Anke Scheeren: De mooiste dagen zijn het ergst (debuut)

[Marjo]

Leuk boek, maar waar het eigenlijk over gaat??

Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/anke-scheeren

Marjo

[Dettie]

Ook al die eendjes, net als in het boek van Rascha Peper.
Het fascineert mensen blijkbaar.

Dettie

[Marjo]

Jou niet dan? Ik vind het inderdaad fascinerend om te zien hoe golfstromen de wereld overgaan. De hoofdpersoon doet het dus na door gewoon eendjes aan mensen te geven. Alleen onderzoekt ze niet verder waar ze blijven.

[Dettie]

Ja heel fascinerend, toentertijd nadat ik dat boek van Rascha Peper had gelezen heb ik er ook dingen over opgezocht.

Dettie

[jeanette]

Leuk boek, maar waar het eigenlijk over gaat??


Marjo

Dit boek heb ik ook gelezen, Marjo. Ik vond het een prachtige roman; een dunne roman maar vol thema's:

- hoe een jonge adolescent moet zoeken naar een doel en invulling van
haar leven. Welke studie ga je doen? Hoe ga je om met relaties?

- het zelfstandig worden en op kamers gaan

- het opgroeien in een éénouder gezin

- geen contact hebben met je vader

- rouwverwerking van een adolescent

- depressie

- geluk

- passief het leven ondergaan of actief het leven in eigen hand nemen

De mooiste dagen zijn het ergst is soms komisch, soms licht ironisch, maar het boek is ook ontroerend.

Ik vind dit boek een droomdebuut!

Jeannette

[Marjo]

Wat dat komisch en ironisch betreft heb je gelijk, ontroerend, die ervaring had ik niet. Maar ik ben niet zo snel geraakt, dat kan dus.

Maar: als je zoveel dingen (thema's) gaat noemen, dan kun je dat bij ieder boek wel doen.
Ik vind dat een thema, of vooruit, twee dan, goed aangepakt moet worden, goed uitgewerkt, om te kunnen zeggen waar een boek over gaat. Dat was hier niet het geval, er wordt teveel besproken, dat bewijs jij hierboven al. Ik vind dat niet goed, het is een zwaktebod.

[jeanette]

Maar: als je zoveel dingen (thema's) gaat noemen, dan kun je dat bij ieder boek wel doen.

Ik vind dat een thema, of vooruit, twee dan, goed aangepakt moet worden, goed uitgewerkt, om te kunnen zeggen waar een boek over gaat.

In de meeste boeken kun je meerdere thema's aanwijzen; en dan één of twee hoofdthema's. Het hoofdthema in De mooiste dagen zijn het ergst is voor mij de rouwverwerking van een adolescent.

In deze psychologische roman is er sprake van een duidelijke ontwikkeling bij het hoofdpersonage, Lena.

De beschrijving van de manier waarop Lena weer vat op haar leven krijgt vind ik heel mooi. Zij heeft van de therapeute advies gekregen om afstand te doen van dingen. Door dingen te blijven weggooien denkt ze dat haar leven weer overzichtelijker wordt. In een klein kamertje staan een kapotte stofzuiger en een stijkplank. En in een kast staan weckpotten met stickers: ambitie, ansichtkaarten van plaatsen waar ik nooit heen zal gaan, zware dagen...

Ontroerend vind ik de passages op het kerkhof. Hoe ze op de begraafplaats troost vindt en met haar broer bij het graf van haar moeder een schoenendoos met inhoud en een badeendje gaat begraven.

Voor mij verstaat Anke Scheeren de kunst om met weinig woorden veel op te roepen.

Jeannette

[Marjo]

Wat een tekst oproept bij de een, doet het dat duidelijk niet bij de ander. Dat hebben we hier al vaker bij de hand gehad, dat we heel anders op een boek reageren! Dat doen jij en ik duidelijk ook!

Een ontwikkeling bij Lena, ok, dat is waar. Maar rouwverwerking??
Dat vind ik helemaal niet duidelijk overkomen, ze had duidelijk geen goede band met haar moeder. Ik heb wel zitten denken dat het een soort afsluiting van een fase zou kunnen zijn, dat gedoe op het kerkhof. Geen ouders meer, dus ze is niemands kind meer.
Maar ik blijf dat te weinig uitgewerkt vinden.

Ik denk zeker dat Anke Scheeren nog wel eens een boek kan schrijven wat mij meer doet, maar hoewel ik dit met plezier gelezen heb, mist het iets. Ik zou wel eens willen weten wat anderen er van vinden!

