Leestafel forum

Ik neem me voor om ook vandaag maar weer eens te proberen er het beste van te maken, maar wat, en ik zou een paar uur stevig willen slapen en dan de dag maar weer alleen zien door te komen, strimpel door het licht, strompel door de duisternis, tot eindgeldige verveling en plots en schielijk overlijden erop volgen.

Berckmans is terug, niet dat hij ooit is weggeweest maar zijn vorige boeken waren mij iets te experimenteel (Bijvoorbeeld: Het onderzoek begint). Met dit boek bereikt hij weer het niveau van zijn vroeger werk: Het zomert in Barakstad, Rock'n Roll met Frieda Vindevogel, Taxi naar de Boerhaevestraat...

Vooral de brieven aan zijn (overleden) ouders gaan door merg en been. De titel laat al vermoeden dat het nooit beter zal worden; de steeds terugkerende doemgedachten (het niets) boort elke hoop op beterschap onherroepelijk de grond in. Ja, dit is duidelijk Berckmans' biotoop.

Manteau, 2006, 175 p.
Liliane Melis

Liliane ik heb je bespreking hier geplaatst, het is te kort om het op de site te zetten.

Groetjes
Dettie

Dat boek heb ik nu uit de bieb hier staan, wordt binnenkort geopend..

Dettie,
ik zal er rekening mee houden om voortaan iets langere besprekingen op te sturen, zodat ze op de site kunnen komen.
Toch bedankt voor het plaatsen hier.

groetjes

Liliane, ik kom je naam hier voor het eerst tegen op leestafel, maar ik ben hier vrij nieuw. Kun je wat meer vertellen over Berckmans en het bewuste boek?Ik vind de titel niet meer. Maar ik moet nog heel veel leren op gebied van computer en internet. Ik leer iedere dag bij

mira

De titel is 'Je kunt geen twintig zijn op suikerheuvel' mira.

Groetjes
Dettie

Stom stom, zo'n grote titel bovenaan!!
Maar zoals een vriendin onlangs zei,als de letters te groot zijn, kijk je eroverheen.
En zoals ikzelf zei , ik moet nog heel veel leren!
Dank, Dettie

mira

Nou zo stom is het niet hoor, als je een antwoord typt dan zie je de titel niet.
Dat vind ik zelf ook altijd lastig.

Dettie

Je moet er van houden denk ik, van zo'n stijl.
Je begrijpt het al: ik dus niet. Het is beter dan Brusselmans, maar neigt toch tot eenzelfde grof taalgebruik. Bovendien zo hak op de tak, zo warrig, dat het vaak onbegrijpelijk is waar het nu eigenlijk over gaat.