Een mooi debuut, over misverstanden, niet uitspreken tegen elkaar met dramatische gevolgen.
Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/r-vd-coevering
Dettie
Ricus van de Coevering - Sneeuweieren (debuut)*
Ricus van de Coevering - Sneeuweieren (debuut)*
Laatst gewijzigd door Dettie op 02 Mei 2009, 16:43, 3 keer totaal gewijzigd.
Dit verhaal gaat over het niet uitkomen van verwachtingen. Hoofdpersoon is Olga, die een goede stem heeft en zangeres wil worden, maar eindigt als echtgenote van een kippenboer.
http://www.leestafel.info/r-vd-coevering
PetraO.
http://www.leestafel.info/r-vd-coevering
PetraO.
Ook dit gaat voorbij.
Vond je dat nu echt Dettie, dat je spanning voelde vanaf de eerste bladzijde? Dat had ik helemaal niet! Natuurlijk, als je een boek in handen hebt dat je voorlopig nog niet dichtslaat, dan moet er nog heel wat geschreven zijn. Maar spanning zat er in dat eerste deel niet. Niet voor mij.
Ik merk dat ik het meer gelezen heb zoals Petra: een boek over dromen die niet uitkomen.
Nu moet ik er misschien bijvertellen dat ik dit boek na de roman van Oltheten las, en daar wordt gewerkt met een prachtige rijke taal.
Dan moet de karigheid van van de Coevering wel tegenvallen.
Lees het verslag http://www.leestafel.info/r-vd-coevering
Marjo
Ik merk dat ik het meer gelezen heb zoals Petra: een boek over dromen die niet uitkomen.
Nu moet ik er misschien bijvertellen dat ik dit boek na de roman van Oltheten las, en daar wordt gewerkt met een prachtige rijke taal.
Dan moet de karigheid van van de Coevering wel tegenvallen.
Lees het verslag http://www.leestafel.info/r-vd-coevering
Marjo
Ja misschien is dreiging beter gezegd. Je voelde vanaf de eerste bladzijde dat er iets vreselijks zou gaan gebeuren. Spanning is wat anders vind ik.
Erg mooi vond ik de beschrijving in de kippenren waar Harm met zijn zoon was.
Naderhand ging het boek me een beetje tegenstaan door de nadrukkelijke reclamecampagne van Van der Coevering. Je werd als het ware platgewals met 'succesmails'. Stom natuurlijk, een verhaal blijft hetzelfde, maar ik vond die reclamecampagne erg storend en kreeg daardoor zelfs een beetje een hekel aan het boek.
Dettie
Erg mooi vond ik de beschrijving in de kippenren waar Harm met zijn zoon was.
Naderhand ging het boek me een beetje tegenstaan door de nadrukkelijke reclamecampagne van Van der Coevering. Je werd als het ware platgewals met 'succesmails'. Stom natuurlijk, een verhaal blijft hetzelfde, maar ik vond die reclamecampagne erg storend en kreeg daardoor zelfs een beetje een hekel aan het boek.
Dettie
Daar heb ik geen last van gehad, ik ben heel goed in het negeren van boeken die ik nog wil lezen. Eerst zelf lezen, dan pas wat een ander zegt.
Maar die dreiging, nee, ook niet.
"Olga deed boter in een pan en riep over haar schouder:"wil je een of twee eieren?'
'drie', zei David. Hij zat aan tafel op het middageten te wachten.
'Nee, twee is genoeg.'
Ze beet op de nagel van haar pink en ging voor het raam staan. Aan de overkant van het erf brandde nog steeds de lamp boven de schuurdeur. Haar man deed die 's ochtends altijd uit, maar vandaag was hij het vergeten. Ze vroeg zich af waar hij bleef. Muggen en vliegen vlogen tegen de hete lamp, bleven er aan kleven of vielen verschroeid in het schijnsel naar beneden.
Toen ik klein was had ik een broer. Zijn schoenen waren groter dan de mijne. Mijn kleren waren zijn kleren geweest voor ik groot genoeg was om ze te dragen. Hij was mijn grote broer, hij paste op mij, en hij vertelde mij van alles wat niemand anders zei.
