In dit boek lopen twee verhalen parallel. In de vroege 18de eeuw raakt Bregtje, tien jaar, haar familie kwijt aan ‘de hete koorts’. Ze komt bij haar oom en tante te wonen. Haar oom is Frederik Ruijsch, die naam heeft gemaakt met anatomische studies. Zijn werkruimte, waarin allerlei dode mensen en dieren staan opgesteld, vormt een centraal motief in dit boek. Dode babyarmpjes worden ingepakt in een zorgvuldig gehaakt mouwtje, een dode hand (van een gehangene) is opgesteld, terwijl hij een foetus bij het nekje vasthoudt. Macaber? Nee, niet zoals Rascha Peper het schrijft, want zij beschrijft het allemaal door de ogen van Bregtje, en die vindt die flessen met overblijfselen heel normaal.
Bregtje mist vooral haar broer Rens, van wie ze aanneemt dat hij nog in leven is. Een concurrent van haar oom maakt via zijn knecht ‘de Jonker’ misbruik van dat geloof.
Het andere verhaal gaat over Ben, eveneens tien jaar oud, die met zijn vader en diens nieuwe vriendin een reis naar Petersburg maakt. Frederik Ruijsch heeft zijn collectie destijds verkocht aan Peter de Grote en nu staat een deel ervan opgesteld in een museum. Ben raakt in de ban van de schoonheid van de preparaten. Tijdens een bijzonder benauwend moment in de dierentuin van Petersburg lijkt Ben nog even contact te hebben met de drie eeuwen geleden al overleden Bregtje.
De fascinatie voor de schoonheid van de preparaten van Ruijsch inspireerde Rascha Peper tot het schrijven van dit boek (zie ook http://www.nieuwamsterdam.tv, hier is een kort fimpje te zien waarin de schrijver vertelt over de achtergrond van haar verhaal). Om eerlijk te zijn, vond ik het een stuk minder verpletterend dan de meeste van haar andere boeken. Misschien komt dat omdat ze het perspectief bij Bregtje en Ben heeft gelegd, waardoor het verhaal eerder als een spannend jeugdboek overkomt, dan als een literair werk voor volwassenen. Misschien is het haar niet gelukt haar fascinatie levend te laten worden op papier, iets waar ze bij andere fascinaties (zandkastelen, de tsarenfamilie om er maar een paar te noemen) juist zo goed in slaagde. De passages over de preparaten lezen als populair-wetenschappelijke verhandelingen en de personages Ben en Bregtje zijn niet goed uitgewerkt.
Desalniettemin is het nog altijd een beter boek dan vele anderen die tegenwoordig op de markt worden gesmeten, natuurlijk. Ik had er alleen meer van verwacht en in die zin was het dus een teleurstelling.
Rascha Peper - Vingers van Marsepein
Rascha Peper - Vingers van Marsepein
Ook dit gaat voorbij.
