Fascinerend, goed en interessant verhaal over het ontstaan, opbouw en verloop van proefkolonie Frederiksoord en de latere kolonies.
Fantastisch boek.
Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/wil-schackmann
Dettie
Wil Schackman - De proefkolonie
Wil Schackman - De proefkolonie
Laatst gewijzigd door Dettie op 23 Apr 2009, 16:30, 2 keer totaal gewijzigd.
Inderdaad een fascinerend boek! Heel interessant om te lezen hoe men vroeger dacht verarmde landgenoten te kunnen heropvoeden!
Er staan allerlei leuke details in: bv in mei 1820 worden door een "anonymus" twee kinderen in Willemsoord geplaatst die door het leven zullen gaan als Willem en Marianne der Nederlanden. Het hardnekkige gerucht ging dat kroonprins Willem de vader van die twee was...
Bij aankomst in de kolonie werden de bewoners meteen in de kleren gestoken, alle bewoners liepen er hetzelfde bij. In de woorden van de commissie van weldadigheid 'een betamelijk, zelfs behagelijk voorkomen'.
Door de bewoners nette kleding te verschaffen (voor te schieten, want ze moesten het later terug betalen) hoopte men dat de mensen zich daar ook naar zouden gaan gedragen. Bijkomend voordeel was dat desertie door de kleding moeilijk werd gemaakt.
Het was de commissie een doorn in het oog dat vrouwen er op zondag uit zagen "als straat slonsen in allerlij bonten", de vrouwen droegen op hun vrije dag geen koloniale kleding! De commissie probeerde nog ''de vrouwtjes hare prullen te doen afleggen"', maar moest dat na anderhalve week al opgeven. "Vrouwen beletten zich te schikken, is zeker de moeijelijkste van allen ondernemingen". (Toen ook al!)
"Het pauperparadijs" van Suzanne Jansen, ook heel interessant en nu op de shortlist voor de Grote Geschiedenisprijs van 2008, behandelt de lotgevallen van de voorouders van de schrijfster in het verbeteringsgesticht nabij Veenhuisen. "De Proefkolonie" geeft een beeld van het functioneren van de Maatschappij van Weldadigheid die de proefkolonie oprichtte.
Bijna aan het eind van het boek is er sprake van een stel jonge mensen die na wat omzwervingen terecht komt in een van de illegale nederzettingen in de omgeving van de vrije koloniën. "Als je op het veen een hut bouwt en je slaagt erin om voor de eerstvolgende zonsopgang 'rook en vuur' te hebben, dan mag je volgens oud Drents gebruik daar blijven wonen". En met dit aloude gebruik begint de roman "Publieke werken" van Thomas Rooseboom; turfstekers trokken in de nacht naar nieuw veen in de buurt van Hoogeveen, (blz. 9), "als in de nacht ergens op het veld een hut wordt gebouwd, en er is voor zonsopgang vuur en rook in de schoorsteen, dan is er rechtens geen mogelijkheid meer de bouwer nog van die plaats te verdrijven".
Op de achterflap staat: "De proefkolonie" leest als een roman... Nou nee, dat nu niet. Maar boeiend is het wel!
Jeannette
Er staan allerlei leuke details in: bv in mei 1820 worden door een "anonymus" twee kinderen in Willemsoord geplaatst die door het leven zullen gaan als Willem en Marianne der Nederlanden. Het hardnekkige gerucht ging dat kroonprins Willem de vader van die twee was...
Bij aankomst in de kolonie werden de bewoners meteen in de kleren gestoken, alle bewoners liepen er hetzelfde bij. In de woorden van de commissie van weldadigheid 'een betamelijk, zelfs behagelijk voorkomen'.
Door de bewoners nette kleding te verschaffen (voor te schieten, want ze moesten het later terug betalen) hoopte men dat de mensen zich daar ook naar zouden gaan gedragen. Bijkomend voordeel was dat desertie door de kleding moeilijk werd gemaakt.
