Koen Hilberdink - Hans Lodeizen

[Dettie]

Na de biografie over Hans Lodeizen van Gerard Bes uitgegeven in 2001 nu wederom een biografie over deze dichter. Als je de kritieken mag geloven is de biografie van Hilberdink een stuk beter en helderder.

Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/koen-hilberdink

Dettie

[Gast]

Eigenlijk zou ik toch eens wat meer biografiëen moeten lezen, denk ik. Tenslotte is de schrijver zelf toch een van de aspecten, die medebepalend zijn voor de betekenis van de roman, het gedicht of het drama.
Rutger

[Dettie]

Ja Rutger, ik lees graag biografieën en dagboeken.
Het laat de mens achter de schrijver zien en hoe privégebeurtenissen doorwerken in hun boeken of gedichten.
Hans Lodeizen schreef aanvankelijk gedichten die verkapt zijn homoseksuele gevoelens weergaven.
Later werd hij daar meer open in.
Wat ik altijd opvallend vind is dat vroegere dichters toch vaak uit een welgesteld milieu kwamen. Waarschijnlijk kwamen zij meer in aanraking met literatuur en poëzie.

Dettie

[Marjo]

De mens achter de schrijver..eigenlijk interesseert mij die helemaal niet.
Ik besef wel dat het de interpretatie van hun schrijfselen anders maakt, maar ik denk dat ik dat eigenlijk niet wil. Wat ik lees is van mij, niet (meer) van de schrijver.

[Grada]

Ik lees ook niet graag biografiën. Vaak vind ik de invalshoek van een biograaf willekeurig en eenzijdig. Dat staat me aan het genre tegen.
Biografen zijn vaak letterkundigen, geen psychologen of psycho-analisten, dus hun observaties en interpretaties op dat vlak zijn vaak al helemaal willekeurig te noemen. Net zoals letterkundige interpretaties van gamma-mensen ook vaak nogal natte-vinger-werk zijn.

Zeker ben ik wel degelijk geïnteresseerd in schrijvers/dichters als personen en in hun levens. Maar dat is meer omdat ik mensen altijd interessant vind, wat drijft hen, wie zijn ze, hoe zijn ze geworden wie ze zijn... Wat dat met hun werk te maken heeft, is daar dan een onderdeel van, maar voor mij zeker niet het belangrijkste.

Marjo, ik zie het zo:
Het werk blijft van de schrijver en het wordt van mij.
(zie ook het citaat van De Montaigne vandaag bij het topic thema van de maand).

[Dettie]

Biografen zijn vaak letterkundigen, geen psychologen of psycho-analisten, dus hun observaties en interpretaties op dat vlak zijn vaak al helemaal willekeurig te noemen.

Een goede biograaf laat juist zijn interpretatie over iemand achterwege. Ik vind het heel ergerlijk als er een persoonlijke stem van een biograaf doorheen spreekt. Met van die summiere opmerkingen die je toch een kant op willen duwen.
In deze biografie wordt bijv. wel gemeld wanneer Lodeizen begon met schrijven en dichten maar dit is n.a.v. gevonden gegevens in de archieven en de opmerkingen daarover van Lodeizen zelf in zijn dagboek of bij het geschrevene zelf. Het zijn niet de interpretaties van Hilberdink.
Alles is gebaseerd op wat Hilberdink in de archieven gevonden heeft.
Dat vond ik het prettige van deze biografie en hij heeft het ook nog eens zo geschreven dat het toch goed te lezen is.
De biografie verandert mijn mening over Lodeizens werk niet, wat geen enkele biografie bij mij doet, maar het maakt wel dat zijn gedichten beter te begrijpen zijn.

Ik vind biografieën gewoon prettig om te lezen, hoe iemand geleefd heeft en het geeft vaak een mooi tijdsbeeld. Het hoeven ook geen biografieën van schrijvers/sters te zijn. De biografie van Nelson Mandela maakte op mij diepe indruk. Ik lees ook graag dagboeken, zoals die van Hans Warren bijv. Net wat jij ook schrijft Grada omdat ik mensen en hun gedachten en visies interessant vind.

Groetjes
Dettie

[Grada]

Dat ben ik met je eens, Dettie. Heel ergerlijk!
Helaas heb ik teveel biografieën gelezen, waarin de biograaf niet in staat bleek tot die objectieve aanpak, waarbij hij/zij alleen de feiten weergeeft. 'Vroeger' - bij de oudere generatie biografen - was dat al helemaal het geval. Daardoor is het genre me tegen gaan staan.
Maar wie weet, moet ik het weer eens proberen.

Dagboeken lees ik ook niet graag. Ik heb er ook geen!