Het nieuwe stadstuinieren
Celia Brooks Brown

De schrijfster woont in Londen omdat ze daar als beroepskok, docent en culinair schrijver het beste kan werken. In Londen is alles bij de hand en veel vergaderingen, kookdemonstraties, tv-optredens vinden daar plaats. In Londen zijn ook de nieuwste snufjes te vinden op haar vakgebied. Kortweg, Celia Brooks Brown heeft in Londen een carrière opgebouwd. Maar met de koop van een huis in Noord-Londen veranderde haar leven totaal. Een paar straten verderop stuitte ze op een klein volkstuinenterrein. Belangrijker was echter dat op een bord een telefoonnummer stond, ze kon zich aanmelden voor een tuin! Celia belde en werd op de wachtlijst gezet. Drie jaar later, toen ze al helemaal vergeten was dat ze zich ingeschreven had, ging de telefoon. Ze kon terecht op het terrein en kreeg een stuk grond van 10 x 15 meter toegewezen. En zo kwam het dat Celia ontdekte dat ze een uitgesproken liefde voor tuinieren heeft. Haar 'lappie' ligt tegenover een kerk en een moskee en dichtbij een politiebureau. Het ligt gewoon aan de straat dus, wel met een laag hek er omheen.
Het avontuur kon beginnen. En tot Celia's eigen verbazing merkt ze dat ze geniet van haar volkstuin, van de onverwachte contacten, van het werk, de planten, het experimenteren en van de verrassend rijke smaak die de groenten en het fruit hebben.

Verstand van (vegetarisch) koken had Celia al, ze heeft diverse vegetarische kookboeken geschreven, maar hoe alle ingrediënten gekweekt moeten worden is toch wel een heel ander verhaal. 
Vanaf de tijd dat ze weet dat ze de tuin krijgt, heeft ze een 'tuinblik' Ze struint afvalcontainers af en ziet overal potjes, lege bakjes, emmers, stokken, takken etc die ze kan gebruiken voor haar tuin. Vooral de potjes van organisch materiaal hebben haar voorkeur. De grauwe eierdozen met ontkiemde zaden kunnen namelijk met doos en al in de grond gestopt. Geen gepriegel met de tere plantjes, ze blijven zo veel sterker en de dozen verteren vanzelf in de grond. Veel tuinboeken worden er op nageslagen. Bij tuincentra en medetuinders worden adviezen ingewonnen, zaadcatalogi worden verslonden en dan begint het grote avontuur.
Celia besluit een dagboek bij te houden waarin ze het hele jaar door noteert hoe het haar en haar tuin vergaat. Gelukkig maar want daardoor kunnen wij meegenieten van haar belevenissen die ze door de jaren heen heeft ervaren.

Het boek begint met de werkzaamheden die gedaan worden in maart en eindigt met de maand februari als de lente er weer aankomt. Celia begint elke maand met een duidelijk overzicht, verspreid over twee pagina's, met het melden van welke groenten die maand binnen of onder glas, buiten, in bakken of volle grond gezaaid kunnen worden en welke groenten of fruit die maand oogstrijp zijn, daarachter staat een verwijzing naar de recepten waar die groente in verwerkt wordt.
Maar Celia schrijft gelukkig geen star tuinboek waarin op zakelijke manier verteld wordt welke werkzaamheden in die maand moeten gebeuren.  Na het overzicht vertelt ze over haar ervaringen in haar tuin, over welke praktische dingen ze al tuinierend te weten is gekomen, waar ze allemaal mee geëxperimenteerd heeft, welke tips ze kreeg van haar medetuinders, wat ze doet om de grond goed vruchtbaar te houden én welke gerechten ze gemaakt heeft van de geoogste groenten en fruit in de vorm van fantastische recepten.
Celia vindt een paar dagen vakantie wel lekker maar halverwege komt het verlangen naar de tuin. Hoe zal alles er bij staan? Zullen de uien niet doorschieten? Kunnen ze al bonen plukken als ze thuiskomen? Is het niet te nat of te droog? Eenmaal thuis worden de koffers neergezet, niet eerst uitpakken of bijkomen van de reis maar onmiddellijk naar de tuin! Pas daarna is er de rust om na te genieten van de vakantie.
Hier spreekt haar ware passie voor het tuinieren uit.
Het is een persoonlijk verhaal geworden dat erg prettig leest, bovendien steek je veel tuinwetenswaardigheden o. Elke (volks)tuinier zal veel plezier aan dit boek beleven.

ISBN 9789052107288 Paperback 208 pagina's | Tirion Uitgevers | oktober 2011

© Dettie, 3 november 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER