Steve Toltz: Een fractie van het geheel

[Marjo]

Wie durft, wie durft??
Het is een enorm boek dat je deze maand zomaar kan winnen, en ik heb het intussen gelezen.
Het verslag komt nog even niet op de site, jullie moeten het doen met wat er op de thuispagina vermeld staat.
Maar ik kan alvast zeggen dat het waar is wat daar staat: een maf boek - niet in de zin van slapstick hoor, maar vast wel een verfilming waard- met een verrassend einde!
Ik had geen associaties met Safran Foer, maar dat zou voor mij ook geen aanbeveling geweest zijn. Ik had eigenlijk nergens associaties mee, het is een interessant boek dat geheel op zichzelf staat...

Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/steve-toltz

Marjo

[Ellen]

Wie durft, wie durft??

Heb het boek al sinds de zomer van 2008 op mijn stapel nog te lezen liggen. En daar blijft het voorlopig ook liggen, want ik kom op het moment thuis nauwelijks aan lezen toe en het is te onhandig (hardcover, groot) om mee te nemen voor in de trein. Maar ooit....

[Dettie]

Ik durf niet! Het is me te dik. Daar ga ik weer eindeloos mee worstelen weet ik nu al.

Dettie

[Dettie]

Hun jeugd was bizar; de een lag vier jaar comateus, gewoon thuis in bed, en het jongere broertje sliep gewoon op dezelfde kamer. Hun onderlinge verhouding is erg ingewikkeld, oom Terry blijkt een nationale sportheld te zijn, maar ook een misdadiger. Beroemd en berucht. Martin verkeert ogenschijnlijk in zijn schaduw, maar intussen is hij wel de aanstichter van Terry's problemen.

Ik neem aan dat die oom Terry de comateuse van de twee was?

Dettie

[Marjo]

Nee. Terry was het jongere broertje.

[Joanne]

Het boek net gewonnen! Jippie!! Het is dik, dat is een feit, maar ga het dus zeker lezen. Ben wel heel benieuwd.

[Dettie]

Hee wat leuk! Ik wist helemaal niet dat een Leestafellid had gewonnen er waren zoveel aanmeldingen en ik kende er maar een paar van.
Veel leesplezier Joanne.

Dettie

[Joanne]

Hee wat leuk! Ik wist helemaal niet dat een Leestafellid had gewonnen er waren zoveel aanmeldingen en ik kende er maar een paar van.
Veel leesplezier Joanne.

Dettie

Ja, echt hartstikke leuk. Bedankt. Het is wel even doorlezen

[berdine]

Ik ben tot halverwege gekomen. Er is een grens aan de hoeveelheid kolder die ik kan verdragen. De overige 300 blz. heb ik diagonaal gelezen omdat ik toch wel wilde weten waar het verhaal heen ging. Niet echt ergens heen dus, gewoon meer van hetzelfde. Die apotheose heb ik gemist, stond misschien niet op de laatste bladzijden.
Dit boek krijgt vrijwel alleen lovende recensies, dus het ligt helemaal aan mij dat ik er doodmoe van werd. Ik ben nog zo lang doorgegaan omdat Toltz echt wel kan schrijven, rake vergelijkingen maakt en er continue filosofische opmerkingen en ideeën tussendoor gooit die er toe doen en je aan het denken zetten. Maar het verhaal op zich....pffff....
Ik ben het dus niet met je eens Marjo.

[Marjo]

'En die humor sleept je door de wat saaiere stukken heen.
Dat doet de stijl ook, die wisselt met de vertellers mee, kan in perioden razendsnel zijn, je wordt als lezer meegesleurd als in een achtbaan.
En toch... voor mij is het geen boek dat zal blijven hangen. Het is een goed boek omdat het verhaal heel goed is, vol verrassingen en aparte wendingen. Maar ik mis de sfeer. Ik vind het een 'koud' boek.'

Zo lovend was ik niet, en wat ik schreef, dat het niet zal blijven hangen, klopt. Ik heb totaal geen idee meer..

[berdine]

Nee, je was niet zo lovend, maar je vond het verhaal heel goed, terwijl ik het verhaal dus helemaal niks vond. Dat was min of meer hetzelfde soort kolder als in de 100-jarige man. Terecht noem je het een 'koud' boek. Het waren geen levensechte personen, dus wat hen overkwam deed je net zoveel als wat Tom en Jerry overkomt in de tekenfilms.