'er zijn aardbevingen waar niemand iets van merkt,'zei mijn broer.
Jij bent nog zo klein,'zei hij, 'ik zal op je passen.'
Het verschil tussen deze twee binnenkomers vind ik groot. Het eerste stukje is gewoon, recht toe recht aan. Ik voel daar geen dreiging. Terwijl ik bij het tweede stukje aan voel komen dat er iets gaat gebeuren tussen die broers.
Maar die dreiging, nee, ook niet.
"Olga deed boter in een pan en riep over haar schouder:"wil je een of twee eieren?'
'drie', zei David. Hij zat aan tafel op het middageten te wachten.
'Nee, twee is genoeg.'
Ze beet op de nagel van haar pink en ging voor het raam staan. Aan de overkant van het erf brandde nog steeds de lamp boven de schuurdeur. Haar man deed die 's ochtends altijd uit, maar vandaag was hij het vergeten. Ze vroeg zich af waar hij bleef. Muggen en vliegen vlogen tegen de hete lamp, bleven er aan kleven of vielen verschroeid in het schijnsel naar beneden.
Toen ik klein was had ik een broer. Zijn schoenen waren groter dan de mijne. Mijn kleren waren zijn kleren geweest voor ik groot genoeg was om ze te dragen. Hij was mijn grote broer, hij paste op mij, en hij vertelde mij van alles wat niemand anders zei.
'er zijn aardbevingen waar niemand iets van merkt,'zei mijn broer.
Jij bent nog zo klein,'zei hij, 'ik zal op je passen.'
Het verschil tussen deze twee binnenkomers vind ik groot. Het eerste stukje is gewoon, recht toe recht aan. Ik voel daar geen dreiging. Terwijl ik bij het tweede stukje aan voel komen dat er iets gaat gebeuren tussen die broers.
Haar man deed die 's ochtends altijd uit, maar vandaag was hij het vergeten. Ze vroeg zich af waar hij bleef.
Zit voor mij een dreiging in, wat is er mis? Wat is er met die man?
Toen ik klein was had ik een broer.
en
Hij was mijn grote broer
Hier vraag je je ook af, wat is er gebeurd? Hij had een broer.
Het tweede is wel mooier geschreven inderdaad.
Dettie
Misschien ben ik te nuchter, maar ik denk bij dat eerste stukje helemaal niets. Die man is het licht vergeten en hij heeft geen honger. Even later blijkt het een hork van een kerel te zijn. Past helemaal.
Ik vind dat tweede dus ook mooier geschreven maar ik kan er geen vinger opleggen waarom dat zo is. Waar zit hem dat nou in?
Ik vind dat tweede dus ook mooier geschreven maar ik kan er geen vinger opleggen waarom dat zo is. Waar zit hem dat nou in?
Zou heel goed kunnen..daarom is dan ook deel twee van 'sneeuweieren' (ik kan dat woord nog steeds niet goed tikken!) beter: daar wordt meer gevarieerd, trucjes toegepast die dan ook nog werken, zoals die flashbacks, en het niet vertellen van dingen.
Dus je zou zeggen dat van de Coevering het wel kan, maar waarom dan niet het hele boek in zo'n stijl? Misschien is dat een bewuste keuzen? Al zie ik dan niet waarom..
Dus je zou zeggen dat van de Coevering het wel kan, maar waarom dan niet het hele boek in zo'n stijl? Misschien is dat een bewuste keuzen? Al zie ik dan niet waarom..
De roman Sneeuweieren van Ricus van de Coevering wordt uitverkoren voor de reeks 'Schrijvers van Nu', de langstlopende literaire reeks in het Nederlands taalgebied, zo maakte de grootste boekenclub van Nederland en Vlaanderen bekend.
Lees verder http://www.boekennieuws.com/2008/05/ric ... n-tot.html
Dettie
Lees verder http://www.boekennieuws.com/2008/05/ric ... n-tot.html
Dettie
Een parel van een boek!
