Colin Thubron - Naar een berg in Tibet

[Dettie]

Indrukwekkend verhaal van de schrijver (72) die naar de heilige berg in Tibet reist na de dood van zijn moeder (98 jaar).

lees het verslag http://www.leestafel.info/colin-thubron

Dettie

[WilV]

Oh mooi. Ik las al over dit boek. er stond dat dit het enige reisboek uit zijn ouvre is waarbij het persoonlijke samenvalt met zijn reizen.


Willeke

[Dettie]

Ja inderdaad, maar ik vond het nogal meevallen. Maar ik ken zijn andere boeken niet dus weet niet in hoeverre dit boek afwijkt. Er zijn persoonlijke herinneringen die heel onverwacht, ook tot zijn eigen verbazing, naar boven komen. Misschien omdat hij voor zijn vertrek zijn moeders spullen op moest ruimen en fotoalbums bekeken had.
Het gegeven dat hij de enige overgebleven Thubron is, is natuurlijk ook iets waar hij aan moet wennen en maakt dat hij bij dingen gaat stilstaan waar hij vroeger wellicht niet aan dacht.

Vooral in gesprekken met zijn gids en de mensen die hij ontmoet vind ik Thubron heel sterk maar ook erg mooi is als hij bij het enorme meer dat voor de heilige berg ligt aankomt. Zo mooi beschreven.

Ben jij bekend met zijn boeken Willeke?

Dettie

[WilV]

Nee ik heb behoorlijk wat reisboeken gelezen, maar zijn naam ben ik blijkbaar altijd misgelopen.

Willeke

[berdine]

Het is een boeiend boek. Ik had wat meer persoonlijke herinneringen verwacht. De grootste deel zijn beschrijvingen van de godsdiensten, het boeddhisme en alle daarbij behorende goden en geesten, rituelen en relikwieën. Dat alles leeft daar vreedzaam naast elkaar. Niemand die zich stoort aan de aanhangers van het oude Bon-geloof die tegen de richting in om de berg gaan. De Russische christelijke prediker met zijn grote houten kruis kan zich gewoon door de menigte bewegen. Thubron gruwt van de bloederige hindoeïstische rituelen, de boeddhisten laten alles langs zich afglijden. De monniken glimlachen en steken maar weer eens een boterlampje aan voor een van de duizenden goden, zelfs voor de kwaadaardige.
Ik denk dat dat de verdienste van dit boek is: het door het westen als bijna heilig vereerde Tibet kent ook een hoop bijgeloof en naïviteit. Desondanks behoudt het zijn magische sfeer.