Rascha Peper – Vingers van marsepein
In de nieuwe roman reist Peper opnieuw (de novelle Verfhuid speelt begin 19de eeuw ) door de tijd en beland dit keer in de 18de eeuw. We schrijven het jaar 1704, het huis met een roos waar een zekere Frederik Ruysch als anatoom werkt aan geheimzinnige preparaten. Niet door de ogen van deze oude wetenschapper kijken we naar deze preparaten, maar juist door de ogen van een tienjarig meisje Bregtje. Bregtje heeft vader, moeder en haar geliefde broer Rens aan de “hete” koorts, die op bepaalde plekken in Amsterdam woedde verloren. Ze wordt opgevangen door haar oom en tante die in hartje Amsterdam wonen. Ze toont een zekere fascinatie voor de preparaten van haar oom en weet door haar kinderlijke charme en leergierigheid het hart van de man te winnen. Haar tante wil haar zo min mogelijk in de buurt van haar man hebben als hij bezig is met prepareren, maar Bregtje heeft aanleg en talent voor het vak, waardoor ze steeds toegang krijgt tot de praktijk van haar oom. Als Ruysch bijvoorbeeld bezig is met het prepareren van een hand met een armpje om die op sterk water te zetten, mag zij het kantje haken dat om het armpje gedrapeerd wordt. Het “onbewolkte” bestaan van Bregtje wordt bedreigd als er bij huize Ruysch een “monster” wordt afgeleverd. Deze rinoceros trekt ook de aandacht van de concurrentie, een charlatan genaamd Bidloo. Zijn handlanger “de jonker” probeert Bregtje hoogst geheime informatie over het prepareren van “natte” preparaten af te troggelen door bewijsmateriaal te produceren waaruit zou blijken dat haar broer Rens niet aan de “hete koorts” is gestorven, maar nog leeft en zelfs werkzaam is op een boerderij. Bregtje neemt steeds grotere risico’s om deze sinjeur in zijn behoefte te bevredigen. Maar we blijven niet alleen in de 18de eeuw hangen; er is ook nog een parallel verhaal over een tienjarig jongetje Ben die naast een hobbie als gamen, ook graag de spanning opzoekt in een boek met een heldhaftig verhaal. Hij kan zijn fantasie helemaal uitleven als hij met zijn vader en zijn nieuwe vriendin naar St. Petersburg mag vliegen om daar de tijd van zijn leven te hebben. In een museum “Kunstcamera” maakt hij kennis met de preparaten van Frederik Ruysch die daar tentoongesteld staan. Hij komt sterk onder de indruk van deze stillevens op sterk water.
Peper weet het begin 18de eeuwse Amsterdam vooral tot leven te wekken door het overtuigende portret van een tienjarig meisje, dat opgroeit in een wereld waar de wet van God constant wordt uitgedaagd. Frederick Ruysch begeeft zich op het grensvlak van het toelaatbare door gestorvenen of vaker delen van gestorvenen het eeuwige leven te schenken. De schrandere Bregtje beseft dit, maar is toch nog te veel een kind om zich hier door te laten leiden. Net als Ben in het parallel verhaal is ze niet bang voor de aanblik van de dood. Peper maakt het sterkst de twijfels in het leven van Bregtje voelbaar; angst, eenzaamheid en verdriet vechten iedere dag om voorrang. Bij Ben zijn die vluchtiger omdat het verhaal zich te snel ontvouwt. Ook de bijfiguren uit het verhaal “Ruysch” zijn indrukwekkender dan hun equivalenten in de moderne tijd. Die overgang van de 18de eeuw naar het moderne heden komt als een verrassing; je verwacht dat je een historische roman voorgeschoteld krijgt. Die afwisseling zorgt wel voor een goede spanningsopbouw. Echter de verwachting dat de twee verhalen op een zeker moment bij elkaar zullen komen, wordt niet ingelost. Ben komt wel de Ruysch preparaten daar in St. Petersburg tegen, maar naast die fascinatie blijft het daarbij, Bregtje echoeet niet door in de moderne tijd. Helaas dus geen sprong in het tijdloze. Daardoor blijven de twee verhalen, twee spannende, losse verhalen, zonder ontmoeting. Niettemin heeft Peper hier één van haar mooist geschreven boeken afgeleverd.
