Nog geen verslag, want ik ben pas halverwege, maar Willeke, je had het over een omslagpunt, is dat het moment geweest dat Suzan haar intrede doet?
Ik herken overigens het thema van andere boeken van Bernlef weer: hoe werkt het geheugen? Wat gebeurt er als je leven (ineens) anders wordt als je gewend bent.
Blijft interessant.
J Bernlef: Verloren zoon
Uit. Gemengde gevoelens. Aan de ene kant een heel interessant boek, maar er zijn dingen die mij tegenstaan.
Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/j-bernlef
Marjo
Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/j-bernlef
Marjo
Dit stond bij Bol Marjo.
Had jij er ook een moderne robinson in herkend?
Dettie
Bernlefs nieuwste roman Verloren zoon sluit aan bij de eerbiedwaardige traditie van de zogenaamde robinsonade: een roman in de trant van het beroemde, in 1719 verschenen boek van Daniel Defoe: Robinson Crusoe. In Defoes didactische roman staat Robinson model voor de ondernemende mens uit het tijdperk van de Verlichting. Aangespoeld op een onbewoond eiland weet hij zich als een ware 'doe-het-zelver' uitstekend te redden.
Bemlefs Robinson, de toneelregisseur Rob Noordhoek, vergaat het heel anders. Hij is een typisch product van de moderne, technologische samenleving. Dat wil zeggen dat hij een meester is in het bedienen van apparaten. Maar op het verlaten eiland waar hij aanspoelt bevinden zich niets dan de resten van een beschaving.
Noordhoek is aangewezen op zijn inventiviteit en komt, in tegenstelling tot Defoes held, tot de ontdekking dat hij twee linkerhanden heeft. De roman beschrijft op een lichtvoetige manier Noordhoeks onvermijdelijke ondergang.
Daarnaast is de roman een exploratie van Noordhoeks verleden aan de hand van brieven die hij schrijft aan een actrice die alleen als afbeelding op het eiland aanwezig is. Vrijdag neemt in Bernlefs roman de gedaante van een Franssprekende papegaai aan.
Had jij er ook een moderne robinson in herkend?
Dettie
Bernlefs nieuwste roman Verloren zoon sluit aan bij de eerbiedwaardige traditie van de zogenaamde robinsonade: een roman in de trant van het beroemde, in 1719 verschenen boek van Daniel Defoe: Robinson Crusoe. In Defoes didactische roman staat Robinson model voor de ondernemende mens uit het tijdperk van de Verlichting. Aangespoeld op een onbewoond eiland weet hij zich als een ware 'doe-het-zelver' uitstekend te redden.
Bemlefs Robinson, de toneelregisseur Rob Noordhoek, vergaat het heel anders. Hij is een typisch product van de moderne, technologische samenleving. Dat wil zeggen dat hij een meester is in het bedienen van apparaten. Maar op het verlaten eiland waar hij aanspoelt bevinden zich niets dan de resten van een beschaving.
Noordhoek is aangewezen op zijn inventiviteit en komt, in tegenstelling tot Defoes held, tot de ontdekking dat hij twee linkerhanden heeft. De roman beschrijft op een lichtvoetige manier Noordhoeks onvermijdelijke ondergang.
Daarnaast is de roman een exploratie van Noordhoeks verleden aan de hand van brieven die hij schrijft aan een actrice die alleen als afbeelding op het eiland aanwezig is. Vrijdag neemt in Bernlefs roman de gedaante van een Franssprekende papegaai aan.
maar Willeke, je had het over een omslagpunt, is dat het moment geweest dat Suzan haar intrede doet?
Ja dat klopt.. hoe meer de ontknoping over vroeger vorderde hoe meer het verhaal mij pakte.
Maar ik had toch ook gemengde gevoelens. In het eerste gedeelte van het boek vond ik het zo gezocht allemaal...man staat op dek..slaat van het ene op het andere moment over boord, spoelt aan op een volledig bebouwd doch onbewoond eiland waar er inderdaad ook nog eens een papegaai en hond opgevoerd worden die ook nog eens vanuit hun beleving vertellen, en dan is er óók nog eens een levensgroot kartonnen personage die een oud collega blijkt te zijn..
ik snapte maar niet waarom een groot schrijver als Bernlef zoveel kapstokken nodig had om het verhaal te vertellen wat hij vertellen wilde..het deed me zo "gemaakt" aan allemaal.
En wat mij ook zo stoorde was dat de hoofdpersoon het hele boek door bij voor en achternaam werd genoemd, daar stoor ik me altijd zo aan in boeken, het zal van een functie hebben, maar op mij werkt het altijd erg vervreemdend.
De reden dat het boek me uiteindelijk toch pakte was dat hij wél schrijven kan natuurlijk.
En dat er grote thema's aangeraakt worden. Al vind ik het net zoals Marjo jammer dat die niet verder uitgewerkt worden.
Groetjes
Wil
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 90 gasten