Leestafel forum

Begin jaren zestig:
De verteller, Joost van Pawijck, zelf woonachtig in Deventer, heeft een baan als onderwijzer geaccepteerd in Berghem. Hij is gecharmeerd door het boerendorp, geniet van de oude boerderijen en het landschap en legt dit ook vast op dia's, niet wetende dat in vrij korte tijd het hele dorp in die staat verdwenen zal zijn.

Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/sander-van-walsum

Dettie

Dit is 'in', zo'n boek over vervlogen tijden. Blijft wel leuk overigens, maar je moet ze goed weten te schrijven. Vanmorgen was er nog op de radio dat er zo ontzettend veel mensen zijn die willen schrijven en dat ook doen.. Hoe vol de prullenbakken (bij wijze van spreke) zijn bij uitgevers..
En ook tips, hoe je het schrijven het best kan aanpakken.

Ja het is zeker 'in' over de jaren zestig te schrijven.
Het boek van Marga Kool blijft dan toch wel mijn favoriet, zij kon erg mooi de sfeer beschrijven. Bij dit boek had ik meer het gevoel dat de schrijver die tijd wilde vastleggen maar hij kreeg net niet die sfeer te pakken, het bleef een beetje vlak allemaal.

Dettie

Of de jaren vijftig, of de jaren zeventig. Duiken in het verleden is populair. En het valt me ook op dat het vaak familieverhalen zijn van de schrijver zelf.

Toch vond ik dit een mooi boek. Het is wat afstandelijker beschreven, maar raakt toch wel de kern.
Jammer dat het niet origineel is, anders zou ik het wel een kanshebber vinden.

Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/sander-van-walsum
Marjo

Ja op zich is het wel een mooi boek maar er zit in mijn ogen zo weinig fantasie bij. Het is een constateren en weergeven, gebruik makend van zijn eigen ervaringen.
Bij bijv. Hendriksma gaat het ook over veranderingen maar hij gebruikte veel meer zijn fantasie, maakt er veel meer een echt verhaal van.
Dat weinige eigen fantasie gebruiken heb ik op dit boek van Van Walsum tegen.
Philip Snijder gebruikte ook eigen ervaringen maar dat is veel beter geschreven en beeldender verteld.

Dat heb ik trouwens wel op de debuutboeken aan te merken. Veel van de debuten zijn weergaven van eigen ervaringen, een echt zelf verzonnen verhaal is in de minderheid.

Dettie

Ik mag dat persoonlijk wel, wat afstandelijkheid in een verhaal, constateren en weergeven dus. Als er van alles omheen verzonnen wordt, kan het snel te romantisch worden. Dat zou mij weer tegen kunnen staan. Hendriksma vind ik een heel ander verhaal, niet te romantisch overigens. Snijders is ook weer heel anders, omdat het daar over een kind gaat dat de wereld waarneemt.
Ik dacht bij van Walsum eerder aan Geert Mak.
Dat 'eigen ervaringen gebruiken', ja dat lijkt een hype in deze tijd. Daarom verschijnen er zoveel boeken denk ik, en daarom is het niet origineel. Maar ik vond het toch wel wat hebben. Het zal de herkenning wel zijn.