Ik heb genoten van dit boek! Het is het zesde deel uit de serie boeken met Erneldur en zijn assistenten Sigurdur Oli en Elinborg en het haalt met gemak hetzelfde goede niveau als de andere boeken die ik van Indridason ken.
Lees het verslag, klik hier http://www.thrillers-leestafel.info/arn ... ndridason/
Joanazinha
Koudegolf, Arnaldur Indridason (samenleesboek dec. / jan.)
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
Hmmm, nee eigenlijk helemaal niet. Ten eerste is het in het boek prachtig weer (hoogzomer met voor IJslandse begrippen prima weer) en ten tweede is de schrijfstijl niet somber.
Somber vind ik geen goed woord, ik zoek naar alternatieven: triest (vanwege de vermissingen en de pijn die dat bij de achterblijvers oplevert), spanning (met name in de hoofdstukken die over de Koude Oorlog gaan) e.d., maar somber vond ik het niet.
In een ander boek van Indridason, Noorderveen, regent het de godganse tijd. Kijk, dat vind ik somber, dat geeft een extra loodzware dimensie aan het verhaal.
Joanazinha
Somber vind ik geen goed woord, ik zoek naar alternatieven: triest (vanwege de vermissingen en de pijn die dat bij de achterblijvers oplevert), spanning (met name in de hoofdstukken die over de Koude Oorlog gaan) e.d., maar somber vond ik het niet.
In een ander boek van Indridason, Noorderveen, regent het de godganse tijd. Kijk, dat vind ik somber, dat geeft een extra loodzware dimensie aan het verhaal.
Joanazinha
Voor het eerst komt in dit boek ook de soms wat depressieve sfeer van het land aan de oppervlakte, met maanden van licht en maanden van eenzame duisternis.
staat op eric herni's blogspot
http://eherni.blogspot.com/2006/05/arna ... egolf.html
Is het een somber boek? Nee, ik vind van niet. Melancholie komt weliswaar voorbij maar er is ook humor in de vorm van droogkomische beschrijvingen van gedachten en observaties van Erlendur en anderen. De behoudzucht van de commissaris is soms geestig en aandoenlijk.
staat op inaject http://www.inejacet.nl/recensiesgl/Arna ... nsies2.htm
Het verschaft Koudegolf een wat sombere teneur maar dat doet tevens, ondanks de uitstap naar een periode uit de Europese geschiedenis, heel authentiek IJslands aan.
staat op nu.nl http://www.nu.nl/boek/1109539/arnaldur- ... egolf.html
Heel verschillende meningen dus.
Dettie
staat op eric herni's blogspot
http://eherni.blogspot.com/2006/05/arna ... egolf.html
Is het een somber boek? Nee, ik vind van niet. Melancholie komt weliswaar voorbij maar er is ook humor in de vorm van droogkomische beschrijvingen van gedachten en observaties van Erlendur en anderen. De behoudzucht van de commissaris is soms geestig en aandoenlijk.
staat op inaject http://www.inejacet.nl/recensiesgl/Arna ... nsies2.htm
Het verschaft Koudegolf een wat sombere teneur maar dat doet tevens, ondanks de uitstap naar een periode uit de Europese geschiedenis, heel authentiek IJslands aan.
staat op nu.nl http://www.nu.nl/boek/1109539/arnaldur- ... egolf.html
Heel verschillende meningen dus.
Dettie
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
Tja, ik vind al die termen toch niet echt recht doen aan IJsland en de IJslanders, voorzover ik erover kan oordelen. Ik denk dat melancholie en somberheid wel kenmerken zijn van de IJslandse aard, maar wat wil je als je in zo'n onherbergzaam land woont waar het de helft van het jaar niet licht wordt. Onze ervaring is echter dat er heel aardige mensen wonen met een rijke cultuur. Wij hebben genoten van een daglange tocht met een IJslander die de prachtigste verhalen en sagen vertelde; de vriendelijkheid van de mensen overal was spreekwoordelijk en de natuur is overweldigend. Het is allemaal groots, weids en rauw, dat tekent natuurlijk ook de aard van de inwoners en dat vertaalt zich weer in de boeken. Maar nogmaals: somber vind ik niet het goede woord.
