Jeffery Deaver - De Oktoberlijst

[Annemarie]

Een "achterstevoren-boek"...

Lees meer: http://www.thrillers-leestafel.info/jeffery-deaver/

[Marjo]

Misschien is de vorm anders, maar er beginnen heel veel boeken met het einde toch?

[Annemarie]

Ik begrijp wat je bedoelt. Maar dit boek begint letterlijk bij het laatste hoofdstuk, dan volgt het een-na-laatste hoofdstuk, daarna het twee-na-laatste hoofdstuk etc. Het verhaal gaat steeds verder terug in de tijd tot je aan het begin van het verhaal bent beland.

[Marjo]

Dat is anders, ja. Lijkt me niet prettig lezen.

[Annemarie]

Ik moest er ook erg aan wennen. Het leest een beetje vermoeiend. Gelukkig kan Jeffery Deaver goed schrijven en wist hij me op het einde toch nog te verrassen. De lezer kent het einde van het verhaal al wel maar weet nog niet in welk perspectief hij de gebeurtenissen moet plaatsen. Dat geeft ruimte tot creativiteit en die ruimte heeft de auteur goed benut.

[Marjo]

Allemaal goed en wel, maar dat is leuk voor een experimentele roman. Bij een thriller zit ik niet op zoiets te wachten.
Of vind je dat het wel iets toevoegt aan de spanning?

[Annemarie]

Nee, het doet eerder afbreuk aan de spanning. Er gebeuren heftige dingen maar omdat je lange tijd niet begrijpt wat er gaande is, is het moeilijk om helemaal op te gaan in het verhaal. Het einde maakt veel goed maar ik heb liever een "gewone" thriller.

[Marjo]

Dat idee had ik nou ook.

[Pimmelmees]

David Ellis heeft dit ook al eens gedaan in het boek, in het gezelschap van leugenaars. Dat heeft hij daar werkelijk briljant gedaan. Dit boek van Jeffrey Deaver heb ik nog niet gelezen

[Annemarie]

Ik heb ook wel eens een film gezien in die stijl en die vond ik ook erg goed. In De Oktoberlijst vond ik het helaas niet erg geslaagd.

[Joanazinha]

Ik heb dit boek al een hele tijd gelezen; het stond nog steeds in mijn kast om er iets bij te schrijven. Ik heb het boek heel anders beleefd dan Annemarie; ik vond het namelijk geniaal. Het zit erg goed in elkaar en de verrassing op het eind (of het begin, zo je wilt) is schokkend en zet het hele gebeuren in een ander perspectief.

Mijn reactie bij het boek:
Rorschach: wat zie je? En is dat wat je ziet ook wat het plaatje voorstelt?
Deaver speelt met zijn lezer, probeert hen dingen te laten zien die er niet zijn; of toch wel? Wat is echt en wat niet?

Dit boek is geniaal in zijn opzet: je begint waar normaliter een boek eindigt, bij het slot. De reis naar het slot is het vervolg van dit boek, dat eindigt bij het begin en dat een stuitende plot onthult.
Je kunt het boek hoofdstuk voor hoofdstuk van achter naar voren lezen maar dan mis je de geniale plotwisselingen en verrassingen die de schrijver voor zijn lezers heeft.

[Annemarie]

Gelukkig heb jij wel van dit boek genoten. Ik kwam gewoon niet in het verhaal, hoe ik ook mijn best deed.

[Joanazinha]

Ja, mooi is dat hè? Ik moest er ook wel erg aan wennen, maar ik vond het idee heel apart en de uitwerking zeer geslaagd.

[Annemarie]

Gelukkig maar! Dan heeft hij het boek niet voor niks geschreven.