Leestafel forum

Een jaar aan zee

Nadat haar man heeft aangekondigd dat hij een andere baan heeft aangenomen, enkele honderden kilometers verder van hun huidige woonplaats besluit Joan niet met hem mee te gaan. De kinderen zijn de deur uit en haar huwelijk is een sleur geworden.
Nadat alles verkocht is, trekt zij zich alleen terug in hun vakantiehuisje in Cape Cod en bekijkt haar leven tot nu toe. Ze beseft dat ze altijd maar heeft klaargestaan voor anderen, haar kinderen, man, collega's vrienden. Dat ze nooit aan zichzelf toe kwam. Ze zoekt rust in de natuur en worstelt met zichzelf om uit te vinden wat ze nu precies wil met haar verdere leven. Wil ze verder met haar man? Wil ze weer terug in het sociale leven. Hoe vind ze een plek waar zij zichzelf prettig bij voelt. Ze speelt met de zeehonden en beseft dat ze haar eigen speelsheid helemaal kwijt was. Ze ziet in het getij van de zee, het komen en gaan van ervaringen in het leven.
Ze gaat werken als visverkoper en schelpenraapster omdat ze niets van haar man wil aannemen en is trots dat ze zichzelf kan bedruipen. Seksueel komt ze bij haar man niet aan haar trekken en ze twijfelt of ze een verhouding zal beginnen met een locale visser maar doet het toch maar niet.
Uiteindelijk lukt het haar toch zichzelf terug te vinden. Recensie: Een jaar aan zee is het in een eenvoudig maar verfijnd proza geschreven, ontroerende verslag van een spirituele odyssee....

Mijn mening
Wat ik goed vond aan het boek was vooral de beschrijving van de natuur en wat het met haar deed zoals het spelen met de zeehonden en haar nacht alleen op een eilandje. Soms zijn haar ervaringen inderdaad bijna spiritueel te noemen.
Het verhaal zelf is nogal hakkelig. Het is ingedeeld in hoofdstukken, beginnend met een citaat. Deze hoofdstukken lopen niet echt in elkaar over. Ze ontmoet bijv. een oude vrouw waar ze veel aan heeft en die is ineens verdwenen om later ineens weer te verschijnen.
Ze ontmoet haar man twee keer maar neemt dan wel het besluit naar hem terug te gaan. Hoe ze tot die beslissing komt, naar aanleiding van wat en waarom wordt niet duidelijk.
Haar man is erg van slag dat zij weg is, gaat in therapie en volgt yogacursussen enz. Hij doet er dus veel aan om de relatie weer goed te krijgen maar daar wordt heel weinig over gezegd. Er vinden weinig tot geen gesprekken plaats tussen hen twee. Alhans dat vertelt ze niet. Het hele verhaal is aan een kant mooi maar aan de andere kant irriterend. Je mag een beetje meekijken wat ze innerlijk allemaal beleeft maar de worsteling met haar huwelijk komt niet uit de verf. Soms mag iemand haar bezoeken maar liever niet. Ook haar man wordt nauwelijks toegelaten. Ze komt eigenlijk behoorlijk verwend over. Het verhaal is erg tegenstrijdig. Dat maakt het ook irriterend. De hoofdstukken geven je een gevoel dat het niet af is, er klopt iets niet. Ik had eigenlijk medelijden met haar man!

Dettie

Van dit boek is algemeen bekend hoe het afloopt.
De schrijfster heeft heel veel publiciteit gehad (ook in Nederland) en heeft enorm veel lezingen gehouden over dit boek. Omdat mensen het uniek vonden dat een vrouw zich een jaar terugtrok om na te kunnen denken.
Het vervolg heet ook Samen aan zee.
Ik zie er dan ook geen bezwaar in om de clou te noemen. Het is eigenlijk ook een heel ondergeschikt onderwerp in het boek, eigenlijk de clou niet dus. Het gaat meer over haar denkwereld en niet of haar huwelijk wel of niet overeind blijft. Meer over haar ervaringen en terugkijken hoe ze alles aangepakt heeft en hoe dat anders kan, of ze het wel anders wil enz.
Die man hing er min of meer bij.
Sommige stukken zijn erg mooi beschreven, mooie belevingswereld en soms was het erg irritant, vond ik het een erg verwende vrouw.
ben benieuwd hoe jij het vindt!
Bernadet

Op de flaptekst staat ook vermeld dat ze naar haar man terugkeert.

Een jaar aan zee

De ondertitel had me moeten waarschuwen "gedachten van een zoekende vrouw", maar ik liet het gaan.