[Dettie]

Bijzonder, de een noemt het een ontroerend moment en de ander schrijft 'dat gedoe op het kerkhof'.

Ik heb het nog niet gelezen dus kan er verder niets over zeggen.

Dettie

[berdine]

Ik heb het nog in de kast staan en zal er binnenkort eens aan beginnen.

[jeanette]

Wat een tekst oproept bij de een, doet het dat duidelijk niet bij de ander. Dat hebben we hier al vaker bij de hand gehad, dat we heel anders op een boek reageren! Dat doen jij en ik duidelijk ook!

ze had duidelijk geen goede band met haar moeder.

Ik zou wel eens willen weten wat anderen er van vinden!

Lena was een jong meisje die stond te popelen om op kamers te gaan wonen. Toen haar moeder overleed, had dit zo veel impact op haar leven dat ze depressief werd! Door therapie kreeg ze weer grip op haar leven; langzamerhand kon ze weer op zoek naar geluksmomenten.


De debuutroman kreeg in de media veel aandacht en waardering.

Recensieweb: romandebuut blinkt uit in bijzondere detailbeelden, kleine verhalen die samen de geschiedenis vertellen van een eenzame studente.

Volkskrant: prijst Scheerens lichte toets, heldere compositie, karakteristieke dialogen en een goed gebruik van motieven. De verwachtingen voor een volgende roman zijn hoe dan ook hoogespannen.

NRC: enthousiast over de scherpe formuleringen en scènes

Trouw: geslaagd en veelbelovend debuut.

Ik ben ook benieuwd wat de leestafellezers ervan vinden!

Jeannette

[Marjo]

Wat recensenten er van vinden, daar heb ik maling aan!
Ieder leest op zijn eigen manier. (Overigens heb ik ergens ook minder goede beoordelingen gelezen, ik zal het morgen eens opzoeken)
Maar ik bedoel maar dat ik het boek ervaar zoals ik dat doe, niet zoals anderen dat doen.
Volgens mij woonde Lena al lang op kamers, in die gymzaal, toen haar moeder vertelde dat ze naar Frankrijk ging. En dat ze depressief was, had volgens mij meer te maken met het feit dat ze haar leven niet op rails kreeg (mislukte studies, haar relatie met Michel was niet helemaal naar wens) dan met die moeder in welke staat van leven dan ook.

[berdine]

De VPRO-gids had ook nog een (kleine) goede recensie.

Tja, rouwverwerking, dat zie ik ook niet zo. Naar mijn idee heeft dit boek als voornaamste thema, het zoeken naar de zin van het bestaan. Hoe geef je je leven richting? Wie of wat maakt iemand tot wat hij is? En hoe maak je jezelf tot iets unieks, want zo worden als andere mensen, en zeker zoals haar moeder, wil Lena niet.
Heeft niet iedere adolescent zo'n periode, waarin je dan behoorlijk depressief bent? Misschien dan niet zo zwaar als Lena, die in therapie moet.
De eendjes symboliseren de richting waarin een leven kan gaan. Moeder wilde Lena's richting bepalen, er moesten goede schoolresultaten zijn. Dat betekende voor moeder geluk.
Lena probeert zich los te maken van haar moeder, haar letterlijke evenbeeld, en zoekt tevens naar het punt waar haar moeders leven uit de rails liep, waar ze haar "ziel" verloor.
Dat "gedoe op het kerkhof", waar Lena o.a. moeders geluk in de vorm van een eendje begraaft, is een keerpunt in Lena's leven. Voortaan zal ze haar eigen richting gaan.
Ik vond het een mooi boek. Er wordt met weinig woorden veel gezegd.

[Marjo]

Teveel dus, ha!
Het lijkt nu net of ik dit boek niets vond, maar dat is helemaal niet zo. Ik bedoel dat er alleen nog aan geschaafd worden. Nou ja, het is ook haar eerste toch?

Ik las ergens dit (moet toch eens leren om bronnen bij te houden, ik heb geen idee waar dit stond):

'Het boek staat bol van de thema's'

'Het zijn techniekjes die ons intussen de oren uitkomen'

Hm, niet eerlijk om zo de zinnen er uit te plukken, ik moet het artikel toch eens opzoeken. Het is van iemand die hetzelfde oordeelt als ik: er mankeert hier en daar nog wel wat, maar het belooft zeker iets voor een tweede boek!

[Marjo]

Trouw wordt hierboven geciteerd, maar zonder de op- en aanmerkingen, die er dus ook zijn.

