"Hoe konden ze me onderschatten? Ik was voorbestemd de beste schilder van de wereld te worden, je moest wel blind zijn als je niet zag hoe vreselijk getalenteerd ik was. En die prutsers trokken dat in twijfel.
- Misschien moet je naar een ander vak uitkijken.
Ze zeiden dit tegen mij, tegen Manolo Gonzales, redder van de schilderkunst, de grote belofte."
Zo begint Miskend talent, het debuut van Victor Meijer. Een boek waarvan ik genoten heb.
Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/victor-meijer
Dettie
Victor Meijer - Miskend talent (debuut)
Het verhaal ligt mij niet zo, dat dacht je waarschijnlijk al. Maar ik vind het boek wel goed geschreven.
Alleen: lachen?? Geen moment. Mijn gevoel voor humor werd niet geraakt.
Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/victor-meijer
Marjo
Alleen: lachen?? Geen moment. Mijn gevoel voor humor werd niet geraakt.
Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/victor-meijer
Marjo
Ja ik moest er wel om lachen, alleen al om het feit dat hij zichzelf zo geweldig vond.
Zij mieterden glitters en marmerpoeder door hun verf. Iedereen gebruikte het, en op precies dezelfde wijze. Dat ze alles behalve origineel waren, bewees hun beeldmateriaal, gejat uit tijdschriften en al bestaande schilderijen en met behulp van een diaprojector op het doek overgetrokken, 'citeren' noemden ze dat. [...]
Glitters en marmerpoeder. Het moest wel dramatisch slecht met je gesteld zijn als je dát gebruikte."
Dit vind ik dus al humor. Hij neemt de hele zogenaamde kunst hiermee op de hak.
Maar ook zoals die hospita tegen hem deed vond ik humor.
Eigenlijk zouden we van alle debuten twee boeken moeten hebben.
Het praat altijd zo lastig als je het boek niet meer in huis hebt, dan kan je niet meer naar iets verwijzen.
Toch... over kunst op de hak nemen gesproken...
V
E
R
K
L
A
P
P
E
R
Manolo was écht goed en zijn leraar wist dat ook. Hij zegt het op het eind ook dat hij blij was met eindelijk weer eens een talent op school.
Maar... Manolo moest wèl handelen naar hoe de leraar wilde. Daar zette hij zich tegen af. Daarom ging hij weg omdat hij wist dat hij goed was en geen 'doorsnee' kunstenaar.
Jammergenoeg voor hem kon hij toch niet zonder de leraar en moest hij terug. Maar daardoor verkoopt hij eigenlijk zichzelf, vandaar ook dat einde, hij verdwijnt als het ware in het niets.
Ik denk dat Victor Meijer ook wel wilde laten zien dat de kunstwereld eigenlijk een pot nat is en het heel moeilijk is af te wijken van wat op dat moment 'mooi' gevonden wordt.
(Had Van Gogh ook last van)
Dettie
Zij mieterden glitters en marmerpoeder door hun verf. Iedereen gebruikte het, en op precies dezelfde wijze. Dat ze alles behalve origineel waren, bewees hun beeldmateriaal, gejat uit tijdschriften en al bestaande schilderijen en met behulp van een diaprojector op het doek overgetrokken, 'citeren' noemden ze dat. [...]
Glitters en marmerpoeder. Het moest wel dramatisch slecht met je gesteld zijn als je dát gebruikte."
Dit vind ik dus al humor. Hij neemt de hele zogenaamde kunst hiermee op de hak.
Maar ook zoals die hospita tegen hem deed vond ik humor.
Eigenlijk zouden we van alle debuten twee boeken moeten hebben.
Het praat altijd zo lastig als je het boek niet meer in huis hebt, dan kan je niet meer naar iets verwijzen.
Toch... over kunst op de hak nemen gesproken...
V
E
R
K
L
A
P
P
E
R
Manolo was écht goed en zijn leraar wist dat ook. Hij zegt het op het eind ook dat hij blij was met eindelijk weer eens een talent op school.
Maar... Manolo moest wèl handelen naar hoe de leraar wilde. Daar zette hij zich tegen af. Daarom ging hij weg omdat hij wist dat hij goed was en geen 'doorsnee' kunstenaar.
Jammergenoeg voor hem kon hij toch niet zonder de leraar en moest hij terug. Maar daardoor verkoopt hij eigenlijk zichzelf, vandaar ook dat einde, hij verdwijnt als het ware in het niets.
Ik denk dat Victor Meijer ook wel wilde laten zien dat de kunstwereld eigenlijk een pot nat is en het heel moeilijk is af te wijken van wat op dat moment 'mooi' gevonden wordt.
