel lang op mijn verlanglijst, en lag zelfs al bijna twee jaar klaar op mijn leestafel. Eindelijk ben ik er dan toch aan kunnen beginnen. Kanjers van boeken werken niet altijd uitnodigend, maar meestal is dit voor mij geen reden om een boek niet te lezen.

Ik lees het boek in het Frans, maar dit is geen verplichting, indien je hier je commentaar kwijt wil. Toegegeven, het is niet het gemakkelijkste Frans. Vooral in de beschrijvende of filosoferende gedeelten van het boek moet ik al wel eens naar een vertalend woordenboek grijpen. De versie die ik gebruik is een uitgave van "Le Livre de Poche" (Les Classiques de Poche). Het volledige boek beslaat zowat 1.800 bladzijden, waarvan ik er momenteel zo wat een derde achter de rug heb.

Het verhaal leest vrij vlot, en is zeker niet langdradig. De beschrijvende delen (van onder meer stadsdelen van Parijs) zijn heel uitvoerig, en tonen Hugo's kennis van het toenmalige Frankrijk. Er zijn ook heel poëtische stukken terug te vinden, ook in de meer beschouwelijke gedeelten. Zo is er bijvoorbeeld een beschrijving van een over boord geslagen man tijdens een storm op zee, die een weerspiegeling is van de innerlijke beslommeringen van de hoofdfiguur, Jean Valjean.

Ondertussen is er natuurlijk ook al een musical, waarvan ik mij heb laten vertellen, dat deze toch niet zo goed zou zijn.

[Marjo]

In een boek dat ik net uitlas werd Valjean nog genoemd..
Het is echt een klassieker, als er in andere boeken naar personages gerefereerd wordt!

[Lezer100]

In een boek dat ik net uitlas werd Valjean nog genoemd..
Het is echt een klassieker, als er in andere boeken naar personages gerefereerd wordt!

En in welk boek was dat, Marjo ? Altijd interessant om weten.

[Marjo]

Ivo Bonthuis: Niets en niemand.
Maar stel je daar niet te van voor. Een personage zegt alleen maar dat hij geen Valjean wil worden.
Ik vond het wel erg specifiek, om dat zo in een roman te doen, want hoeveel van de lezers zouden weten wie Valjean is?

[Lezer100]

Ivo Bonthuis: Niets en niemand.
Maar stel je daar niet te van voor. Een personage zegt alleen maar dat hij geen Valjean wil worden.
Ik vond het wel erg specifiek, om dat zo in een roman te doen, want hoeveel van de lezers zouden weten wie Valjean is?

Ik vermoed dat dit inderdaad voor veel lezers nietszeggend is, daarentegen voor degenen die hem wel kennen kan dit veel verduidelijken. De titel van Bonthuis' boek is in ieder geval veelbetekenend wanneer men er een figuur als Valjean bijneemt.

[Inge]

Dat is ook een reeks die ik eens zou moeten lezen.
Dat worden veel te grote uitdagingen

[Lezer100]

Ook al zeggen zelfs Franstaligen wel eens dat Victor Hugo bladzijden kon vullen zonder veel te vertellen, zal ik niet de eerste Nederlandstalige zijn om dit te ontkennen. Maar zelfs deze "bladvulling" is uiterst verhelderend, en soms zelfs heel poëtisch. Het verhaal bevat veel diepgang, alhoewel de beschreven gebeurtenissen eerder beperkt lijken.

Ik heb nu net deel 1 beëindigd. Een open einde, misschien minder verrassend dan verwacht. Deel 2 ligt klaar.

[Lezer100]

Ondertussen ben ik aan het tweede deel van de roman begonnen.

[Lezer100]

Deel twee is uit. Wel een echt Titanenwerk geweest, dit de lezen in het Frans. Als ik de vertalingen bij ons in de bibliotheek bekijk, zijn deze allemaal serieus ingekort (van ongeveer 1.900 bladzijden in het Frans naar een 500 bladzijden in het Nederlands). Vermoedelijk zijn deze allemaal beperkt tot het verhaal, en zijn al de beschrijvingen en filosofische beschouwingen weggelaten.

Het Frans is echt niet gemakkelijk, en hier en daar heb ik wel een paar bladzijden in versneld tempo gelezen, maar dat aantal is verwaarloosbaar klein. Er komen heel wat mooie poëtische beschouwingen voor, zoals ik reeds hierboven vermeldde. De beschrijvingen en filosofische beschouwingen kunnen wat uitlopen, maar worden nooit langdradig.