Bijna echt gebeurd
Liane Moriarty

Erika woont de lezing bij die haar vriendin Clementine geregeld geeft voor allerlei soorten groepen mensen. Terwijl de lezing vordert verbaast Erika zich over de informatie die Clementine geeft. Hoezo: het was een koude, sombere dag? Het was juist een stralende dag! Het was een bijeenkomst van mensen die elkaar eigenlijk niet zo goed kenden, maar iedereen genoot, zegt Clementine. Welnee, denkt Erika, jij misschien wel, maar een aantal van ons ook niet. Inderdaad, Erika was onderdeel van het verhaal dat verteld wordt. En het was een belangrijke gebeurtenis, want sindsdien is zij een deel van haar geheugen kwijt. Het gaat over een barbecue op een stralende zondag bij het echtpaar Tiffany en Vid, spontane gastvrije mensen. Ze hebben een dochter, Dakota, een tienjarige boekenwurm. 

Als Vid in een opwelling Erika en haar man Oliver, hun buren, uitnodigt voor een barbecue, probeert Erika, die helemaal niet zo sociaal is, daar onder uit te komen door te zeggen dat Clementine en haar man Samuel die middag bij hen thee komen drinken. Maar Vid is niet voor een gat te vangen en hij en zijn vrouw hebben Clementine, Oliver en hun twee dochtertjes al ooit ontmoet. Ze moeten dus gezellig meekomen! Desgevraagd stemt Clementine toe.

Hiermee wordt het voor Erika en Oliver erg moeilijk. Zij hebben namelijk een speciaal verzoek aan Clementine, hoe moeten ze dat nu inkleden? Vooraf aan de barbecue, of erna? Ze kiezen voor vooraf, en dat heeft een behoorlijke invloed op de sfeer. Erika drinkt meer dan ze anders doet, en ze had ook al een pilletje genomen om rustig te blijven. Het drama dat die avond plaats vindt zal het leven van alle betrokkenen veranderen. Bovendien vindt Vid enkele dagen daarna de buurman dood onderaan de trap; hij blijkt gestorven te zijn op de dag van de barbecue.
Dit zijn al ingrediënten genoeg voor een dramatisch verhaal, maar er is nog meer.

De vriendschap tussen Clementine en Erika is altijd al een eigenaardig soort vriendschap geweest. Het is in hun jeugd min of meer opgedrongen door de moeder van Clementine, en daar zijn ze zich alle twee van bewust. Toch blijven ze ‘bevriend’. Maar nu - na de barbecue en door het speciale verzoek – is het zeer de vraag hoe het verder moet.

Het is een verhaal dat sterk rust op menselijk falen, op schijnheiligheid en hoe je je dient te gedragen. Maar ook is er menselijke warmte, vriendschap, en het is gedurende het hele verhaal de vraag welke gevoelens zullen gaan overheersen.  Het wordt verteld als een soort documentaire: er is iets gebeurd, en de betrokkenen mogen allemaal vertellen hoe zij die dag en alles wat er mee te maken hebben ervaren.

Het heden is een paar maanden later, wat inhoudt dat wat de betrokkenen nu vertellen ook meteen hun mening is over wat gebeurd is. Dat is voor de lezer heel interessant en geeft deze psychologische roman een diepte, die er anders waarschijnlijk niet zou zijn. De beschreven emoties zijn herkenbaar en ondanks de vele details wordt er niets overbodigs verteld. De spanning wordt opgebouwd door steeds in de tijd heen en weer te springen en af te wisselen tussen de personages. Detail voor detail wordt duidelijk wat er precies gebeurd is, en wat de gevolgen in eerste instantie zijn. Maar ook hoe er nadat er een redelijke tijd overheen is gegaan over gedacht wordt.

Dit smaakt zeker naar meer.

Liane Moriarty (Sydney, 1966) is een Australische schrijfster. Ze brak door met haar vijfde roman, Het geheim van mijn man, die binnen twee weken op #1 stond in Amerika en daar langer dan een jaar in de bestsellerlijst bleef staan.

ISBN 9789400508378 | Paperback | 528 pagina's | A.W Bruna| april 2017
Vertaald uit het Engels door Monique Eggermont

© Marjo, 18 september 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het geheim van mijn man
Liane Moriarty

De in Sydney woonachtige Cecilia Fitzpatrick leidt een onberispelijk leven. Haar huis is om door een ringetje te halen en ook haar drie dochters Esther, Isabel en Polly stelen dagelijks de show. Uiteraard is Cecilia een kei in het geven van onvergetelijke feestjes en bovendien verkoopt ze Tupperware. Ook de liefde van haar leven, John-Paul, is ronduit perfect. Hij is knap om te zien, een liefhebbende vader en echtgenoot én een geslaagde zakenman. Het leven van Cecilia loopt op rolletjes en dagelijks zorgt ze er vol toewijding voor dat dat zo blijft.