In de nieuwe roman reist Peper opnieuw (de novelle Verfhuid speelt begin 19de eeuw ) door de tijd en beland dit keer in de 18de eeuw. We schrijven het jaar 1704, het huis met een roos waar een zekere Frederik Ruysch als anatoom werkt aan geheimzinnige preparaten. Niet door de ogen van deze oude wetenschapper kijken we naar deze preparaten, maar juist door de ogen van een tienjarig meisje Bregtje. Bregtje heeft vader, moeder en haar geliefde broer Rens aan de “hete” koorts, die op bepaalde plekken in Amsterdam woedde verloren. Ze wordt opgevangen door haar oom en tante die in hartje Amsterdam wonen. Ze toont een zekere fascinatie voor de preparaten van haar oom en weet door haar kinderlijke charme en leergierigheid het hart van de man te winnen. Haar tante wil haar zo min mogelijk in de buurt van haar man hebben als hij bezig is met prepareren, maar Bregtje heeft aanleg en talent voor het vak, waardoor ze steeds toegang krijgt tot de praktijk van haar oom. Als Ruysch bijvoorbeeld bezig is met het prepareren van een hand met een armpje om die op sterk water te zetten, mag zij het kantje haken dat om het armpje gedrapeerd wordt. Het “onbewolkte” bestaan van Bregtje wordt bedreigd als er bij huize Ruysch een “monster” wordt afgeleverd. Deze rinoceros trekt ook de aandacht van de concurrentie, een charlatan genaamd Bidloo. Zijn handlanger “de jonker” probeert Bregtje hoogst geheime informatie over het prepareren van “natte” preparaten af te troggelen door bewijsmateriaal te produceren waaruit zou blijken dat haar broer Rens niet aan de “hete koorts” is gestorven, maar nog leeft en zelfs werkzaam is op een boerderij. Bregtje neemt steeds grotere risico’s om deze sinjeur in zijn behoefte te bevredigen. Maar we blijven niet alleen in de 18de eeuw hangen; er is ook nog een parallel verhaal over een tienjarig jongetje Ben die naast een hobbie als gamen, ook graag de spanning opzoekt in een boek met een heldhaftig verhaal. Hij kan zijn fantasie helemaal uitleven als hij met zijn vader en zijn nieuwe vriendin naar St. Petersburg mag vliegen om daar de tijd van zijn leven te hebben. In een museum “Kunstcamera” maakt hij kennis met de preparaten van Frederik Ruysch die daar tentoongesteld staan. Hij komt sterk onder de indruk van deze stillevens op sterk water.
Peper weet het begin 18de eeuwse Amsterdam vooral tot leven te wekken door het overtuigende portret van een tienjarig meisje, dat opgroeit in een wereld waar de wet van God constant wordt uitgedaagd. Frederick Ruysch begeeft zich op het grensvlak van het toelaatbare door gestorvenen of vaker delen van gestorvenen het eeuwige leven te schenken. De schrandere Bregtje beseft dit, maar is toch nog te veel een kind om zich hier door te laten leiden. Net als Ben in het parallel verhaal is ze niet bang voor de aanblik van de dood. Peper maakt het sterkst de twijfels in het leven van Bregtje voelbaar; angst, eenzaamheid en verdriet vechten iedere dag om voorrang. Bij Ben zijn die vluchtiger omdat het verhaal zich te snel ontvouwt. Ook de bijfiguren uit het verhaal “Ruysch” zijn indrukwekkender dan hun equivalenten in de moderne tijd. Die overgang van de 18de eeuw naar het moderne heden komt als een verrassing; je verwacht dat je een historische roman voorgeschoteld krijgt. Die afwisseling zorgt wel voor een goede spanningsopbouw. Echter de verwachting dat de twee verhalen op een zeker moment bij elkaar zullen komen, wordt niet ingelost. Ben komt wel de Ruysch preparaten daar in St. Petersburg tegen, maar naast die fascinatie blijft het daarbij, Bregtje echoeet niet door in de moderne tijd. Helaas dus geen sprong in het tijdloze. Daardoor blijven de twee verhalen, twee spannende, losse verhalen, zonder ontmoeting. Niettemin heeft Peper hier één van haar mooist geschreven boeken afgeleverd.
En de verslagen staan op de site
http://www.leestafel.info/rascha-peper
Verzoekje aan Petra en Roel
Als jullie een verslag maken kunnen jullie het dan ook via mail naar mij sturen? Als het op het forum staat vergeet ik het op de site te plaatsen.
Dettie
http://www.leestafel.info/rascha-peper
Verzoekje aan Petra en Roel
Als jullie een verslag maken kunnen jullie het dan ook via mail naar mij sturen? Als het op het forum staat vergeet ik het op de site te plaatsen.
Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op 18 Mei 2009, 21:43, 2 keer totaal gewijzigd.
En Marjo, hoe vond jij het boek? Je was er toch aan bezig, dacht ik?
Of heb je het allang in een hoek gesmeten!
Of heb je het allang in een hoek gesmeten!
Marjo schreef:Als ik iets mag zeggen..en ik doe dat gewoon: ik heb het zelfs liever als het op de site staat. Op de een of andere manier is dat overzichtelijker, leest prettiger.
Maar laat je door mij niets opleggen hoor, als jullie dit makkelijker vinden moet ik me maar aanpassen.
Ik zal het niet verder vertellen (ik fluister dit zelfs...)
Ik maakte alleen uit jou woorden op dat je het zeker zou kopen.
Ik maakte alleen uit jou woorden op dat je het zeker zou kopen.
Marjo schreef:Ik mag dit jaar niets kopen Roel..dus niet verder vertellen dat ik er al een stuk of vijf gekocht heb, en dat ik de boekenweek zeker niet oversla! Maar ik koop niet meer alles..
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
Ik heb het boek vandaag ademloos in één ruk uitgelezen. Prachtig. Mijn eerste kennismaking met de boeken van deze schrijver, maar ik ga zeker op zoek naar zijn andere boeken. Ik vond het heel mooi geschreven, de onzekerheden van zowel Bregtsje als Ben. Wel een beetje gemakkelijk hier en daar misschien, maar het gaat om 10-jarige kinderen met allebei een wellicht wat morbide fascinatie, maar heel herkenbaar denk ik. Mooi beschreven.
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
Ik ben een liefhebster van de boeken Rascha Peper en had me dan ook op dit boek verheugd.
Als je veel van een schrijver gelezen heb ontkom je niet aan vergelijken, althans ik niet, en ik vond dit boek zeker niet haar beste boek.
Ik heb me afgevraagd waardoor dat kwam, en ik denk dat dat vooral kwam doordat ik in haar andere boeken, bv in Spaans hondje of in oesters, maar ook wel in andere boeken werd meegesleept door het verhaal, ik zat "in"het verhaal, en "in" de facinatie van de schrijfster, ook al was dat een facinatie die me van te voren niet echt boeide,
maar bij dit boek kwam dat gevoel niet.
Ik heb het wel met plezier gelezen, ik vond het ook zeker niet slecht, maar het "kopje onder"gevoel wat ik bij haar andere boeken vaak had, of het gevoel het te willen herlezen, wat ik bij veel van haar boeken daadwerkelijk doe had ik bij dit boek niet.
Willeke
Als je veel van een schrijver gelezen heb ontkom je niet aan vergelijken, althans ik niet, en ik vond dit boek zeker niet haar beste boek.
Ik heb me afgevraagd waardoor dat kwam, en ik denk dat dat vooral kwam doordat ik in haar andere boeken, bv in Spaans hondje of in oesters, maar ook wel in andere boeken werd meegesleept door het verhaal, ik zat "in"het verhaal, en "in" de facinatie van de schrijfster, ook al was dat een facinatie die me van te voren niet echt boeide,
maar bij dit boek kwam dat gevoel niet.
Ik heb het wel met plezier gelezen, ik vond het ook zeker niet slecht, maar het "kopje onder"gevoel wat ik bij haar andere boeken vaak had, of het gevoel het te willen herlezen, wat ik bij veel van haar boeken daadwerkelijk doe had ik bij dit boek niet.
Willeke
Helemaal met Marjo en jeannette eens.
Dit is wat ik schreef over dit boek bij bookcrossing:
Mooi, vlot en origineel boek met deze twee verhaallijnen: nu en drie eeuwen geleden.
Dit is het vijfde boek dat ik van Rascha Peper heb gelezen en eerlijk gezegd moet ik bekennen dat ik dit het minste vond. Dus niet zoals de flap suggereert: "Peper overtreft zichzelf".
