Leestafel forum

Een autobiografisch relaas over hoe oorlogservaringen inwerken op een volgende generatie.
Als debuut valt er weinig over te zeggen, dat is altijd lastig als het autobiografisch is. Of iemand echt goede boeken kan schrijven hangt van meer af dan een eigen verhaal kunnen vertellen. Dat kan deze schrijfster alvast goed.

Lees meer: http://www.leestafel.info/marjoleine-op ... pangenberg

Niet iedereen kan een mooi autobiografisch verhaal schrijven dus dit vind ik veelbelovend.

Volgens De Geus is het Literaire non-fictie of vind jij het meer een roman Marjo?

Dat klinkt een beetje zakelijk en niet erg meelevend met het verhaal, sorry, het lijkt me namelijk wel een heel heftig, indrukwekkend verhaal. We vergeten vaak dat de kinderen van holocaust slachtoffers met de spoken van de ouders moeten leven. Het is al bewonderswaardig dat de ouders na al die akeligheden nog doorgingen maar voor de kinderen is het natuurlijk ook moeilijk.
Vooral omdat niemand die niet in Auschwitz of andere kampen geweest is tijdens de oorlog weet hoe het wérkelijk was. Je kunt proberen het je voor te stellen maar dan nog was het erger dan je ergste voorstelling denk ik.
Maar kinderen willen ook kind zijn en zullen vaak niet snappen waarom ze bepaalde dingen niet mogen doen.

Dettie

Het is geschreven in de vorm van een roman, met dialogen en zo.

Het besef dat het bij jou thuis anders is dan bij anderen, komt pas later. Meestal ook omdat die ouders er niet over (kunnen) praten. Je hebt dus een soort jeugdtrauma terwijl je dat niet weet.

Dan houden we het bij de roman.

Dettie