Wat ik zelf meegemaakt heb is het volgende: wij hebben 4 weken over het eiland getrokken met openbaar vervoer en een klein trekkerstentje. Soms hadden we prachtig weer, maar het grootste deel van de tijd was het slecht weer; veel regen, 's avonds om 7 uur donker en alles dicht dus ging je maar je slaapzak in en we hadden veelal de laatste bus die er reed. Na ons werden veel wegen voor de winter afgesloten. In Landmannalaugar begon het na een prachtige dag weer eens te regenen en ik kon er niet meer tegen. We hebben de laatste bus naar Reykjavik gepakt en hebben daar nog een week in pension gezeten. Maar we hebben ook overweldigende natuur gezien, prachtige gletsjers, immense lavavelden overgestoken, in het noorden met 2 tentjes en een paar vogels op een groot leeg veld gekampeerd bij Asbirgy (geloof ik dat het zo heette), tijdens een 3-daagse trekking onderkoelt geraakt en teruggebracht door een toevallige passant. En overal, werkelijk overal, geweldig aardige IJslanders. Somber? Nee. Melancholiek, mystiek en groots: ja. En dat heeft zijn weerslag ook op de bevolking. Mijn ervaringen op IJsland zelf kleuren denk ik zeker hoe ik de boeken van Indridason ervaar.
Joanzinha
(die zo wel terug zou willen naar dat prachtige land)
Wat ik zelf meegemaakt heb is het volgende: wij hebben 4 weken over het eiland getrokken met openbaar vervoer en een klein trekkerstentje. Soms hadden we prachtig weer, maar het grootste deel van de tijd was het slecht weer; veel regen, 's avonds om 7 uur donker en alles dicht dus ging je maar je slaapzak in en we hadden veelal de laatste bus die er reed. Na ons werden veel wegen voor de winter afgesloten. In Landmannalaugar begon het na een prachtige dag weer eens te regenen en ik kon er niet meer tegen. We hebben de laatste bus naar Reykjavik gepakt en hebben daar nog een week in pension gezeten. Maar we hebben ook overweldigende natuur gezien, prachtige gletsjers, immense lavavelden overgestoken, in het noorden met 2 tentjes en een paar vogels op een groot leeg veld gekampeerd bij Asbirgy (geloof ik dat het zo heette), tijdens een 3-daagse trekking onderkoelt geraakt en teruggebracht door een toevallige passant. En overal, werkelijk overal, geweldig aardige IJslanders. Somber? Nee. Melancholiek, mystiek en groots: ja. En dat heeft zijn weerslag ook op de bevolking. Mijn ervaringen op IJsland zelf kleuren denk ik zeker hoe ik de boeken van Indridason ervaar.
Joanzinha
(die zo wel terug zou willen naar dat prachtige land)
Als echt zomermens zou ik denkelijk niet kunnen leven in een land waar het een half jaar donker is. Maar soms denk ik wel dat, juist door het vele binnen moeten zitten en de geïsoleerdheid, daardoor de verhalen ontwikkeld zijn. Als tijdverdrijf en vermaak. En zo'n rijke sagecultuur heeft ook wel wat. Het geeft mensen meer identiteit.
Wat hebben wij in Nederland nou voor sagen en legenden?
Dettie
Wat hebben wij in Nederland nou voor sagen en legenden?
Dettie
En hier is het boek ook uit.
De derde Indridason die ik gelezen heb en weer genoten.
Echt een goede schrijver, goede opbouw van het boek, prettige dialogen, uitstekende psychologische diepgang, fantastisch plot, melancholische beschrijvingen van personen, natuur en klimaat.
Op naar het volgende boek van hem!
(En IJsland lijkt me inderdaad een prachtig land, maar net als Dettie ben ik toch meer een licht en zomermens).
groetjes, irene
De derde Indridason die ik gelezen heb en weer genoten.
Echt een goede schrijver, goede opbouw van het boek, prettige dialogen, uitstekende psychologische diepgang, fantastisch plot, melancholische beschrijvingen van personen, natuur en klimaat.