(Had Van Gogh ook last van)
Dettie
Ik ben niet zo thuis in de kunstwereld, maar als je echt goed bent, dan heb je heel die academie toch niet nodig??
Misschien als er een andere manier van schrijven was gehanteerd, dat ik had kunnen glimlachen maar ik vond de toon serieus. Zijn kritiek op de school is niet grappig bedoeld. De hospita is inderdaad een typetje, dat zou filmisch gezien leuk kunnen zijn, maar om te lezen, nou ja, ik heb dus een ander gevoel voor humor.
Misschien als er een andere manier van schrijven was gehanteerd, dat ik had kunnen glimlachen maar ik vond de toon serieus. Zijn kritiek op de school is niet grappig bedoeld. De hospita is inderdaad een typetje, dat zou filmisch gezien leuk kunnen zijn, maar om te lezen, nou ja, ik heb dus een ander gevoel voor humor.
Als je de juiste mensen niet kent dan kan je nog zo goed zijn maar dan wordt het wel heel zwaar om erkend of gezien te worden. Pas als een grote kunstenaar of kunsthandel jouw werk als goed bestempeld dan...
Net als schrijvers, over boeken die in eigen beheer worden uitgegeven wordt ook altijd een beetje laatdunkend gedaan.
Dat is wat dit boek ook zegt. Je kan nog zo goed zijn maar je hebt wel een 'beschermheer' nodig.
Dettie
Net als schrijvers, over boeken die in eigen beheer worden uitgegeven wordt ook altijd een beetje laatdunkend gedaan.
Dat is wat dit boek ook zegt. Je kan nog zo goed zijn maar je hebt wel een 'beschermheer' nodig.
Dettie
Hm, misschien werkt dat wereldje zo, dat kan. Vind je dat hét thema?
Natuurlijk zit er de kritiek op de kunstwereld in, maar voor mij is het vooral het verhaal van de ontwikkeling van een jongeman die inziet dat de wereld niet op hem zit te wachten, dat hij er iets voor moet doen om iets te bereiken. Van eigenwaan tot realiteit.
Natuurlijk zit er de kritiek op de kunstwereld in, maar voor mij is het vooral het verhaal van de ontwikkeling van een jongeman die inziet dat de wereld niet op hem zit te wachten, dat hij er iets voor moet doen om iets te bereiken. Van eigenwaan tot realiteit.
Natuurlijk blaast hij hoog van de toren en vindt hij zichzelf wel heel erg geweldig. Maar hij weet ook dat hij écht goed is, niet een middelmatige kunstenaar en hij wil zich dus niet aanpassen aan de heersende 'mode'.
Dus ja, dat vind ik wel het thema, hij moet teveel van zichzelf opgeven, hij mag geen eigen identiteit hebben. Hij moet 'glitters en marmerpoeder' gebruiken om geaccepteerd te worden als kunstenaar.
Vandaar ook dat hij op het laatst 'verdwijnt'. Alleen zijn hand met het champagne/whiskyglas blijft over... En zelfs die hand verdwijnt op het laatst.
Hij moet zijn eigen ideeën opgeven en opgaan in de massa.
Maar dat zijn mijn persoonlijke gedachten dus.
Dettie
Dus ja, dat vind ik wel het thema, hij moet teveel van zichzelf opgeven, hij mag geen eigen identiteit hebben. Hij moet 'glitters en marmerpoeder' gebruiken om geaccepteerd te worden als kunstenaar.
Vandaar ook dat hij op het laatst 'verdwijnt'. Alleen zijn hand met het champagne/whiskyglas blijft over... En zelfs die hand verdwijnt op het laatst.
Hij moet zijn eigen ideeën opgeven en opgaan in de massa.
Maar dat zijn mijn persoonlijke gedachten dus.
Dettie
Natuurlijk zijn dat jouw gedachten, we interpreteren een boek allemaal naar eigen inzicht! Niks mis mee.
Ik had het gevoel dat het einde open bleef. Op dat moment moet hij zich aanpassen (de realiteit), maar het zou heel goed kunnen zijn dat het tijdelijk is en hij alsnog die grote kunstenaar wordt. Dat weet de lezer alleen niet.
Wij moeten ons nu eenmaal conformeren, aanpassen aan bepaalde omstandigheden, maar dat belet je toch niet om er boven uit te stijgen? Je moet er voor werken om die kans te zien en te grijpen, leert oom Diego hem.
