Leestafel forum

Ik ga vanavond in dit boek beginnen. Hoop dat ik me erop kan concentreren, want dat schijnt wel nodig te zijn als ik de reacties op crimezone.nl bij het boek lees.

Ik heb hem uit en vond hem erg goed. Minette Walters gebruikt verschillende manieren om de lezer te informeren: het verhaal vertellend via gebeurtenissen van de hoofdpersonen - soms door elkaar heen, maar ook getuigenverslagen van de vroegere misdaad, mailverkeer tussen de hoofdpersonen en transcripties van opgenomen bandmateriaal. Zo weeft ze een logisch verhaal en voortgang met steeds verschillende invalshoeken.
Je moet wel alle verhalen goed uit elkaar houden, de feiten en de leugens en met name welke consequenties de leugens hebben. Eigenlijk zou je op een stuk papier alles wat verteld wordt (wie was waar wanneer en waarom) schematisch moeten weergeven om de verbanden, de leugens en de waarheid te achterhalen.
Supergoede thriller. Ik denk dat ik er dit weekend nog een verslag van ga maken voor de site.

Ik denk dat ik er dit weekend nog een verslag van ga maken voor de site.

Hè leuk, ik kijk er naar uit, je bent zo lekker enthousiast!

Dettie

En het verslag staat op de site,


zie http://www.thrillers-leestafel.info/minette-walters

Joanazinha

Nou je beschrijft het als een film Joanazinha.
Wie weet wordt het ooit verfilmd...

Ik stond wel verbaasd over het gedeelte en diens 10-jarige broertje Billy is te dronken
Dat roept allerlei vragen op.
Is hij dronken gevoerd? Is het gewoon in die familie dat kinderen zo jong drinken? (a-sociale familie) Waarom werd daar niet naar gekeken enz. enz.

Dettie

Hoi Dettie,

Dit deel van het verhaal speelt in de jaren 70 van de vorige eeuw. Er was veel werkloosheid en grote armoede en de opvoeding beperkte zich vaak tot veel klappen en weinig toezicht (wat deze kinderen dan betreft). De kinderen waarvan hier sprake is zijn tieners die voornamelijk spijbelen en drinken en geen haan die ernaar kraaide. De moeders - want het 'opvoeden' kwam voornamelijk op hen neer - hadden geen greep op deze kinderen. Zo kwam er - even generaliserend gesteld - een vicieuze cirkel van armoede, drankmisbruik en analfabetisme.

Ha dank je voor de toelichting.
Het lijkt wel een Iers verhaal. Daarin komen dit soort zaken vaak voor.

Dettie

Ik heb m ook uit. Mij viel het boek wel wat tegen. Het begint met de beschrijving van een groepsverkrachting. Het slachtoffer verdwijnt. Wat bij mij vervolgens bleef haken was dat de politie (in 1970) zo'n gebeuren niet serieus genoeg nam. Deed me denken aan de loverboys zaak van onlangs, waarbij de verdachten werden vrijgesproken omdat de rechter het aannemelijk achtte dat het meisje zich vrijwillig prostitueerde. Dit terzijde.
Vervolgens komt er een gedeelte dat uit een boek zou komen dat ook verwarde geesten heet van een doctorandus. Stijl derhalve van nietlekker lezen. Er blijkt sprake te zijn van een moord waarvoor iemand mogelijk onschuldig is veroordeeld. Dan volgt een aantal brieven en mails. (over de opbouw van dit boek is misschien iets teveel nagedacht)
De doctorandus heeft nav zijn boek een afspraak met iemand die wellicht wat aan te vullen heeft. Dit gedeelte is zeer traaag en vaag.
Het verdere verhaal ontvouwt zich dan wel in een redelijk tempo en kent wat interessante plotwendingen.
Voor mij lang niet haar beste boek. Het vorige wat ik van haar gelezen had was Het Ijshuis. Voorin staat een mooi citaat: Niemand is zo goed dat hij geen enkel kwaad kent, niemand is zo slecht dat hij niets waard is.