Op naar het volgende boek van hem!
(En IJsland lijkt me inderdaad een prachtig land, maar net als Dettie ben ik toch meer een licht en zomermens).
groetjes, irene
Ik heb koudegolf ook uit en alhoewel het verhaal goed is stoorde ik me dikwijls aan de namen.. oke het zijn misschien ijslandse namen en vooraan het boek word uitgelegd hoe ze uitgesproken worden... maar het is vertaald... kunnen ze de namen dan geen heel klein beetje aanpassen zodat ze je niet telkens tegenhouden (zeker in het begin) in het verhaal te blijven???
Ik probeerde telkens de namen "juist" te lezen... en dat haalt je echt wel uit het verhaal... eens je weet welke namen bij welke personen horen dan lees je er gewoon over maar in het begin vond ik het ergerlijk.
Ik probeerde telkens de namen "juist" te lezen... en dat haalt je echt wel uit het verhaal... eens je weet welke namen bij welke personen horen dan lees je er gewoon over maar in het begin vond ik het ergerlijk.
Inge schreef:Ik heb koudegolf ook uit en alhoewel het verhaal goed is stoorde ik me dikwijls aan de namen.. oke het zijn misschien ijslandse namen en vooraan het boek word uitgelegd hoe ze uitgesproken worden... maar het is vertaald... kunnen ze de namen dan geen heel klein beetje aanpassen zodat ze je niet telkens tegenhouden (zeker in het begin) in het verhaal te blijven???
Ik probeerde telkens de namen "juist" te lezen... en dat haalt je echt wel uit het verhaal... eens je weet welke namen bij welke personen horen dan lees je er gewoon over maar in het begin vond ik het ergerlijk.
Dat is een doodzonde in de vertaalwereld, Inge. Namen worden nooit vertaald. De enige uitzondering die wel eens wordt gemaakt is voor namen in kinderboeken.
oke begrijp ik wel maar maakt het toch met momenten lastig te lezen...
'k bedoel maar een naam als Kleifarvatn (naam van het meer) en Elinborg is nu nog wel te lezen maar namen als Siguròur óli... nou als je het gewoon lees als sigurour Oli dan oke... maar je weet dat die o anders uitgesproken moet worden en doordat je dat steeds wil doen vertraagt het het verhaal... Het zou dus siguthour moeten uitgesproken worden... moesten ze de naam gewoon zo drukken (fonetisch dus) ipv die speciale o dan zou dat gemakkelijker lezen zijn... en dan veranderd de naam uiteindelijk niet he
'k bedoel maar een naam als Kleifarvatn (naam van het meer) en Elinborg is nu nog wel te lezen maar namen als Siguròur óli... nou als je het gewoon lees als sigurour Oli dan oke... maar je weet dat die o anders uitgesproken moet worden en doordat je dat steeds wil doen vertraagt het het verhaal... Het zou dus siguthour moeten uitgesproken worden... moesten ze de naam gewoon zo drukken (fonetisch dus) ipv die speciale o dan zou dat gemakkelijker lezen zijn... en dan veranderd de naam uiteindelijk niet he
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
Ik heb me eigenlijk niet gestoord aan die namen. Misschien omdat ik er redelijk aan gewend ben door het vaker lezen van Scandinavische thrillers en het feit dat ik IJsland zelf heb bezocht. Het zou voor mij denk ik toch een stuk afdoen aan de authenticiteit van een boek wanneer namen die horen bij het land waarin het verhaal zich afspeelt, zouden worden vertaald naar voor ons makkelijker te interpreteren namen.
Dat zou hetzelfde zijn wanneer in een van origine Portugees boek de naam Joao zou worden vertaald met Jan (of fonetisch: zjoauoo)..... dat 'bekt' dan niet in het boek denk ik. Waarom zou dat voor het IJslands dan wel moeten?
