Leestafel forum

Eigenlijk had ik na “Slaap”niet zo snel meer de behoefte iets van deze schrijfster te lezen , maar de uitermate enthousiaste verhalen van Berdine maakten me toch nieuwsgierig.
En gelukkig maar ,want anders had ik deze bundel niet gelezen en dan had ik echt wat gemist.
“Groener gras”is een verhalenbundel van losse verhalen maar met dezelfde thematiek.
Een van de verhalen loopt ook nog door de bundel heen. En allemaal gaan ze op de een of andere manier over winnen en verliezen, vooral over verliezen.
Soms zijn de verhalen licht absurdistisch. Soms treurig, en het knappe van de bundel zit wat mij betreft in het wankele evenwicht tussen die twee, het ene verhaal slaat wat mee door de ene kant op, het andere verhaal wat meer de andere kant. Wel met mate lezen, niet alles tegelijkertijd, dan past het niet in je hoofd. Gewoon iedere keer een of twee verhalen.
De prologoog is ook nog het vermelden waard, die heb ik wel een paar keer gelezen, en na afloop van het verhaal nog een keer.
Dus voor iedereen die niet in eerste instantie van plan was nog wat van deze schrijfster te lezen...gun haar een herkansing.
En voor de anderen die wel al van haar werk hielden..een aanrader.

Wil

Die berdine Heeft ze je toch maar weten te overtuigen om het te gaan lezen.
Bij verhalenbundels is het vaak moeilijk vind ik om het in een keer uit te lezen. Tenzij de verhalen héél verschillend zijn of juist zoals jij nu meldt een rode draad hebben. Zijn de verhalen niet triest? Omdat je schrijft dat ze vooral met verlies te maken hebben.
Maar, je hebt me nieuwsgierig gemaakt Wil. Maar eerst nog even een rijtje andere boeken lezen.

Dettie

Maar, je hebt me nieuwsgierig gemaakt Wil.

Kijk..dat was de bedoeling.

Ja ik moest het gedosseerd lezen, ander paste het allemaal niet in mijn hoofd.
En sommige verhalen zijn wel triest, soms echt triest en soms mooi triest.
Maar omdat ze soms ook licht absurd waren moest ik soms ook wel lachen. De verhalen gaan over trouwens over winnen en verliezen. Al wordt er meer verloren dan gewonnen.

Ik ben niet eens zo'n verhalenlezer, maar omdat er hier een thematiek in zat was het toch min of meer één geheel.

Wil