Als Mario Vargas Llosa niet zo goed kon schrijven was dit het soort boek geweest dat ik mopperend weg had gelegd... té toevallig, té ongeloofwaardig, té schematisch.
Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/mario-vargas-llosa
WilV
Mario Vargas Llosa - Het ongrijpbare meisje
Mario Vargas Llosa - Het ongrijpbare meisje
Laatst gewijzigd door Dettie op 12 Jun 2009, 17:39, 1 keer totaal gewijzigd.
Wat bedoel je eigenlijk met té schematisch Wil?
Je schrijft in je verslag
Het verhaal ontwikkelt zich schematisch... in ieder hoofdstuk ontmoet de ik-persoon nieuwe mensen in zijn leven, een vriend, een collega, buren, die mensen verdwijnen aan het eind van het hoofdstuk altijd weer, maar via hen komt hij op de een of andere manier in aanraking met het stoute meisje.
Maar dan kom ik er nog niet helemaal uit.
Dettie
Je schrijft in je verslag
Het verhaal ontwikkelt zich schematisch... in ieder hoofdstuk ontmoet de ik-persoon nieuwe mensen in zijn leven, een vriend, een collega, buren, die mensen verdwijnen aan het eind van het hoofdstuk altijd weer, maar via hen komt hij op de een of andere manier in aanraking met het stoute meisje.
Maar dan kom ik er nog niet helemaal uit.
Dettie
Even diep nadenken hoor, het is al even geleden dat ik het las..
In ieder hoofdstuk zit eigenlijk dezelfde opbouw..het zelfde schema zeg maar...de hoofdpersoon ontmoet een persoon, een collega bijvoorbeeld, of een buurman, en iedere keer ontmoet hij via die personage, die verder nauwelijks een rol speelt in het verhaal het ongrijpbare meisje. Die gaat er dan aan het eind van het hoofdstuk weer vandoor. Dan vervolgt het verhaal zich in een nieuw hoofdstuk, daar ontmoet de hoofdpersoon weer een nieuw persoon/vriend/collega, en via hem of haar komt hij opnieuw in contakt met het ongrijpbare meisje die aan het eind van het hoofstuk weer verdwijnt.
Het is een vooropgezette structuur die zich in ieder hoofdstuk herhaalt en die duidelijk in dienst is van het verhaal. Ik denk dat ik dat bedoelde met schematisch, en ik het begin stoorde me dat, ik vond het té schematisch.
Later zat ik zo in het verhaal dat het me niet meer uitmaakte.
Is het zo wat duidelijker?
Ben je het aan het lezen Dettie?
Groeten
Willeke
In ieder hoofdstuk zit eigenlijk dezelfde opbouw..het zelfde schema zeg maar...de hoofdpersoon ontmoet een persoon, een collega bijvoorbeeld, of een buurman, en iedere keer ontmoet hij via die personage, die verder nauwelijks een rol speelt in het verhaal het ongrijpbare meisje. Die gaat er dan aan het eind van het hoofdstuk weer vandoor. Dan vervolgt het verhaal zich in een nieuw hoofdstuk, daar ontmoet de hoofdpersoon weer een nieuw persoon/vriend/collega, en via hem of haar komt hij opnieuw in contakt met het ongrijpbare meisje die aan het eind van het hoofstuk weer verdwijnt.
Het is een vooropgezette structuur die zich in ieder hoofdstuk herhaalt en die duidelijk in dienst is van het verhaal. Ik denk dat ik dat bedoelde met schematisch, en ik het begin stoorde me dat, ik vond het té schematisch.
Later zat ik zo in het verhaal dat het me niet meer uitmaakte.
Is het zo wat duidelijker?
Ben je het aan het lezen Dettie?
Groeten
Willeke
Nee ik ben het boek niet aan het lezen maar was jouw verslag in het archief aan het zetten. Toen las ik dus jouw verslag en de opmerkingen hier nog eens en vroeg me af wat je met schematisch bedoelde.
Dat is me nu wel duidelijk. Ik denk dat het me wel tegen zou gaan staan als steeds hetzelfde gebeurt qua opbouw. Maar als jij zegt dat het op het laatst niet meer opvalt dan moet het wel goed geschreven zijn.
Dettie
Dat is me nu wel duidelijk. Ik denk dat het me wel tegen zou gaan staan als steeds hetzelfde gebeurt qua opbouw. Maar als jij zegt dat het op het laatst niet meer opvalt dan moet het wel goed geschreven zijn.
Dettie
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 66 gasten