Leestafel forum

Queneau vertelde in 'Exercises de style' 99 maal vrijwel hetzelfde verhaaltje, dat op zich niet zo veel voorstelt. Een naamloze verteller ziet een jonge man met een lange nek in de bus — in de vertaling een gemeentetram — en komt deze een paar uur later opnieuw tegen op straat verderop in Parijs, als die in gesprek is. Maar dit gegeven is op nogal wat radicaal verschillende manieren uitgewerkt; waarbij de inhoud ook weleens licht wil wijzigen.
Soms veranderen eenvoudig de tijden van de werkwoorden, soms is het in de vorm van een toneelstuk, of wordt er gevarieerd met degene die verteld, maar er zijn ook zeer ingewikkelde vormen:
Teksten in kindertaal, en dieventaal, en al die andere manieren van uitdrukken. De teksten vol italicismen, waar Kousbroek in vertaling dan maar germanismen van heeft gemaakt.

Ik heb dit boekje in het Frans gelezen, en neem mijn petje af voor Rudy Kousbroek die dit vertaald heeft. Zelfs al heb ik die vertaling niet gelezen, ik heb maar al te goed meegekregen hoe moeilijk dit moet zijn geweest. Ik geef eerlijk toe dat ik ook niet alle vormen in het Frans kan volgen, maar het merendeel heb ik wel gelezen.

Zijn we die 99 keer niet een keer eerder tegen gekomen? Er staat me zo iets bij. Bij Perec?

Het lijkt ook wel op de film Lola rennt. ( http://nl.wikipedia.org/wiki/Lola_rennt)
Daarin zie je steeds opnieuw een vrouw heel hard rennen, waarnaartoe lijkt steeds hetzelfde maar is toch elke keer heel anders.
Fascinerend!

Dettie

Gevonden! 99 witte kopjes op een tafel van Yoeke Nagel
stijloefeningen om de werkelijkheid te bekijken en te beschrijven

Er staat een wit kopje op tafel. Nou en?
De wetenschapper die dit fenomeen moet onderzoeken zal daar een heel andere kijk op hebben dan de zwaar geïrriteerde puber die dat ding straks moet afwassen. De reclamemaker die een campagne voor een nieuw koffiemerk uitdenkt, krijgt er andere gedachtes bij dan de jonge vrouw die duizenden kilometers heeft afgelegd om haar geliefde terug te zien, maar een bijna leeg huis vindt, waar alleen nog maar een tafel staat met een wit kopje erop...

Deze 99 beschrijvingen van een simpel feit - een wit kopje dat op een tafel staat - zijn praktisch bruikbare stijloefeningen voor wie wil of moet schrijven. Maar tegelijk nodigt Yoeke Nagel (journalist, schrijfcoach en trainer van magische technieken) de lezer uit om af en toe eens te kiezen voor een ander gezichtspunt. Omdat de werkelijkheid voor een groot deel wordt bepaald door wie 'm waarneemt en de context waarin dat gebeurt.

--

Ik vond nog dit bij http://www.stripturnhout.be/wp-content/ ... ndinfo.pdf (pagina 6)

In 1947 publiceerde Queneau zijn beroemde ‘Exercices de Style’ (Stijloefeningen). Dat was geen traditionele roman maar een
verzameling variaties op een thema. Queneau vertelt daarin hetzelfde verhaal op 99 verschillende manieren:
Een verteller zit op een drukke autobus en ziet hoe een dandyachtige figuur zich opwindt omdat er iemand tegen hem
opbotst. Later op de dag komt de verteller de dandy tegen op straat terwijl die met een leeftijdsgenoot over zijn kleding
discussieert.

Dat gegeven vertelt Queneau op 99 verschillende manieren. Soms zijn de variaties louter vormelijk (het verhaal in
sonnetvorm, of in alexandrijnen), soms spelen ze met het vertelstandpunt (‘Subjectief ’, ‘Niet op de hoogte’) of de tijd
(‘Prognose’, ‘Achterstevoren’), en soms zijn ze ook gewoon spielerei (‘Dus’, ‘Kelere’). In zijn interessant voorwoord van
de Nederlandse vertaling uit 1978 wijst Rudy Kousbroek erop dat er geen twee variaties hetzelfde zijn, in elk verhaal
wijzigt Queneau wel een of ander detail, zodat je niet kunt uitmaken wat nu eigenlijk de oerversie (of de juiste, de
meest objectieve) van het verhaal is. Hoe meer je leest, hoe meer je begint te twijfelen. Kousbroek vergelijkt het met
het beeld van de oerhond: we kunnen ons allemaal iets voorstellen bij een hond, en naarmate we meer verschillende
rassen zien, kunnen we ook beter een hond herkennen, maar tegelijk wordt het beeld dat we hebben van de oerhond
steeds vager. [...]
---

Apart hè Dettie

Je hebt je best gedaan Dettie!

Zeker is dit apart. Erg leuk om zo af en toe een paar stukjes te lezen en zo heb ik het ook gedaan. Het is meer kunst dan schrijven!