Het is het verhaal van een vrouw in mid-lifecrisis, ze is 50, kinderen het huis uit, en de relatie met haar man kabbelt voort, is niet echt spannend meer. Als die man zonder overleg vooraf aankondigt dat hij enkele honderden kilometers verderop gaat werken, heeft ze helemaal geen zin om mee te gaan.
Ze trekt zich terug in hun zomerhuis aan de kust, helemaal alleen, om haar leven te overdenken. Om tot zichzelf te komen.
Ok, allemaal prima, maar helaas verzandt dit al gauw in een soort help-yourself boek. Ieder hoofdstuk begint met een motto, zoals :
"In den beginne was er de gedachte en haar naam was vrouw.
Ze is de OUDE vrouw dien het levensvuur brandend houdt.
Ze is de OUDE vrouwtjesspin die ons aan elkaar weeft.
Ze is de oudste God en degene die herinnert en HER-CREËERT"
Anoniem.
Of, wat minder zweverig:
"Als het de funktie is van de vrouw te geven, moet zij ook weer aangevuld worden."
Anne Lindberg

Ze zwemt met zeehonden, ze verkoopt vis op de visafslag, ze zoekt mosselen om de kost te verdienen, kortom, terug naar de eerste beginselen. Na een tijdje komen vrienden en familie op bezoek, en dan merkt ze natuurlijk dat ze veranderd is.
Ik heb mijn twijfels daarover: als haar man aankondigt dat hij met pensioen gaat en bij haar komt wonen, laat ze dat zonder slag of stoot gebeuren. Maar er zijn vervolgboeken, dus misschien komt daarin haar assertiviteit nog wel tot ontwikkeling...
Ik zal het niet lezen.

© Marjo[/b]

Bianca er zijn nog twee boeken van haar verschenen.
Samen aan zee en
Een wandeling aan zee

Groetjes
Bernadet

Dat is goed nieuws Bernadet. Als ik bij de bieb ben, zal ik eens kijken of ze de boeken hebben.

Hè koop je ze niet? dan had ik ze kunnen lenen (grapje)
Het kan zijn dat van samen aan zee ook ene ringboek wordt gemaakt.
Zal het wel even navragen

groetjes
bernadet

Een jaar aan zee

Wat een prachtig mooi boek is dit. Het is mooi geschreven. Ik dacht heel de tijd, ik wil ook een jaar aan zee zijn en tussen de zeehonden zwemmen.

Joan's man komt op een dag thuis met de mededeling dat hij ander werk heeft. Dit werk is tweehonderd kilometer van hun huidige woonplaats af. Joan besluit om niet mee te gaan, ze gaat daarvoor in de plaats naar hun vakantiehuis. Haar huwelijk is in een sleur terecht gekomen, ze wil eigenlijk scheiden.
In hun vakantiehuis komt ze tot rust en leert ze haar grenzen verleggen. Ze heeft het altijd iedereen naar zijn zin willen maken en nooit aan zichzelf gedacht. Nu zit ze moederziel alleen in een huis aan de zee. Langzaam leert ze ook van zichzelf te houden. Wanneer haar man na een tijdje aangeeft dat hij een verzoening wil, weet ze nog niet zeker of zij dat ook wil, wel wil ze definitief in hun vakantiehuis blijven wonen.

vert. Els van Dijk-Schrijvers Uitgever Bzztoh ISBN 9055018295 Uitvoering Gebonden Verschijningsdatum 31-05-2001

© Bianca

Ik heb inmiddels het vervolg gelezen.
Samen aan zee

Net als bij Een jaar aan zee zijn er dingen die me fascineren en dingen die me irriteren.
Joan Anderson kan erg goed de invloed van de natuur beschrijven, vertellen wat het met haar doet.
Allemaal zeer beeldend ook. Mooi!
Irriterend omdat ik wel eens dacht, mens hou nou eens op met denken en geniet! Ga niet overal een diepere betekenis aan geven. Haar man doet vreselijk zijn best maar het lijkt soms wel of ze het niet wil zien. Een vriendin moet haar erop wijzen dat hij in zijn voordeel veranderd is en veel losser is geworden.
Net als in haar eerste boek vond ik haar soms wel érg op zichzelf gericht, weinig rekening houdend met haar man voor wie ook zijn leven op zijn kop stond.
O ja, mooi vond ik ook de 'oude' brief van haar zoon, die al een tijd geleden precies aangaf wat er feitelijk mis was.
Ik was toch benieuwd hoe het verder zou gaan, en dat weet ik nu. Ben wel blij dat ik het gelezen heb.

Nog even een zin uit het boek:
Leer om los te laten, zodat je kunt herontdekken en denk eraan dat niets lang hetzelfde blijft. Zelfs pijn niet, geestelijke pijn. Bijt je er doorheen. Laat het voorbijgaan. Laat het los.

Zo een mooie zin voor de zondag.

Bernadet