Eenvoudig geschreven: in het eerste deel lijkt het wel alsof je een jeugdboek in handen hebt. Het tegendeel is waar. Alles klopt: de stugge, onbeholpen Harm die alleen maar oog voor zijn kippenren heeft, de gevoelige wat vereenzaamde Olga en hun intelligente, dwars wordende geadopteerde puberzoon David: prachtige geportretteerde schetsen!
Het tweede deel laat vele flashbacks zien: alles komt weer terug: de erbarmelijke situatie van de ren, de verslonzing van Olga, de eieren, de eierschalen, de sneeuweieren (wat knap gevonden overigens, deze titel!).
Wat mij ook zo aansprak was de verschijning van kater Mozes...alsof David weer is teruggekomen:
"Hij zou in een volgend leven wel een roofdier in Afrika willen zijn. Een leeuw, een tijger of desnoods een kater. Voor zijn verjaardag had hij eens een kat gevraagd, maar hij mocht er geen van zijn vader, die bang was dat het beest de kippen zou opjagen".
"Buiten op de mat had ze tot haar verrassing een katertje gevonden, zo klein als haar handpalm. Nadat ze het slijm uit zijn oogjes had geveegd, wandelde ze het donkere erf op, lieve woordjes prevelend. Ergens moest er een poes liggen die hem zojuist had gebaard. Niets bijzonders was te zien of te horen en ze fluisterde:"Ja, het is koud buiten, niet...? Het is koud buiten, niet,...Mozes?"
Een hele mooie, aangrijpende roman, je wordt van het begin tot het einde meegesleurd in het verhaal. Prachtig debuut!
groetjes, irene
Eenvoudig geschreven: in het eerste deel lijkt het wel alsof je een jeugdboek in handen hebt. Het tegendeel is waar. Alles klopt: de stugge, onbeholpen Harm die alleen maar oog voor zijn kippenren heeft, de gevoelige wat vereenzaamde Olga en hun intelligente, dwars wordende geadopteerde puberzoon David: prachtige geportretteerde schetsen!
Het tweede deel laat vele flashbacks zien: alles komt weer terug: de erbarmelijke situatie van de ren, de verslonzing van Olga, de eieren, de eierschalen, de sneeuweieren (wat knap gevonden overigens, deze titel!).
Wat mij ook zo aansprak was de verschijning van kater Mozes...alsof David weer is teruggekomen:
"Hij zou in een volgend leven wel een roofdier in Afrika willen zijn. Een leeuw, een tijger of desnoods een kater. Voor zijn verjaardag had hij eens een kat gevraagd, maar hij mocht er geen van zijn vader, die bang was dat het beest de kippen zou opjagen".
"Buiten op de mat had ze tot haar verrassing een katertje gevonden, zo klein als haar handpalm. Nadat ze het slijm uit zijn oogjes had geveegd, wandelde ze het donkere erf op, lieve woordjes prevelend. Ergens moest er een poes liggen die hem zojuist had gebaard. Niets bijzonders was te zien of te horen en ze fluisterde:"Ja, het is koud buiten, niet...? Het is koud buiten, niet,...Mozes?"
Een hele mooie, aangrijpende roman, je wordt van het begin tot het einde meegesleurd in het verhaal. Prachtig debuut!
groetjes, irene
de stugge, onbeholpen Harm die alleen maar oog voor zijn kippenren heeft
Vond jij dat irene? Zelf had ik het idee dat Harm ook zijn gevoel niet kwijt kon. Olga en Harm hielden hun gevoelens veel te veel voor zich. Ze praatten niet met elkaar, en waren alle twee erg eenzaam vond ik.
Ik ergerde me ook aan de passieve houding van Olga. De hele dag is ze al ongerust maar doet niets... gaat zelfs naar het dorp. Waarom toen niet gezocht naar David? Ze handelt alsof ze totaal afhankelijk is van Harm... Dat ergerde me. Maar ja, als een verhaal je kan laten ergeren dan is het goed.
Het tweede gedeelte werd mij een beetje te zweverig, té bizar.
Maar dat is persoonlijk. Veel mensen vonden dat tweede gedeelte juist zo mooi.
