Judith Visser: Stuk

[Marjo]

Pff, t'is dat het moest, maar dit boek zou ik anders niet uitgelezen hebben.
In verband met de jeugdboeken hebben we wel eens een schrijfster genoemd die het te bont maakte, Judith Visser heeft vast gedacht dat zij nog beter (?) kon.
Ik hou hier helemaal niet van.

Elisabeth is zestien, een niet erg aantrekkelijk meisje, dat door haar afstandelijke gedrag ook niet geliefd is bij haar klasgenoten. In tegendeel zelfs. Ze wordt gepest op school. Haar achtergrond is niet bepaald ideaal: haar ouders zijn gescheiden, en ze moest verhuizen met haar moeder. Een andere stad, een school die ze niet bewust gekozen heeft en die ze eigenlijk niet prettig vindt. Haar moeder is te druk met geld verdienen en zichzelf om zich te bekommeren om haar dochter. Ze ziet dan ook niet dat het helemaal de verkeerde kant in gaat met Lizzie, zoals ze haar dochter tegen diens wens in noemt. Eetproblemen, zelfmutilatie, en nog veel meer.
De rat is de enige die haar liefde verdient. Geen vriendinnen natuurlijk, laat staan vriendjes. Alleen maar mensen die haar pesten of die haar niet eens zien staan.
Een puberend kind, dat geen liefde krijgt, zich heel alleen en verlaten voelt, dat roept problemen op. En het arme kind krijgt het dan ook zwaar te verduren. Net als je medelijden begint te krijgen en boos wordt op de schrijfster, neemt Elizabeth het heft in eigen hand. En dat het dan uitloopt op een drama, dat is vanzelfsprekend.
Een literaire thriller, nou ja...wat is hier nu weer literair aan? Dat het kind alles te verstouwen krijgt wat je maar kunt verzinnen op de dag van vandaag? Alhoewel, de schrijfster is de alcohol en de drugs nog vergeten. Te ouderwets zeker.
Het is vlot geschreven, dat wel. Maar ik vind het dus te veel van het goede, van het kwade dus eigenlijk. Als dit realistisch bedoeld is, dan wil ik daar niet over lezen.
Met een spannend boek, zoals dit boek aangeprezen wordt, wil ik me ontspannen, dan maar de kop in het zand.

[Dettie]

Ik heb een schoolboekverslag gelezen, geschreven door een leraar, over dit boek en het is wel erg veel en het gaat wel érg ver.

Het is heel wat anders dan al het negatieve in dit boek 'De woorden van zijn vingers' geeft eerder een positieve wending.

Dettie

[Dettie]

Jij vindt het meer een boek dat problemen van de jeugd behandelt dan een thriller Marjo?

Dettie

[Marjo]

Het thrillergedeelte begint pas een eind over de helft. Pas als alle ellende de doorslag geeft om er iets aan te doen. En dan vind ik het nog ongeloofwaardig ook.