Gelezen

http://www.thrillers-leestafel.info/minette-walters/

Herinnerde je het boek nog Marjo? Het was natuurlijk wel februari 2005 dat je het voor de eerste keer las. 6 jaar geleden dus.
Bij thrillers op tv heb ik namelijk altijd dat ik heel kleine stukjes wel herinner maar het hele verhaal nooit. Ik kan rustig een paar keer naar Morse of Frost. Is dat bij thrillers lezen (ipv kijken) ook zo? Of blijven de verhalen wel hangen?

Dettie

Bij dit boek wist ik het nog in grote lijnen. Ik wist dus wel wie de dader was. Maar dat maakte niet uit. Het gaat bij Waters toch vooral over het hoe en waarom, en dat is een tweede keer nog steeds interessant om te lezen.

En, Anyrock, helaas lezen er niet veel mensen mee met het spannende boek, dan ben je gauw uitgepraat.

Ik heb het boek Verwarde Geesten net uitgelezen. Jammer dat er zo weinig discussie is. Ik was er wel benieuwd naar wat jullie wat de opzet van het boek vonden. Daarmee bedoel ik het verstrekken van informatie via brieven die tussen de hoofdpersonen worden uitgewisseld. Het haalt voor mij eigenlijk een deel van de spanning weg. Daardoor raak ik een beetje uit het verhaal. Ik vind het ook een beetje een flauwe manier van informatie verstrekken. Wat mij betreft zeker niet de beste van Walters. Maar desalniettemin toch met plezier gelezen.

Ik had geen probleem met de brieven, dat vind ik dan een soort cliffhangers. Bij mij werkt het wel zo.
Een welkome afwisseling dus.

Ik vind juist door de verschillende manier van vertellen - verhalend, brieven, mails e.d. - er een soort spanningsveld in een verhaal komt. Ik hou wel van die perspectiefwisselingen. Net als Marjo zegt: een soort van cliffhangers.
In dit boek hebben ze ook een toegevoegde waarde in de zin van dat ze een periode overbruggen tussen de verhaallijnen, zonder dat de auteur zich in bochten moet wringen om informatie door te geven. Via bijvoorbeeld een mailtje merk je toch wat er in de tussentijd is gebeurd.

@Joanne: vind je het altijd vervelende intermezzo's of past het naar jouw idee niet in dit specifieke boek? Ik denk bijvoorbeeld aan het boek Redemption Falls van Josept O'Connor; dat is helemaal opgebouwd uit allerlei soorten van informatieverstrekking (brieven, rechtbankverslagen, kranteknipsels, etc.).

Joanazinha

Als het zo veel wordt dan vind ik het ook niet leuk meer. Dat zie je in de moderne meidenboeken, niets dan e-mails en dagboekfragemnten en nauwelijks ene echt verhaal.

Maar zoals in dit boek voegt het inderdaad iets toe. Ik ben nu ook een spannend boek aan het lezen, waar af en toe teruggegrepen wordt op een oud krantenartikel, of een oud dossier.
Precies wat jij zegt, Joanazinha: het is een handige manier om informatie te geven, zonder dat je ellenlange uiteenzettingen in een dialoog moet vertellen.

Joanazinha schreef:@Joanne: vind je het altijd vervelende intermezzo's of past het naar jouw idee niet in dit specifieke boek? Ik denk bijvoorbeeld aan het boek Redemption Falls van Josept O'Connor; dat is helemaal opgebouwd uit allerlei soorten van informatieverstrekking (brieven, rechtbankverslagen, kranteknipsels, etc.).

Joanazinha

Nee, ik vind het zeker niet altijd storend, zoals in het door jou genoemde voorbeeld. Maar daar is het de opbouw van het hele boek. Ik vind het in dit boek een beetje de gemakkelijke weg om ontbrekende informatie aan te vullen.