Ik had het gevoel dat het einde open bleef. Op dat moment moet hij zich aanpassen (de realiteit), maar het zou heel goed kunnen zijn dat het tijdelijk is en hij alsnog die grote kunstenaar wordt. Dat weet de lezer alleen niet.
Wij moeten ons nu eenmaal conformeren, aanpassen aan bepaalde omstandigheden, maar dat belet je toch niet om er boven uit te stijgen? Je moet er voor werken om die kans te zien en te grijpen, leert oom Diego hem.
Ja oom Diego zegt inderdaad:
Een laffe hond zoals jij besluit helemáál niet te vechten. Jij trekt liever bij m'n malle zus in - en die Gruis van je heeft je nog wel een huis aangeboden!.
- Ja, en in ruil daarvoor had ik zijn stijl moeten schilderen.
- Wat dan nog? Schilder je een paar jaartjes in zijn stijl. [...] Maar nee, jij jankt liever."
Maar dat is dan wel idioot. Een leerling die niet de kans krijgt zichzelf te zijn en niet zijn eigen werk kan maken... Leer je dan wel iets? is voor mij dan de vraag. Hooguit enkele technieken maar dat is het dan ook. Je moet dus een paar jaar inleveren om later 'gezien' te worden, om later verzekerd te zijn van steun. Voor mij is het puur egoïsme van de leraar en ook omkoperij.
Dettie
Een laffe hond zoals jij besluit helemáál niet te vechten. Jij trekt liever bij m'n malle zus in - en die Gruis van je heeft je nog wel een huis aangeboden!.
- Ja, en in ruil daarvoor had ik zijn stijl moeten schilderen.
- Wat dan nog? Schilder je een paar jaartjes in zijn stijl. [...] Maar nee, jij jankt liever."
Maar dat is dan wel idioot. Een leerling die niet de kans krijgt zichzelf te zijn en niet zijn eigen werk kan maken... Leer je dan wel iets? is voor mij dan de vraag. Hooguit enkele technieken maar dat is het dan ook. Je moet dus een paar jaar inleveren om later 'gezien' te worden, om later verzekerd te zijn van steun. Voor mij is het puur egoïsme van de leraar en ook omkoperij.
Dettie
Je zou het kunstenaars en docenten moeten vragen, maar ik denk inderdaad dat je eerst een basis moet leren om het dan pas los te kunnen laten. Dus eerst de technieken en alle mogelijkheden en pas dan je eigen stijl.
Het zou natuurlijk niet alleen Gruis moeten zijn, maar dat weten we dan verder niet.
Het zou natuurlijk niet alleen Gruis moeten zijn, maar dat weten we dan verder niet.
Dat hij technieken moet leren weet hij ook wel. Het gaat er om dat hij precies moet doen wat Gruis zegt en niet anders.
Zoals o.a. dat glitter gebruiken en marmerpoeder. Gruis chanteert hem, als hij niet doet wat Gruis zegt kan hij de opleiding wel schudden. Daar begon het hele verhaal mee, Misschien moet je naar een ander vak uitkijken terwijl Gruis Manolo in feite het grootste talent vindt dat hij in jaren is tegengekomen. (Gruis is erg invloedrijk in de kunstwereld.)
Dát is waar Manolo zich zo tegen verzet. Hij wil niet de marionet van Gruis zijn.
Dettie
Zoals o.a. dat glitter gebruiken en marmerpoeder. Gruis chanteert hem, als hij niet doet wat Gruis zegt kan hij de opleiding wel schudden. Daar begon het hele verhaal mee, Misschien moet je naar een ander vak uitkijken terwijl Gruis Manolo in feite het grootste talent vindt dat hij in jaren is tegengekomen. (Gruis is erg invloedrijk in de kunstwereld.)
Dát is waar Manolo zich zo tegen verzet. Hij wil niet de marionet van Gruis zijn.
Dettie
Allemaal goed en wel, maar ook kunstenaars moeten zich wel eens aanpassen. Net als iedereen. Alsof andere opleidingen alleen maar leuk zijn!
Als hij niet in staat is om zonder die academie een beroemd schilder te worden (zoals blijkt) dan moet hij zich aanpassen.
Natuurlijk kan je daar een boek over schrijven, kan je er een punt van maken, maar dat vind ik dan niet goed genoeg.
Hoe moet ik dat zeggen, het is een beetje een schot voor open doel. Het is een beetje zeuren.
Als hij niet in staat is om zonder die academie een beroemd schilder te worden (zoals blijkt) dan moet hij zich aanpassen.
Natuurlijk kan je daar een boek over schrijven, kan je er een punt van maken, maar dat vind ik dan niet goed genoeg.
Hoe moet ik dat zeggen, het is een beetje een schot voor open doel. Het is een beetje zeuren.
Ik denk dat we een beetje langs elkaar heen praten Marjo.
Natuurlijk moet iedereen altijd dingen doen die niet leuk zijn of vervelend zijn, dat is bij elke opleiding en bij elk werk zo.
Jij vindt Manolo een zeur, een jongen die zichzelf té geweldig vindt, een verwend joch die maar gewoon aan de slag moet en niet moet zaniken over zo'n leraar.
Zelf denk ik dat Manolo heel goed weet dat hij nog veel dingen kan en moet leren en dát wil hij ook wel, maar hij wil niet dat een leraar de macht heeft te zeggen dat 'hij beter een ander vak kan leren' als hij niet exact doet wat die leraar zegt. Manolo wèèt ook dat Gruis hem dingen kan leren.
Nadat hij van school is gegaan hoort hij ook steeds de stem van Gruis in zijn hoofd die hem aanwijzingen geeft in technieken. Maar hij weet dat Gruis hem zo erg zijn wil oplegt dat zijn eigenheid, zijn eigen kunst, zijn originaliteit daaraan kapot gaat. Hij gaat dan op in rook zoals het eind ook aangeeft. Er blijft niets meer van Manolo zelf over, alleen maar een kloon van Gruis.
Jij zegt: Nou als Manolo zo goed is dan moet hij het zelf ook redden maar dat is dus juist de ellende. Gruis is zo machtig in de kunstwereld dat hij zonder Gruis niets kan bereiken. Hij is een leerling van Gruis. Gruis kan hem maken en breken in de kunstwereld. Als Gruis zegt Manolo stelt niets voor, ik wijs hem af, dan kan hij zijn hele carriere wel schudden, hij móet wel terug en precies doen wat Gruis zegt.
Dettie
die nu verder niet meer weet hoe ze moet uitleggen wat ze bedoelt.
Natuurlijk moet iedereen altijd dingen doen die niet leuk zijn of vervelend zijn, dat is bij elke opleiding en bij elk werk zo.
Jij vindt Manolo een zeur, een jongen die zichzelf té geweldig vindt, een verwend joch die maar gewoon aan de slag moet en niet moet zaniken over zo'n leraar.
Zelf denk ik dat Manolo heel goed weet dat hij nog veel dingen kan en moet leren en dát wil hij ook wel, maar hij wil niet dat een leraar de macht heeft te zeggen dat 'hij beter een ander vak kan leren' als hij niet exact doet wat die leraar zegt. Manolo wèèt ook dat Gruis hem dingen kan leren.
Nadat hij van school is gegaan hoort hij ook steeds de stem van Gruis in zijn hoofd die hem aanwijzingen geeft in technieken. Maar hij weet dat Gruis hem zo erg zijn wil oplegt dat zijn eigenheid, zijn eigen kunst, zijn originaliteit daaraan kapot gaat. Hij gaat dan op in rook zoals het eind ook aangeeft. Er blijft niets meer van Manolo zelf over, alleen maar een kloon van Gruis.
Jij zegt: Nou als Manolo zo goed is dan moet hij het zelf ook redden maar dat is dus juist de ellende. Gruis is zo machtig in de kunstwereld dat hij zonder Gruis niets kan bereiken. Hij is een leerling van Gruis. Gruis kan hem maken en breken in de kunstwereld. Als Gruis zegt Manolo stelt niets voor, ik wijs hem af, dan kan hij zijn hele carriere wel schudden, hij móet wel terug en precies doen wat Gruis zegt.
Dettie
die nu verder niet meer weet hoe ze moet uitleggen wat ze bedoelt.
Ja je hebt gelijk, bij mij gaat het eigenlijk altijd om het verhaal.
En over het waarom van de schrijver denk ik minder tot zelden na. (Dan zou ik bijv. bij chicklits, bouquetreeks enz. me dat constant af kunnen vragen. Sorry voor de liefhebbers)
Heel soms heb ik dat wel zoals bijv. bij Julien van Owen Donkers, toen vroeg ik me echt af waarom dat geschreven was.
Ik heb even gegoogleled op 'Victor meijer' en vond dit
En wat zegt die titel dan over jou?
“Het verhaal gaat over de ondergang van een student met een te hoge dunk van zichzelf. Hij staakt zijn studie, maar in plaats van een verbetering, leidt dat tot verslechtering van zijn situatie. Ik heb zelf iets vergelijkbaars meegemaakt; zo’n periode kan een slechte herinnering worden, of een roman. Ik koos voor het laatste.“
Je bent dus ook ooit met je studie gestopt?
“Ja, ik ben na twee jaar kunstacademie afgehaakt. Het was één en al treurnis: docenten voerden onderling oorlogje, met de leerlingen als wapen. Achteraf gezien had ik de kunstacademie beter helemaal aan me voorbij kunnen laten gaan, maar dan had ik dit boek weer niet geschreven, natuurlijk.”
Hier staat de rest http://www.cjp.nl/lezen/redactioneel/it ... alent.html
(Diep in zijn hart vindt hij zichzelf geniaal, dat moet je wel voelen zegt hij om verder te komen)
Dat "docenten voerden onderling oorlogje, met de leerlingen als wapen." zag ik de hele tijd in het verhaal.
Dettie
En over het waarom van de schrijver denk ik minder tot zelden na. (Dan zou ik bijv. bij chicklits, bouquetreeks enz. me dat constant af kunnen vragen. Sorry voor de liefhebbers)
Heel soms heb ik dat wel zoals bijv. bij Julien van Owen Donkers, toen vroeg ik me echt af waarom dat geschreven was.
Ik heb even gegoogleled op 'Victor meijer' en vond dit
En wat zegt die titel dan over jou?
“Het verhaal gaat over de ondergang van een student met een te hoge dunk van zichzelf. Hij staakt zijn studie, maar in plaats van een verbetering, leidt dat tot verslechtering van zijn situatie. Ik heb zelf iets vergelijkbaars meegemaakt; zo’n periode kan een slechte herinnering worden, of een roman. Ik koos voor het laatste.“
Je bent dus ook ooit met je studie gestopt?
“Ja, ik ben na twee jaar kunstacademie afgehaakt. Het was één en al treurnis: docenten voerden onderling oorlogje, met de leerlingen als wapen. Achteraf gezien had ik de kunstacademie beter helemaal aan me voorbij kunnen laten gaan, maar dan had ik dit boek weer niet geschreven, natuurlijk.”
Hier staat de rest http://www.cjp.nl/lezen/redactioneel/it ... alent.html
(Diep in zijn hart vindt hij zichzelf geniaal, dat moet je wel voelen zegt hij om verder te komen)
Dat "docenten voerden onderling oorlogje, met de leerlingen als wapen." zag ik de hele tijd in het verhaal.
Dettie
Ik denk dat ik nog niet duidelijk genoeg ben geweest.
Niet alleen de vraag waarom hij dit geschreven heeft - dat neem ik wel aan dat hij het kwijt wilde - maar meer waarom op deze manier, waarom die toon, waarom die stijl, waarom dat in mijn ogen zeurende toontje. Wat wil hij van de lezer?
Ik hoef ook geen expliciete antwoorden op mijn vragen, daar gaat het niet om, maar het is wel zo dat de manier waarop hij het gedaan heeft ( de antwoorden dus) bepalen wat ik vind van dit boek.
Niet alleen de vraag waarom hij dit geschreven heeft - dat neem ik wel aan dat hij het kwijt wilde - maar meer waarom op deze manier, waarom die toon, waarom die stijl, waarom dat in mijn ogen zeurende toontje. Wat wil hij van de lezer?
Ik hoef ook geen expliciete antwoorden op mijn vragen, daar gaat het niet om, maar het is wel zo dat de manier waarop hij het gedaan heeft ( de antwoorden dus) bepalen wat ik vind van dit boek.
Ze zeggen toch juist dat oude mensen zeuren?
Ik weet niet goed hoe ik dat moet omschrijven, het is een pessimistische insteek denk ik. Precies het tegendeel van wat de na-oorlogse generaratie 'predikte': aanpakken! zelf je lot in handen nemen!
Nu moet het allemaal op een presenteerblaadje worden aangeboden. De middenweg is vast de goede, maar dat is misschien saai, om daarover te schrijven.
Ik weet niet goed hoe ik dat moet omschrijven, het is een pessimistische insteek denk ik. Precies het tegendeel van wat de na-oorlogse generaratie 'predikte': aanpakken! zelf je lot in handen nemen!
Nu moet het allemaal op een presenteerblaadje worden aangeboden. De middenweg is vast de goede, maar dat is misschien saai, om daarover te schrijven.
Nu moet het allemaal op een presenteerblaadje worden aangeboden.
Dat merk ik al bij diverse websites, mensen willen niet te veel moeten doen, bijv. een paar keer iets aan moeten klikken, tekst mag niet te lang zijn, te lang moeten wachten is ook niet goed enz enz.
Alles in hapklare brokken anders hoeft het niet. Niet te geloven maar waar.
Dettie
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 52 gasten