Tot voor kort was ook Tess Curtis tevreden met haar leven. De liefde tussen haar en Will was bekroond met zoon Liam. Ook op zakelijk gebied ging het goed. Het bedrijf dat Tess en Will samen met Tess’ nichtje Felicity hadden opgezet, begon steeds beter te lopen. Felicity was spectaculair veel afgevallen en had zich tot een ware schoonheid ontpopt. Tess, die zielsveel van haar nichtje hield, was intens blij voor haar. Even leek de toekomst onbezorgd maar toen vonden Felicity en Will het nodig om alles overhoop te gooien. Vol schaamte bekenden ze aan Tess dat ze verliefd op elkaar waren geworden. Tess ontstak in woede, pakte haar koffers en reisde met Liam naar Sydney, naar haar moeder.

De al wat oudere Rachel Crowley, uit Sydney, is al jaren niet meer gelukkig. Ze werkt als secretaresse op St. Angela, een basisschool. Ze weet niet hoe lang ze het nog volhoudt vrijwel dagelijks met gymleraar Connor Whitby geconfronteerd te worden. Ook al is Connor nooit gearresteerd, Rachel weet zeker dat hij de moordenaar van haar dochter Janie is. Ze haat de knappe en populaire Connor met heel haar hart. Haar Janie stierf toen ze een tiener was. Haar dochter mocht nooit volwassen worden terwijl Connor vrolijk tegen zwijmelende moeders lacht. Even was er weer een lichtpuntje in haar leven. Kleinzoon Jacob, het kind van haar zoon Rob, liet haar weer lachen. Ze genoot intens van de dagen dat ze op hem mocht passen. Maar Rob en zijn vrouw Rachel staan op het punt naar New York te verhuizen. De kleine Jacob gaat mee.

Dan stuit Cecilia tijdens het opruimen van de zolder op een brief. Een brief die verstopt zat tussen een stapel oude administratie. Als ze de berg papieren niet per ongeluk had omgestoten, had ze de brief nooit gevonden. Hij is geschreven door John-Paul, Cecilia herkent het handschrift op de envelop meteen. De brief is aan haar gericht maar het is niet de bedoeling dat ze het opent:

“Voor mijn vrouw, Cecilia Fitzpatrick
Alleen openen na mijn dood”

Arme Cecilia, een brief die niet geopend mag worden is als een grote rode knop met daaronder de tekst “niet indrukken”. Een doos van Pandora. Plichtmatig als ze is, weet ze dat ze haar nieuwsgierigheid moet bedwingen. Ze mag de envelop niet openen…

Het geheim van mijn man gaat over doodgewone levens. Huwelijksproblemen, een groot verlies of een perfect leven dat niet zo perfect blijkt: we hebben er allemaal wel eens zelf of in onze omgeving mee te maken gehad. De levens van Cecilia, Tess en Rachel overlappen elkaar. Ook dat is heel normaal. Rachel werkt immers op de school waar de dochters van Cecilia en het zoontje van Tess naartoe gaan. Ze kennen elkaar niet goed maar lopen elkaar regelmatig tegen het lijf. Zo gaat dat. Ook heeft ieder mens wel iets dat hij of zij liever voor de buitenwereld verborgen houdt. Uit schaamte of uit onzekerheid bijvoorbeeld. Soms gaat het zelfs om een duister geheim. Een geheim dat niemand ooit achter deze persoon gezocht zou hebben maar dat onherroepelijk aan het licht zal komen. Het gevoel van herkenning dat dit verhaal oproept, maakt het zo prettig leesbaar.

Het geheim van mijn man gaat over vallen en opstaan. Over levens die een andere wending nemen en over het noodloot dat zich geen halt toe laat roepen. Het gaat over gewone mensen die een beroep op hun veerkracht moeten doen. Over principes die vervagen als het om persoonlijke kwesties gaat. Dit verhaal gaat over liefde in al zijn vormen.

Het geheim van mijn man is, ondanks een aantal nare gebeurtenissen, een heerlijk feelgood-verhaal. Soms (mier)zoet, soms bitter. Een verhaal over het leven zoals het is en waar we maar het beste van moeten maken. Een fijn verhaal om even helemaal in op te gaan.

