Onvergetelijk!
Liane Moriarty

Driehonderdentachtig pagina's lang ben ik ondergedompeld geweest in deze prachtige roman!
Je wordt meegesleept in het verhaal van Alice die door een val in de sportschool haar geheugen deels verliest. Ze denkt dat ze negenentwintig is terwijl haar vriendinnen haar veertigste verjaardag al aan het plannen zijn.

Dat is het volgende probleem: ze kent die vriendinnen helemaal niet! Waar is Sophie gebleven? En waarom doet haar zus Elisabeth zo koel tegen haar? Zij waren toch heel hecht? Bovendien: een sportschool? Wat moet ze daar, zij die een hekel heeft aan sporten? En wat is steps in vredesnaam? Het duizelt Alice allemaal, ze denkt dat ze zwanger is van hun eerste kind, terwijl ze drie kinderen blijkt te hebben. Maar die kinderen kent ze niet. Ze herinnert zich niets van de bevallingen, laat staan het opgroeien.

En het ergste moet nog komen: Nick, haar echtgenoot, die is haar echtgenoot niet meer?? Hoe kan dat nou? Ze houden zoveel van elkaar.

Maar ze moet het accepteren: ze leeft in 2008, ligt in scheiding met Nick. Dat loopt absoluut niet soepel. Ze schijnt een bitch te zijn, een huisvrouw die alles tot in de puntjes op orde heeft, die haar dagen doorbrengt als hulpmoeder op school of in de sportschool. Ze is dan ook heel slank, en chocolade is er niet in huis.
Het valt niet mee om te schipperen tussen de Alice zoals ze zich voelt en de Alice die anderen kennen. Soms komen flarden van herinneringen naar boven. Ze ziet bijvoorbeeld roze ballonnen naar de grijze hemel opstijgen. Wat betekent dat? Ze heeft geen idee.
Nog erger schrikt ze als er een Dominique blijkt te zijn, met wie ze meer dan vriendschap schijnt te hebben. Ze kent de man niet eens! Ze wil Nick terug! Ze is toch niet gek, ze houden toch nog van elkaar! Wat is er mis gegaan?

Langzaamaan krijgt ze haar leven weer op orde, al valt het niet mee om de twee persoonlijkheden die ze is met elkaar overeen te laten komen. Soms schieten haar woorden te binnen die ze tien jaar geleden nooit geuit zou hebben, soms lijkt haar lijf automatisch dingen te kennen en te doen die voor haar heel vreemd zijn. Tegelijk vindt ze zelf de oude Alice prettiger dan de perfecte vrouw die ze nu moet zijn.
Natuurlijk wil iedereen haar wel vertellen hoe het zit, en gelukkig zijn er ook mensen die haar helpen. Haar zus heeft het evenwel druk met zichzelf: ze heeft de zoveelste ivf-behandeling achter de rug, terwijl haar man steeds meer aan adoptie gaat denken.

Dan komt de grote dag -waar Alice natuurlijk ook niets meer van af wist- er wordt ter ere van ene Gina die ze ook niet kent maar om wie alles blijkbaar draait -draaide- een enorme meringuetaart gebakken, iedereen zal er zijn...

Het is een intrigerend gegeven dat je zomaar tien jaar van je leven vergeten kunt, het lijkt wel een tijdreis: terug in de tijd. In geval van Alice is dat terug in gelukkiger tijden. Ze wil helemaal niet de Alice worden die haar omgeving nu kent. Het proces van het schipperen is  leuk om te lezen, het laat ruimte voor allerlei fantasieën. Tegelijk volgt de lezer Elisabeth in haar strijd om kinderen te krijgen. Zij schrijft een soort dagboek. En dan is daar nog Franny, de adoptie-oma, die een blog bijhoudt op internet.

Het is vooral een boek om mee te ontspannen, maar het is ook een boek dat de problemen van een scheiding voor kinderen aankaart en indringend beschrijft hoe je leven beheerst kan worden door een kinderwens. Ik heb genoten van een ontroerend verhaal vol drama en humor dat boeide van begin tot eind. Een boek dat je niet weg wil leggen.

ISBN 978 90 325 1211 8 Paperback 383 pagina's | de Kern | oktober 2009
Originele titel 'What Alice forgot' Vertaald door Anna Livestro

© Marjo, oktober 2009

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER