Ontzettend mooi geschreven boek.
Valens is een schilderende schrijver. Misschien ook een schrijvende schilder, maar daar weet ik dan weer te weinig van.
Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/anton-valens
Marjo
Anton Valens: Vis (samenleesboek augustus/september)
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
Wat een móói boekje.
ik ben blij dat het ons samenleesboek is geworden, want ik denk dat het anders niet zo snel op mijn pad gekomen was.
het is hierboven al gezegd, het mooie zit hem niet zozeer in het verhaal, alhoewel het boek aan het eind een voor mij onverwachte wending maakte,
maar vooral in de sfeerbeschrijving en de mooie taal.
ik vond het onderhuidse ook heel mooi. Dingen die niet zozeer uitgesproken worden, maar die je je voelt of afvraagt, en die later dan zonder dat het daarvoor uitgesproken werd boven water komen.
Ik zat me bijvoorbeeld al een tijdje af te vragen waarom Fred zo afstandelijk was. Hij was tenslotte de kennis die de ik persoon mee gevraagd had. Dan gevoel blijft dan een tijdje sudderen, zonder dat het uitgesproken word, en dan volgt er bijna terloops een verklaring. De kunst van een goede schrijver vind ik altijd dat je dat dan niet breed uitgemeten léést maar onuitgesproken vóelt, en daar zit het boek vol mee.
Ik ben zeer nieuwsgierig geworden naar deze schrijver. Ik zag dat hij ook twee boeken over de thuiszorg en een boek over China heeft geschreven. Ze staan alle drie op mijn lijstje inmiddels.
En Marjo, het boek gaat donderdag op de post richting jou. Dank!!
Wil
ik ben blij dat het ons samenleesboek is geworden, want ik denk dat het anders niet zo snel op mijn pad gekomen was.
het is hierboven al gezegd, het mooie zit hem niet zozeer in het verhaal, alhoewel het boek aan het eind een voor mij onverwachte wending maakte,
maar vooral in de sfeerbeschrijving en de mooie taal.
ik vond het onderhuidse ook heel mooi. Dingen die niet zozeer uitgesproken worden, maar die je je voelt of afvraagt, en die later dan zonder dat het daarvoor uitgesproken werd boven water komen.
Ik zat me bijvoorbeeld al een tijdje af te vragen waarom Fred zo afstandelijk was. Hij was tenslotte de kennis die de ik persoon mee gevraagd had. Dan gevoel blijft dan een tijdje sudderen, zonder dat het uitgesproken word, en dan volgt er bijna terloops een verklaring. De kunst van een goede schrijver vind ik altijd dat je dat dan niet breed uitgemeten léést maar onuitgesproken vóelt, en daar zit het boek vol mee.
Ik ben zeer nieuwsgierig geworden naar deze schrijver. Ik zag dat hij ook twee boeken over de thuiszorg en een boek over China heeft geschreven. Ze staan alle drie op mijn lijstje inmiddels.
En Marjo, het boek gaat donderdag op de post richting jou. Dank!!
Wil
Willeke, de boeken over de thuiszorg beveel ik je ten zeerste aan. Zie ook mijn verslagen daarvan. Eerlijk gezegd vond ik dat over China niet veel, maar het is een reisverslag, dus dat vind jij vast wel wat!
Leuk..ik was al aan het zoeken tweedehands.
En bij reisboeken scheiden inderdaad onze wegen vaak, dus dan is jouw afwijzing bijna een aanbeveling,
Groetjes
Willeke
Zo het verslag is gemaakt, zie
http://www.leestafel.info/anton-valens
en het boek gaat vandaag op weg naar Joanazinha.
Ik wilde dezelfde zinnen over de zee wilde aanhalen als Marjo
'In de zonnerichting kon je niet kijken zonder met acute blindheid te worden geslagen - daar was 't een bruisende, horizontale Niagara, een witte, hete hellezee, een cirkel als je het van boven af zou kunnen waarnemen. Daar bekeek de zon zichzelf in de spiegel. Wit kreeg daar, in dat brandpunt, een nieuwe definitie, die alle andere en zelfs de helderste witten in de schaduw stelde.'
Zo mooi geschreven!
Dettie
http://www.leestafel.info/anton-valens
en het boek gaat vandaag op weg naar Joanazinha.
Ik wilde dezelfde zinnen over de zee wilde aanhalen als Marjo
'In de zonnerichting kon je niet kijken zonder met acute blindheid te worden geslagen - daar was 't een bruisende, horizontale Niagara, een witte, hete hellezee, een cirkel als je het van boven af zou kunnen waarnemen. Daar bekeek de zon zichzelf in de spiegel. Wit kreeg daar, in dat brandpunt, een nieuwe definitie, die alle andere en zelfs de helderste witten in de schaduw stelde.'
Zo mooi geschreven!
Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op 20 Sep 2009, 14:59, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
Dettie schreef:en het boek gaat vandaag op weg naar Joanazinha.
Ha fijn! Dan is hij misschien net op tijd binnen. Ik ga morgen voor een weekje weg, als vrijwilligster meehelpen bij een organisatie die vakanties organiseert voor mensen die niet (meer) zelfstandig op vakantie kunnen of willen. Ik ga niet in de verzorging, maar doe dingen als met de rolstoelbus rijden, mensen begeleiden op uitjes, bardienst draaien etc. Heb ik vorig jaar ook gedaan, gewoon hand- en spandiensten, erg leuk.
En als Vis op tijd binnen is, mag-ie mee. Kijken of ik tijd heb om daar dan in te beginnen
.
Joanazinha
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
WilV schreef:
Ik zat me bijvoorbeeld al een tijdje af te vragen waarom Fred zo afstandelijk was. Hij was tenslotte de kennis die de ik persoon mee gevraagd had. Dan gevoel blijft dan een tijdje sudderen, zonder dat het uitgesproken wordt, en dan volgt er bijna terloops een verklaring.
Wil
Ik ben me dat eigenlijk nog steeds aan het afvragen Willeke. Was dat omdat hij wilde dat de ikfiguur hem bij zou staan in zijn ruzie met Addie?
Ik begreep ook dat figuur Martin niet zo. Waarom moest hij in het verhaal?
Hij zei niets en ging na het werk meteen weg bij de machines zitten. Misschien als tegenwicht tegen de eeuwig ruzieënde Fred en Addie? Ik vond het een vreemd figuur. Snapten jullie wat hij nu eigenlijk in het verhaal moest?
Ik loop al een tijdje over dit boek na te denken. Waarom is het geschreven vraag ik me af. De taal is schitterend, dat staat vast denk ik, maar wat wilde Valens met dit verhaal? Laten zien hoe ruig het op zee kan zijn? Heeft hij op zo'n kotter gevaren en was hij diep onder de indruk van het werk en is hij daarover verder gaan fantaseren? Bijv. Hoe ga je met elkaar om als je dag en nacht bij elkaar bent. Of hoe gaat dat eigenlijk, vis vangen, hoe houd je de vis goed, hoe gaat het in z'n werk?
Of wilde hij 'gewoon' weergeven hoeveel hij van de zee houdt, want dat straalt het boek wel uit.
Nu even verder onder de verklapper.
V
E
R
K
L
A
P
P
E
R
Wat had de vondst van die duim nou voor functie? Ben ik dat vergeten of wordt dat niet echt duidelijk gemaakt?
Dettie
k ben me dat eigenlijk nog steeds aan het afvragen Willeke. Was dat omdat hij wilde dat de ikfiguur hem bij zou staan in zijn ruzie met Addie?
Ik en mijn verschrikkelijke geheugen. En het boek is weer terug naar Marjo.
Volgens mij was het vooral dat de hoofdpersoonde de twijfel in mijn hoofd verwoorde. Dat hij zich hardop afvroeg terwijl ik dat ook al een tijdje deed waarom Fred zo afstandelijk deed.
En als ik het goed heb kwam hij ook niet verder dan wat verklaringen als dat de cultuur nu eenmaal anders is, dat het een andere wereld is met andere verhoudingen, dat soort dingen.
Ik loop al een tijdje over dit boek na te denken. Waarom is het geschreven vraag ik me af. De taal is schitterend, dat staat vast denk ik, maar wat wilde Valens met dit verhaal? Laten zien hoe ruig het op zee kan zijn? Heeft hij op zo'n kotter gevaren en was hij diep onder de indruk van het werk en is hij daarover verder gaan fantaseren? Bijv. Hoe ga je met elkaar om als je dag en nacht bij elkaar bent. Of hoe gaat dat eigenlijk, vis vangen, hoe houd je de vis goed, hoe gaat het in z'n werk?
Of wilde hij 'gewoon' weergeven hoeveel hij van de zee houdt, want dat straalt het boek wel uit.
Ik heb het vooral gelezen als een sfeerbeschrijving met prachtige taal. Misschien ook wel geschreven om te laten zien dat het leven aan zo'n kotter een wereld op zich is, met zijn eigen verhoudingen en wetmatigheden.
Ik kan me niet aan de indruk onttreken dat de schrijver zelf ook wel eens op een kotter gevaren heeft. Anders is het des te knapper trouwens.
Er spreekt inderdaad een grote bewondering voor de zee uit het boek. dat maakte het voor mij ook zo mooi.
Om je verklappervraag even te beantwoorden, ik heb geen idee. Sfeeropbouw voor nog meer schokkende gebeurtenissen?
Of misschien om aan te geven dat de zee niet alleen prachtig maar ook levensbedreigend kan zijn? Ik noem maar wat.
Wat Martin betreft..ik vond dat wel mooi, zo'n stilzwijgend figuur langs wie al de gebeurtenissen en perikelen een beetje heen gaan maar die toch duidelijk zijn eigen plaats in neemt in het geheel. Ik zag voor me. Zo'n norse stilzwijgende zeeman.
Wil
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
Die afstandelijkheid, ik denk dat het aan de aanwezigheid van de vader ligt? Fred moet de zoon van zijn vader zijn, niet de vriend van zo'n watje (want kunstenaar) als de ik-persoon.
Ik heb me wel af zitten vragen waarom hij dan iemand als de ik uitnodigt op de boot, maar ik denk dat hij zelf niet besefte hoezeer hij in twee werelden leeft.
Waarom dit boek? Wat Willeke zegt: hij zal vast wel eens op zo'n kotter gevaren hebben, want ook zijn andere boeken zijn deels autobiografisch. En ik denk dus zomaar dat het antwoord op de vraag na de verklapper daarmee te maken heeft|: het zal vast uit het leven gegrepen zijn!!
Ik heb me wel af zitten vragen waarom hij dan iemand als de ik uitnodigt op de boot, maar ik denk dat hij zelf niet besefte hoezeer hij in twee werelden leeft.
Waarom dit boek? Wat Willeke zegt: hij zal vast wel eens op zo'n kotter gevaren hebben, want ook zijn andere boeken zijn deels autobiografisch. En ik denk dus zomaar dat het antwoord op de vraag na de verklapper daarmee te maken heeft|: het zal vast uit het leven gegrepen zijn!!
Anton Valens schildert ook Marjo, ontdek ik net
http://www.antonvalens.com/2008/index.html
en
http://www.antonvalens.com/bio.html
Dettie
http://www.antonvalens.com/2008/index.html
en
http://www.antonvalens.com/bio.html
Dettie
Ik heb even naar een uitzending van De Avonden geluisterd.
http://boeken.vpro.nl/personen/22545025/
Valens is zo'n 20 jaar geleden, vlak na de afronding van zijn studie op de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten meegeweest met een kotter, dat heeft diepe indruk op hem gemaakt.
De vissers spraken nauwelijks met elkaar en als ze al wat zeiden dan verstond hij ze niet door hun accent.
Maar hij heeft veel gehad aan een boek dat hij 2e hands op de kop kon tikken. Dat was een proefschrift van ene R.v.d.Vlist (titel staat achterin het boek) Daarin werden de sociale verhoudingen op een boot besproken.
Ook had hij veel aan deze site http://www.visdasge.il.nl/ (punt weghalen tussen de e en de i)
De ik persoon in Vis heeft moeite met vader-zoon relaties zegt Valens. De Kunstschilder heeft ook een soort vader-zoon spanning met de kapitein. De kapitein is een soort vaderfiguur. Er wordt op hem afgegeven maar hij wordt ook gerespecteerd.
Frappant is dat er vaak een beetje met schaamte over het vak kunstschilder geschreven wordt. Inderdaad heeft Valens zelf dat gevoel ook wel een beetje. De werelden van een kunstenaar en het gewone leven vallen niet of moeilijk te verenigen. Het is balanceren tussen dromerigheid en het rauwe leven zoals goed te merken is in Vis.
--------
Het verhaal zelf is dus pure fictie maar Valens heeft wel geput uit bronnen om het geloofwaardig te maken.
Zijn eerdere boeken waren meer gebaseerd op de werkelijkheid.
Dettie
http://boeken.vpro.nl/personen/22545025/
Valens is zo'n 20 jaar geleden, vlak na de afronding van zijn studie op de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten meegeweest met een kotter, dat heeft diepe indruk op hem gemaakt.
De vissers spraken nauwelijks met elkaar en als ze al wat zeiden dan verstond hij ze niet door hun accent.
Maar hij heeft veel gehad aan een boek dat hij 2e hands op de kop kon tikken. Dat was een proefschrift van ene R.v.d.Vlist (titel staat achterin het boek) Daarin werden de sociale verhoudingen op een boot besproken.
Ook had hij veel aan deze site http://www.visdasge.il.nl/ (punt weghalen tussen de e en de i)
De ik persoon in Vis heeft moeite met vader-zoon relaties zegt Valens. De Kunstschilder heeft ook een soort vader-zoon spanning met de kapitein. De kapitein is een soort vaderfiguur. Er wordt op hem afgegeven maar hij wordt ook gerespecteerd.
Frappant is dat er vaak een beetje met schaamte over het vak kunstschilder geschreven wordt. Inderdaad heeft Valens zelf dat gevoel ook wel een beetje. De werelden van een kunstenaar en het gewone leven vallen niet of moeilijk te verenigen. Het is balanceren tussen dromerigheid en het rauwe leven zoals goed te merken is in Vis.
--------
Het verhaal zelf is dus pure fictie maar Valens heeft wel geput uit bronnen om het geloofwaardig te maken.
Zijn eerdere boeken waren meer gebaseerd op de werkelijkheid.
Dettie
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 8 gasten