Het verhaal kwam bij mij overigens meer over als een jeugdboek, dan een roman voor volwassenen.
groetjes, irene
Dit is wat ik schreef over dit boek bij bookcrossing:
Mooi, vlot en origineel boek met deze twee verhaallijnen: nu en drie eeuwen geleden.
Dit is het vijfde boek dat ik van Rascha Peper heb gelezen en eerlijk gezegd moet ik bekennen dat ik dit het minste vond. Dus niet zoals de flap suggereert: "Peper overtreft zichzelf".
Het verhaal kwam bij mij overigens meer over als een jeugdboek, dan een roman voor volwassenen.
groetjes, irene
Hallo Jeanette,
Ik was ook enigsinds teleurgesteld, zoals ik dat ook ik mijn verslag heb geschreven. Dat het deel in de moderne tijd contrasteert met het deel dat zich afspeelt in het verleden. Dat Peper geen verbinding maakt tussen de twee delen, laat staan dat het verleden weerkaatst in het heden.
Dat was wat mij tegenviel. Daarentegen vond het portret van de hoofdpersoon heel sterk, zo sterk dat het voor mij het verhaal droeg. En de beschrijvingen van al die glazen potten met creaturen op sterk water vond ik meesterlijk en ook het contact tussen haar en stiefvader was indrukwekkend. Misschien omdat ik een fascinatie heb voor deze materie?
Mogelijk haar beste boek (ik moet het nog een keer herlezen) voor mij is Russisch blauw en als tweede Verfhuid. De grote tegenvaller: wie scheep gaat.
Groeten,
Roel
Ik was ook enigsinds teleurgesteld, zoals ik dat ook ik mijn verslag heb geschreven. Dat het deel in de moderne tijd contrasteert met het deel dat zich afspeelt in het verleden. Dat Peper geen verbinding maakt tussen de twee delen, laat staan dat het verleden weerkaatst in het heden.
Dat was wat mij tegenviel. Daarentegen vond het portret van de hoofdpersoon heel sterk, zo sterk dat het voor mij het verhaal droeg. En de beschrijvingen van al die glazen potten met creaturen op sterk water vond ik meesterlijk en ook het contact tussen haar en stiefvader was indrukwekkend. Misschien omdat ik een fascinatie heb voor deze materie?
Mogelijk haar beste boek (ik moet het nog een keer herlezen) voor mij is Russisch blauw en als tweede Verfhuid. De grote tegenvaller: wie scheep gaat.
Groeten,
Roel
jeannette schreef:Dat had ik ook, Marjo! Ik vond het boek ook heel erg tegenvallen. De twee verhaallijnen zijn een beetje gezocht, en niet gelijkwaardig.
Misschien dat alleen het historische gedeelte een beter, coherenter boek had opgeleverd.
Jeannnette
Jeugdigen zouden het eventueel kunnen lezen, al denk ik dat ze het toch te complex voor hen is en dat ze meerdere keren het woordenboek moeten pakken.
jeannette schreef:Het is al even geleden dat ik dit boek gelezen heb, maar inderdaad Irene,
het boek lijkt meer op een jeugdboek dan op een roman voor volwassenen!
Jeannette
Laatst gewijzigd door Dettie op 18 Mei 2009, 21:44, 1 keer totaal gewijzigd.
Intussen heb ik heel wat 'plaatjes' zitten bekijken, van Rachel Ruysch, van Jurriaan Pool, en natuurlijk ook van de preparaten die in Petersburg te zien zijn. En dat is wel Pepers sterke kant: dat de feiten kloppen, en dat je daar naast wat ze al vertelt in een boek, nog een heel verhaal bij krijgt. Als je dus die moeite neemt.
Deze bijvoorbeeld. De anderen mogen jullie zelf googlen...
http://www.nvog.nl/leden/pictures/pictu ... shdqoiz4lq
Deze bijvoorbeeld. De anderen mogen jullie zelf googlen...
http://www.nvog.nl/leden/pictures/pictu ... shdqoiz4lq
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 50 gasten