Het was de commissie een doorn in het oog dat vrouwen er op zondag uit zagen "als straat slonsen in allerlij bonten", de vrouwen droegen op hun vrije dag geen koloniale kleding! De commissie probeerde nog ''de vrouwtjes hare prullen te doen afleggen"', maar moest dat na anderhalve week al opgeven. "Vrouwen beletten zich te schikken, is zeker de moeijelijkste van allen ondernemingen". (Toen ook al!)
"Het pauperparadijs" van Suzanne Jansen, ook heel interessant en nu op de shortlist voor de Grote Geschiedenisprijs van 2008, behandelt de lotgevallen van de voorouders van de schrijfster in het verbeteringsgesticht nabij Veenhuisen. "De Proefkolonie" geeft een beeld van het functioneren van de Maatschappij van Weldadigheid die de proefkolonie oprichtte.
Bijna aan het eind van het boek is er sprake van een stel jonge mensen die na wat omzwervingen terecht komt in een van de illegale nederzettingen in de omgeving van de vrije koloniën. "Als je op het veen een hut bouwt en je slaagt erin om voor de eerstvolgende zonsopgang 'rook en vuur' te hebben, dan mag je volgens oud Drents gebruik daar blijven wonen". En met dit aloude gebruik begint de roman "Publieke werken" van Thomas Rooseboom; turfstekers trokken in de nacht naar nieuw veen in de buurt van Hoogeveen, (blz. 9), "als in de nacht ergens op het veld een hut wordt gebouwd, en er is voor zonsopgang vuur en rook in de schoorsteen, dan is er rechtens geen mogelijkheid meer de bouwer nog van die plaats te verdrijven".
Op de achterflap staat: "De proefkolonie" leest als een roman... Nou nee, dat nu niet. Maar boeiend is het wel!
Jeannette
Ja ik vond het een prachtig boek, er werd heel helder uiteen gezet waar het de stichter om te doen was. Vol goede intenties is hij ermee begonnen maar hij vergat alleen dat het om mensen ging met al hun hebbelijkheden.
Hij begreep niet dat ze niet hun handen dichtknepen bij deze mooie kans (wat het in mijn ogen ook was)
Ja die kleren! Daar moest ik soms wel erg om lachen, de broer van de stichter ergerde zich enorm aan de mensen die niet graag die kleren droegen. Ook vond hij al snel iets onbetamelijk gedrag.
Ik vond het een heerlijk boek om te lezen. Voor mij toch wel een beetje als een roman, bepaalde personages kwamen steeds terug en ik was ook benieuwd hoe het hun verging.
Het pauperparadijs heb ik er gelijk achteraan gelezen en dat was een goede keus. Nu had je al een basiskennis over het ontstaan van de kolonies en in dit boek kwam Veenhuizen pas op het eind ter sprake, het pauperparadijs bespreekt Veenhuizen weer uitgebreider en dat vond ik juist zo leuk.
Dettie
Hij begreep niet dat ze niet hun handen dichtknepen bij deze mooie kans (wat het in mijn ogen ook was)
Ja die kleren! Daar moest ik soms wel erg om lachen, de broer van de stichter ergerde zich enorm aan de mensen die niet graag die kleren droegen. Ook vond hij al snel iets onbetamelijk gedrag.
Ik vond het een heerlijk boek om te lezen. Voor mij toch wel een beetje als een roman, bepaalde personages kwamen steeds terug en ik was ook benieuwd hoe het hun verging.
Het pauperparadijs heb ik er gelijk achteraan gelezen en dat was een goede keus. Nu had je al een basiskennis over het ontstaan van de kolonies en in dit boek kwam Veenhuizen pas op het eind ter sprake, het pauperparadijs bespreekt Veenhuizen weer uitgebreider en dat vond ik juist zo leuk.
Dettie
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 17 gasten