Jammer dat een redacteur niet wat meer geschrapt heeft in dit boek. Het had stukken beter gekund. Aan het thema mankeert niets. Is zelfs maatschappij-kritisch.
Met muziek naar de hemelpoort
Eltjo van der Lande
Wat ik me ook voorstelde bij deze titel, zeker niet wat ik nu gelezen heb.
Het is het verhaal van Hans Loman, een integere werknemer in een bedrijf dat geregeerd wordt door enkele fanatiek nietsontziende carrièremakers, die de sfeer verzieken. Als Loman Jelle Veldman eenzaam en alleen aantreft in het kantoor, raken ze in gesprek. Jelle vertelt Hans hoe hij zich benadeeld voelt door zijn chef, hoe hij gedwarsboomd wordt in zijn poging iets meer te maken van zijn leven en dat vooral het koeioneren en het vernederd worden hem dwarszit. Hans belooft hem te zullen helpen en Jelle neemt al veel blijer afscheid. Maar de volgende morgen Is Jelle er niet meer, hij is verongelukt.
Hans raakt betrokken bij de treurende ouders, en krijgt mede door dit voorval meer contact met Annelies de secretaresse, op wie Jelle in het geheim verliefd was.
Intussen gaat het gekonkel op kantoor maar door en dreigt Loman zelf de dupe te worden.
Er is niets mis met het thema, dat immers berust op een fenomeen dat bekend is in het bedrijfsleven. Niet altijd bereiken mensen een hoge positie omdat ze daar vanwege hun capaciteiten horen. Helaas gebeurt het dat ze hun ellebogen flink gebruikt hebben en achterbakse spelletjes hebben gespeeld, waarbij meer capabele, maar ook bescheidener mensen uit de weg gedrukt werden.
Het boek biedt geen oplossing, het laat alleen maar slachtoffers zien, maar misschien is het ook meer bedoeld als een signalering, en een hart onder de riem van alle slachtoffers. Waarschijnlijk is daarom ook het uitgangspunt alleen dat van een slachtoffer, en worden de strebers alleen maar zwart afgeschilderd, zonder verklaring voor hun doen en laten.
Ik had moeite met de stijl, met de manier van vertellen. Ik moest steeds aan tante Betje denken. Vooral in gesprekken worden dingen steeds opnieuw gezegd. Dat is spreektaal, zo praten mensen inderdaad, maar in een boek moet dat anders, het leest niet prettig. En tja, die muziek en die hemelpoort, ik vind het afbreuk doen aan het verhaal. Of moest deze 'zachte' kant een tegenwicht bieden voor het 'harde' verhaal?
ISBN 9789057860607, Pocket, Uitgeverij Servo mei 2007 , 229 pagina's.
Marjo