'Die verwikkelingen komen een beetje uit de lucht vallen in ’De mooiste dagen zijn het ergst’. De roman mist soms een motor die het verhaal voortjaagt.'

Bovenstaande 'losse' opmerkingen komen van deze link:
http://www.cuttingedge.be/books/reviews/158831

[Dettie]

Om eerlijk te zijn trekt het boek me helemaal niet. Het lijkt me zo'n kommer en kwel verhaal. Moeder gaat dood, in therapie, depressie, het klinkt nou niet als een boek waar je even lekker voor je ontspanning in gaat zitten lezen.
Dit soort verhalen heb ik al genoeg van de mensen van Dijk en Duin (psychiatrisch ziekenhuis bij ons aan de overkant) gehoord. Moet ik dat dan ook nog lezen vraag ik me af.

Dettie

[berdine]

Nee natuurlijk hoef je het niet te lezen, Dettie, maar het is geen kommer en kwel-verhaal hoor. Schijn bedriegt!

[Marjo]

Daarom lees ik dus als het even kan van te voren niets over een boek, als ik het zelf wil lezen. Het kan je helemaal op een verkeerd been zetten, en dat is dan toch zonde!
Probeer dit allemaal te vergeten, Dettie, en begin gewoon. Vind je het niks dan kan het nog aan de kant toch?

[Dettie]

Ha ja, als het even kan lees ik ook niets over een boek. Maar ja als je verslagen plaatst moet je wel he.
Ik ga het wel lezen hoor, want debuut, maar ik sta momenteel niet te trappelen.

Dettie

[berdine]

Even door de zure appel heenbijten , het zijn maar een paar hapjes. Zelfs ìk had het in één avond bijna uit.

[jeanette]

Trouw wordt hierboven geciteerd, maar zonder de op- en aanmerkingen, die er dus ook zijn.

Voor mijn reactie op het boek heb ik een paar losse kernachtige "positieve" zinnen geciteerd. Met de bronvermelding. Dat klopt. Dat mag toch?

Ik had over deze debuutroman gelezen in het magazine Boek. Daar stond een interview met de schrijfster in. In dat interview vertelde de schrijfster over haar angst dat haar debuutroman onopgemerkt zou blijven... Maar haar debuut is in opvallend veel kranten, en voornamelijk positief, besproken! Kort samengevat: als een opmerkelijk debuut.


Om op de hoogte te blijven van nieuw verschenen boeken lees ik de boekenbijlages van Trouw, de Volkskrant en het NRC. En - af en toe - het magazine Boek.

Aan de hand van zo'n recensie, die meestal uit een korte beschrijving van de inhoud en een beoordeling van de recensent van sterke en zwakke aspecten van de roman bestaat, bepaal ik of ik een boek de moeite waard vind om te lezen.

Tussen het lezen van zo'n recensie die maakt dat ik een bepaald boek ga lezen en het moment dat ik het betreffende boek ook werkelijk lees, zit vaak een behoorlijke tijd. Pas als ik het boek uit heb, kijk ik hoe de recensies (nu echt) zijn.

Ik heb veel bewondering voor jou en Dettie die alle debuten willen lezen! Ik heb vorig jaar geprobeerd om er ook een aantal te lezen, maar dat vond ik niet meevallen...

Jeannette

[Marjo]

Zo doe ik het meestal ook. Eerst het boek, dan de recensies.
Tja, ik wilde je niet aanvallen, maar als je alleen bepaalde zinnen uit een recensie aanhaalt, dan krijg je in ieder geval in het geval van Trouw een ander beeld dan terecht is.
Als je nou de links er bij zet, ha , dan hoef ik die zelf niet meer te zoeken. Grapje hoor!

[Marjo]

Gisteren heb ik Anke Scheeren gehoord en gezien. Wat ene jong meisje nog, en dan heeft ze dit boek al drie jaar geleden (minstens) geschreven!
Wat de thematiek betreft zei ze zelf dat ze eigenlijk niet kon zeggen waar haar boek over gaat. (sic!)
Ze vond het prachtig om te zien hoe recensenten en andere lezers ieder voor zich er andere dingen uithaalden, die allemaal klopten, maar waar zij zich soms niet eens van bewust was. Ze heeft wel gelet op de vorm van haar verhaal, hoe ze bepaalde scenes en personages zou neerzetten, maar de thema's, nou, die kwamen toevallig en zijn voor ieder wat wils.

Ze is nu met een proefschrift bezig, dus voorlopig komt er geen nieuwe roman.