Hiro Arikawa

Reisverslag van een kat
Hiro Arikawa

"Ik ben een kat. Een naam heb ik nog niet.- Er schijnt in dit land een eminente kat te zijn geweest die dat ooit heeft gezegd. Hoe eminent die kat werkelijk is geweest weet ik niet, maar ík heb wel een naam. Op dat punt win ik het van hem. Of die naam mij bevalt is een ander verhaal. Hij staat namelijk in schril contrast met mijn geslacht."

Aan het woord is Nana, een kater, die vanwege een knik in zijn staart genoemd is naar het Japanse cijfer zeven. Als baasje heeft hij Saturo Miyawaki gekozen, de eigenaar van de zilverkleurige minivan met de prettige zonverwarmde motorkap waar Nana bij voorkeur zijn middagdut op deed.

Saturo merkte namelijk op een dag, na het boodschappen doen, Nana op en zocht gelijk, gek als hij op katten is, wat te eten in zijn tas voor de zwerfkat die als twee druppels water lijkt op Hachi, (Japans voor het cijfer acht) de kat uit zijn jeugd. Uiteindelijk geeft hij Nana een van de plakken vlees die op zijn sandwich zitten. Wat Nana het volgende doet opmerken:

"Je bedoelt dat ik dit zo moet opeten? En die hand van je, als ik een dichterbij probeer te komen, dan... Maar zo'n grote homp vlees krijg ik niet al te vaak voorgeschoteld, dus hm, ik denk dat we een deal hebben.
Zodra ik van het stuk vlees begon te schrokken, gleed er een stel vingers onder mijn kin en achter mijn oren. Hij krabde me zachtjes. Soms sta ik mensen van wie ik eten heb gekregen toe om me heel eventjes aan te halen, maar deze jonge vent deed het wel erg gewiekst."

Al het vlees van de sandwich wordt aan Nana gegeven.

"In ruil voor zijn offerande liet ik me naar hartelust aaien tot het langzaamaan tijd werd om de tent te sluiten. Maar juist toen ik mijn poot wilde heffen om hem weg te werken, zei hij gedag.
[...] Nou ja zeg, ook zijn timing was gewiekst"

Nadat Nana aangereden werd en Saturo hem verzorgde besloot Nana te blijven maar natuurlijk wel op zijn voorwaarden. Er moet samen wel gewandeld worden...
De twee zijn hevig verknocht aan elkaar en hebben het goed samen.

Maar na vijf jaar gebeurt er iets waardoor Saturo voor Nana een ander thuis moet zoeken. Hij heeft diverse vrienden gemaild die toegezegd hebben voor Nana te willen zorgen. En zo komt het dat ze samen in de zilverkleurige minivan stappen en op reis gaan. Want Saturo wil wel met zijn eigen ogen zien dat Nana het naar zijn zin heeft.

Vanaf dit moment verandert de toon van het boek. Waar aanvankelijk alles vanuit het perspectief van Nana verteld werd, wordt nu het verhaal afgewisseld met vertellingen over en door de mensen die Sakuro opzoekt en komen we te weten waardoor hij een band met hen heeft. In feite vormen deze vertellingen het levensverhaal van Saturo, een leven dat niet makkelijk is geweest. Het zijn soms ontroerende of schrijnende verhalen. Duidelijk is wel dat alle mensen erg veel om Sakuro geven vanwege zijn zachte karakter, zijn vriendelijkheid en milde manier van dingen bekijken.

Ondertussen moet Nana bekijken of het hem bevalt bij deze mensen en dat verwoordt hij op zijn eigen markante, licht cynische kattenmanier. Het valt niet mee zo'n beslissing te nemen als je eigenlijk helemaal niet weg wil...

En dan komen we er achter waarom Saturo afstand moet doen van Nana. Natuurlijk wist Nana dat allang! Zoiets voelen katten aan, zegt hij, maar toch... eens zal de reis voorbij zijn en de beslissing genomen moeten worden. Maar Nana zet alles op alles om hun reis zo lang mogelijk te rekken.

Het is een boek waarin prachtig de onvoorwaardelijke liefde tussen mens en dier weergeven wordt, maar ook een boek over vriendschappen die toevoegen, die staan als een huis. Hiro Arikawa heeft dit op een erg mooie manier weten te verwoorden.
Meer moet er niet over het boek gezegd worden. Gewoon lezen!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Boekenarchief A

Hiro Arikawa