ISBN 9789022960646 | paperback | 399 pagina's| A.W.  Bruna Uitgevers | september 2015
Vertaald door Monique Eggermont

© Annemarie, 11 november 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Onvergetelijk!
Liane Moriarty

Driehonderdentachtig pagina's lang ben ik ondergedompeld geweest in deze prachtige roman!
Je wordt meegesleept in het verhaal van Alice die door een val in de sportschool haar geheugen deels verliest. Ze denkt dat ze negenentwintig is terwijl haar vriendinnen haar veertigste verjaardag al aan het plannen zijn.

Dat is het volgende probleem: ze kent die vriendinnen helemaal niet! Waar is Sophie gebleven? En waarom doet haar zus Elisabeth zo koel tegen haar? Zij waren toch heel hecht? Bovendien: een sportschool? Wat moet ze daar, zij die een hekel heeft aan sporten? En wat is steps in vredesnaam? Het duizelt Alice allemaal, ze denkt dat ze zwanger is van hun eerste kind, terwijl ze drie kinderen blijkt te hebben. Maar die kinderen kent ze niet. Ze herinnert zich niets van de bevallingen, laat staan het opgroeien.

En het ergste moet nog komen: Nick, haar echtgenoot, die is haar echtgenoot niet meer?? Hoe kan dat nou? Ze houden zoveel van elkaar.

Maar ze moet het accepteren: ze leeft in 2008, ligt in scheiding met Nick. Dat loopt absoluut niet soepel. Ze schijnt een bitch te zijn, een huisvrouw die alles tot in de puntjes op orde heeft, die haar dagen doorbrengt als hulpmoeder op school of in de sportschool. Ze is dan ook heel slank, en chocolade is er niet in huis.
Het valt niet mee om te schipperen tussen de Alice zoals ze zich voelt en de Alice die anderen kennen. Soms komen flarden van herinneringen naar boven. Ze ziet bijvoorbeeld roze ballonnen naar de grijze hemel opstijgen. Wat betekent dat? Ze heeft geen idee.
Nog erger schrikt ze als er een Dominique blijkt te zijn, met wie ze meer dan vriendschap schijnt te hebben. Ze kent de man niet eens! Ze wil Nick terug! Ze is toch niet gek, ze houden toch nog van elkaar! Wat is er mis gegaan?

Langzaamaan krijgt ze haar leven weer op orde, al valt het niet mee om de twee persoonlijkheden die ze is met elkaar overeen te laten komen. Soms schieten haar woorden te binnen die ze tien jaar geleden nooit geuit zou hebben, soms lijkt haar lijf automatisch dingen te kennen en te doen die voor haar heel vreemd zijn. Tegelijk vindt ze zelf de oude Alice prettiger dan de perfecte vrouw die ze nu moet zijn.
Natuurlijk wil iedereen haar wel vertellen hoe het zit, en gelukkig zijn er ook mensen die haar helpen. Haar zus heeft het evenwel druk met zichzelf: ze heeft de zoveelste ivf-behandeling achter de rug, terwijl haar man steeds meer aan adoptie gaat denken.

Dan komt de grote dag -waar Alice natuurlijk ook niets meer van af wist- er wordt ter ere van ene Gina die ze ook niet kent maar om wie alles blijkbaar draait -draaide- een enorme meringuetaart gebakken, iedereen zal er zijn...

Het is een intrigerend gegeven dat je zomaar tien jaar van je leven vergeten kunt, het lijkt wel een tijdreis: terug in de tijd. In geval van Alice is dat terug in gelukkiger tijden. Ze wil helemaal niet de Alice worden die haar omgeving nu kent. Het proces van het schipperen is  leuk om te lezen, het laat ruimte voor allerlei fantasieën. Tegelijk volgt de lezer Elisabeth in haar strijd om kinderen te krijgen. Zij schrijft een soort dagboek. En dan is daar nog Franny, de adoptie-oma, die een blog bijhoudt op internet.

Het is vooral een boek om mee te ontspannen, maar het is ook een boek dat de problemen van een scheiding voor kinderen aankaart en indringend beschrijft hoe je leven beheerst kan worden door een kinderwens. Ik heb genoten van een ontroerend verhaal vol drama en humor dat boeide van begin tot eind. Een boek dat je niet weg wil leggen.

ISBN 978 90 325 1211 8 Paperback 383 pagina's | de Kern | oktober 2009
Originele titel 'What Alice forgot' Vertaald door Anna Livestro

© Marjo, oktober 2009

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER