Bert Natter, Hoe staat het met de liefde
Geplaatst: 08 jul 2012, 22:12
Iemand dit boek al gelezen?
Het eerste boek van Bert Natters na zijn bekroonde debuutroman “begeerte heeft ons aangeraakt”. Ik herkende ze niet maar ik las in een recensie dat er enkele personages van het eerste boek mee verhuisd zijn naar het tweede. Bijpersonen, want de hoofdpersoon in dit boek is Maria, een alleenstaande boekhandelaar. Rode draad in het boek is haar op zestienjarige leeftijd omgekomen zusje, daar is iets mee wat van het begin tot het eind boven het boek blijft zweven, en wat met schuld en boete te maken heeft. Schuld die Maria belet te leven als haar vriendinnen, die zich in liefde, gezinnen, en keukens met kookeilanden gestort hebben.
Al lezend werd ik nogal heen en weer geslingerd. Het raakte me veel meer dan “begeerte heeft ons aangeraakt”, maar af en toe vond ik het veel te veel over de top, veel te veel suggestie,spiegelingen, losse eindjes, of juist te veel toevalligheden, een bijna dode man in een tunnel waar Maria op pagina vijf langs loopt blijkt “toevallig” aan het eind van het boek de liefde van haar leven, om maar eens wat te noemen.
Toch bleef ik lezen, en raakte het me op de een of andere manier.
Willeke
Het eerste boek van Bert Natters na zijn bekroonde debuutroman “begeerte heeft ons aangeraakt”. Ik herkende ze niet maar ik las in een recensie dat er enkele personages van het eerste boek mee verhuisd zijn naar het tweede. Bijpersonen, want de hoofdpersoon in dit boek is Maria, een alleenstaande boekhandelaar. Rode draad in het boek is haar op zestienjarige leeftijd omgekomen zusje, daar is iets mee wat van het begin tot het eind boven het boek blijft zweven, en wat met schuld en boete te maken heeft. Schuld die Maria belet te leven als haar vriendinnen, die zich in liefde, gezinnen, en keukens met kookeilanden gestort hebben.
Al lezend werd ik nogal heen en weer geslingerd. Het raakte me veel meer dan “begeerte heeft ons aangeraakt”, maar af en toe vond ik het veel te veel over de top, veel te veel suggestie,spiegelingen, losse eindjes, of juist te veel toevalligheden, een bijna dode man in een tunnel waar Maria op pagina vijf langs loopt blijkt “toevallig” aan het eind van het boek de liefde van haar leven, om maar eens wat te noemen.
Toch bleef ik lezen, en raakte het me op de een of andere manier.
Willeke