Stéphane Audeguy: De wolkenbibliotheek

[Marjo]

Het debuut van een Franse schrijver die met zijn tweede boek ("Mijn broer, de enige zoon") voor de Prix Goncourt genomineerd werd. Ik mag de stijl wel, maar dit boek over de wolken heeft toch wel een vreemde wending...

Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/stephane-audeguy
Marjo

[Lezer100]

Ik kom hier op terug volgende week, Marjo.

[Lezer100]

Tja, waarom schrijft iemand nu een boek, en meer bepaald, een roman, over het mysterie van de wolken ?

Terwijl Akira vertelt, luistert Virginie. Zij luistert naar verhalen over wolken, en over hen die ze bestuderen (wetenschappers en kunstenaars, historische figuren en gefantaseerde personnages). Akira vertelt, maar Stéphane Audeguy heeft de touwtjes strak in handen. Waar je in een roman (meestal) de verleden tijd verwacht, is dit verhaal in de tegenwoordige tijd geschreven. Men zit als lezer als het ware midden in het gebeuren. Is dit ook zo in de Nederlandse vertaling, Marjo ?

Waarom boeien wolken Akira zozeer ? Eigenlijk weet hij het niet. Zijn beroep leerde hem alvast dat het soms handiger kon zijn, de dingen niet te analyseren, maar om hen vanuit de schaduwen te laten werken (deel een, einde hoofdstuk 7). Even is al Hiroshima ter sprake gekomen, is dat de reden ? Ik weet het nog niet. Dat wordt verderop zeker duidelijker.

Ik sluit mij, voorlopig althans, ook aan bij de vraag wat dit boek als roman bijdraagt.

[Marjo]

Of een roman in de verleden, dan wel tegenwoordige tijd is geschreven, dat blijft niet echt hangen. Ik heb dus eigenlijk geen antwoord op die vraag. Maar dat het boeiend genoeg was om door te lezen, dat weet ik wél.

[Lezer100]

Ook al gebeurt er weinig in het verhaal, toch vind ik dat Audeguy prachtige landschappen neerzet, en de psychologische ontwikkeling van de figuren, die voorkomen in de verhalen van Akiro, diepgaand weergeeft. Zo bijvoorbeeld de evolutie in de teken- en schilderkunst van de molenaarszoon Carmichael.

Lezer100

[Lezer100]

Ondertussen ben ik dan toch bijna aan het einde beland, en blijf ondanks mijn vorige berichtgeving toch nog met heel wat gemengde gevoelens bij dit boek.
Er zijn een aantal verhaallijnen in dit boek (Akira - heden en verleden, Virginie, Hiroshima, historische en fictieve figuren rond de meteorologie, ...), maar het blijft de vraag, in hoeverre de auteur er al dan niet in geslaagd is, deze op een coherente manier tot een verhaal samen te brengen. Ik heb ook nog geen antwoord op Marjo's vraag hoe de onverachte verandering in het leven van Abercrombie Sr. in het hele plaatje past.

[Dettie]

Daar heb je lang over gedaan Lezer100, net meer dan een jaar, was het boek zo weinig boeiend? Las het niet prettig?
vertel, vertel...

Dettie

[Lezer100]

Daar heb je lang over gedaan Lezer100, net meer dan een jaar, was het boek zo weinig boeiend? Las het niet prettig?
vertel, vertel...

Dettie

Ik ben er met veel enthousiasme aan begonnen vorig jaar, Dettie, en dan is het ineens zo wat negen maanden blijven liggen. Ik denk niet dat het feit, dat ik het boek in het Frans lees, hier wat mee te maken had. Ik heb wel het begin nog even in vogelvlucht moeten hernemen, om terug aan te kunnen sluiten. Het leest wel vrij vlot, en er zijn zeker een aantal mooie passages, maar ik mis samenhang in het boek. Ik zie niet direct de link tussen de verschillende aangekaarte thema's.

[Lezer100]

Ondertussen is alvast maar weer eens gebleken dat de mens nog altijd niet in staat is, het weer, zelfs maar voor 24u vooruit te voorspellen.