Dat zou hetzelfde zijn wanneer in een van origine Portugees boek de naam Joao zou worden vertaald met Jan (of fonetisch: zjoauoo)..... dat 'bekt' dan niet in het boek denk ik. Waarom zou dat voor het IJslands dan wel moeten?
oke nee... het gaat me niet over de namen op zich maar de lettertekens die gebruikt worden in die namen en die niet in onze taal voorkomen en daardoor het moeilijk maken om in een vertaalt boek de naam vlot te kunnen lezen, de ð, þ, æ,...
dat ze er dan in het begin van het boek bijzetten dat die IJslandse þ
word uitgesproken als de engelse stemloze th en de IJslandse ð als de stemhebbende variant en æ als ai... maakt het enkel ingewikkelder...
Als ik jou vb bekijk joanazinha dan is mijn antwoord... ja maar Joao kan ik lezen zonder problemen en of het dan fonetisch juist is of niet ik kan er iets van maken zonder het verhaal stil te leggen om de tekens te ontcijferen en na te gaan denken hoe zit het weer? terug te bladeren naar het begin weer eens te kijken hoe het zat enz....
Als het dan een boek is die vertaalt is uit het arabisch (om maar een overdreven voorbeeld te geven) dan laten ze die namen toch ook niet in arabische tekens staan... zou nogal iets geven... geen enkele naam zou nog te lezen zijn
dat ze er dan in het begin van het boek bijzetten dat die IJslandse þ
word uitgesproken als de engelse stemloze th en de IJslandse ð als de stemhebbende variant en æ als ai... maakt het enkel ingewikkelder...
Als ik jou vb bekijk joanazinha dan is mijn antwoord... ja maar Joao kan ik lezen zonder problemen en of het dan fonetisch juist is of niet ik kan er iets van maken zonder het verhaal stil te leggen om de tekens te ontcijferen en na te gaan denken hoe zit het weer? terug te bladeren naar het begin weer eens te kijken hoe het zat enz....
Als het dan een boek is die vertaalt is uit het arabisch (om maar een overdreven voorbeeld te geven) dan laten ze die namen toch ook niet in arabische tekens staan... zou nogal iets geven... geen enkele naam zou nog te lezen zijn
Leuk dit.
Het maakt voor mij helemaal niets uit, bedenk ik me. Ik zie een naam als een geheel, een soort beeld. Ik lees het niet eens letterlijk, dus als ik dat bepaalde 'beeld' zie, hoe het er ook uit ziet, dan weet ik wel wie er bedoeld wordt. Voor mij zou een naam in Arabische tekens geen enkel probleem zijn!
Het maakt voor mij helemaal niets uit, bedenk ik me. Ik zie een naam als een geheel, een soort beeld. Ik lees het niet eens letterlijk, dus als ik dat bepaalde 'beeld' zie, hoe het er ook uit ziet, dan weet ik wel wie er bedoeld wordt. Voor mij zou een naam in Arabische tekens geen enkel probleem zijn!
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
Op zich snap ik wel wat je bedoelt Inge. Misschien komt het omdat ik de taal 'live' heb gehoord, dat ik de klanken in mijn hoofd terug kan halen, dat het mij niet stoort.
En ik heb ook een beetje hetzelfde wat Marjo schrijft: wanneer ik eenmaal een klank van een naam in mijn hoofd heb, lees ik er verder gemakkelijk overheen, zeker wanneer een boek me helemaal pakt. Vind ik een boek minder leuk, dan ga ik me juist aan dat soort dingen ergeren en stuit ik er telkens tegenaan
.
En ik heb ook een beetje hetzelfde wat Marjo schrijft: wanneer ik eenmaal een klank van een naam in mijn hoofd heb, lees ik er verder gemakkelijk overheen, zeker wanneer een boek me helemaal pakt. Vind ik een boek minder leuk, dan ga ik me juist aan dat soort dingen ergeren en stuit ik er telkens tegenaan
.oke die opmerking is juist ik moest steeds de "klank" zoeken... na een tijdje ging het wel... eens je een beeld hebt van de personages maar ik heb er toch een heel eind over gestruikeld. Over de naam van de vrouw van sigurour oil zelfs tot aan het einde en ik denk dat ik de naam zelfs nu nog niet met manieren zou kunnen zeggen
Terug naar “Het spannende boek/thrillers”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 96 gasten