Carolyn Parkhurst - De honden van Babel

[Thom]

Heeft iemand dit al gelezen?


'Dit is wat we weten, voor zover we tenminste een stem hebben om een verhaal te vertellen: in de namiddag van 24 oktober klom mijn vrouw, Lexy Ransome, tot boven in de appelboom in onze achtertuin en viel haar dood tegemoet. Er waren geen ooggetuigen, afgezien van onze hond Lorelei. Het was een doordeweekse middag en geen van onze buren was thuis om, in de keuken met de ramen open, te horen of mijn vrouw op dat korte moment halverwege haar val schreeuwde, of zuchtte, of helemaal geen geluid maakte. Niemand was in het laatste warme weer in de tuin aan het werk, om te kunnen zien of haar lichaam zich samentrok voordat ze de grond raakte, of dat ze zich probeerde op te richten in de lucht, of dat ze haar armen alleen maar uitspreidde naar de hemel.'
In de weken die volgen op de plotselinge val van Lexy Ransome probeert haar man wanhopig haar dood te begrijpen. Was het wel een ongeluk? Wanneer hij steeds meer kleine veranderingen in hun huis opmerkt, begint de taalkundige een onmogelijk project: hij wil zijn hond Lorelei leren praten zodat ze kan vertellen wat ze heeft gezien. Naarmate de experimenten vorderen ontdekt hij de donkere kant van Lexy's leven, die zij angstvallig voor hem verborgen heeft gehouden. Langzaam ontrafelt hij het verhaal van zijn gepassioneerde en raadselachtige jonge vrouw en haar getormenteerde verleden.
De honden van Babel is een diep ontroerende roman waarin Carolyn Parkhurst op lichtvoetige wijze een uiterst tedere liefdesgeschiedenis vertelt.

Quotes
'De honden van Babel is een verbazingwekkend debuut. Parkhurst schrijft over liefde en verlies, en, bovenal, over ons onvermogen de ander werkelijk te leren kennen. Prachtig, ontroerend, komisch en gedurfd.' - Richard McCann

'Een van de redenen om optimistisch te zijn over 2003.' - Esquire