Dettie
Ik vond het ook een mooi boek. Het begin een beetje te klinisch, te amateuristisch zou ik bijna zeggen, maar gaandeweg werd het beter (of ik raakte er aan gewend!) Ik vond het tweede deel zeker zo goed. Hoe Olga totaal ontredderd in haar godsdienstwaan vlucht. Een laatste strohalm om niet helemaal ten onder te gaan. En hoe niemand, haar ouders niet, haar schoonzus niet, haar man ook niet, in de gaten heeft hoe diep ze in die put wegzakt. Het verhaal achter het zoveelste krantenbericht over verwaarloosde dieren, waarvan iedereen zegt: "tjee, dat zoiets kan gebeuren" en zo "iemand moeten ze opsluiten".
Haar man had sowieso niet in de gaten hoe diep de pijn was van zijn vrouw en hoe bang ze was haar enige kind te verliezen.
Net zo goed als zij zijn pijn niet zag.
Ik ergerde me aan haar 'slaafse' houding. Ga dan zingen dacht ik, en ga dat kind zoeken als je zo ongerust bent.
Ik begrijp, of weet het niet meer, ook niet helemaal hoe het kan dat zij zover komt, kijkt niemand naar haar om? Heeft niemand in de gaten hoe het met die kippen gesteld is? Dat gebeurde niet van de een op andere dag.
Ze zong toch in die kerk als ik me goed herinner, kwam niemand van dat koor eens kijken?
Ik hou niet echt van dat 'zweverige'. Ze sloeg helemaal door maar op de manier zoals dat beschreven werd, daar houd ik persoonlijk niet van. Het werd me té zweverig.
Ik vraag me ook af als het boek Knielen op een bed violen niet zo'n hype was geworden of dit boek dan ook zo bejubeld zou worden.
Dettie
Net zo goed als zij zijn pijn niet zag.
Ik ergerde me aan haar 'slaafse' houding. Ga dan zingen dacht ik, en ga dat kind zoeken als je zo ongerust bent.
Ik begrijp, of weet het niet meer, ook niet helemaal hoe het kan dat zij zover komt, kijkt niemand naar haar om? Heeft niemand in de gaten hoe het met die kippen gesteld is? Dat gebeurde niet van de een op andere dag.
Ze zong toch in die kerk als ik me goed herinner, kwam niemand van dat koor eens kijken?
Ik hou niet echt van dat 'zweverige'. Ze sloeg helemaal door maar op de manier zoals dat beschreven werd, daar houd ik persoonlijk niet van. Het werd me té zweverig.
Ik vraag me ook af als het boek Knielen op een bed violen niet zo'n hype was geworden of dit boek dan ook zo bejubeld zou worden.
Dettie
Ik denk dat ze David niet ging zoeken omdat haar verstand, net als haar man, zei, dat ze zich aanstelde, dat een kind van die leeftijd zich best kon redden. Hetgeen hij uiteindelijk ook bleek te kunnen. Bovendien kende ze de weg niet in het moeras en Harm wel. Ze wist wel de weg naar het meer, maar daar verwachtte ze David zeker niet, omdat hij bang was van water.
Ja hun verhouding was aardig in het slop geraakt. Een kind betekent voor een man toch wat anders dan voor een vrouw. Daar hebben ze blijkbaar nooit over gesproken, dus zaten ze allebei alleen met hun eigen verdriet.
In dat kerkkoor zong ze niet meer, omdat de kerk gesloten en het koor opgeheven was. Dat het zo "wazig" werd, zoals jij het noemt, was om haar gemoedsgesteldheid weer te geven. Ik vond het eigenlijk niet zo vaag of verwarrend. Ze begon steeds meer buiten de wereld te leven, trok zich steeds verder terug. Dat niemand dat in de gaten had, was schokkend.
Ik zie niet zo'n verband met Knielen op een bed violen. Alleen die godsdienstwaan, bedoel je?
Ja hun verhouding was aardig in het slop geraakt. Een kind betekent voor een man toch wat anders dan voor een vrouw. Daar hebben ze blijkbaar nooit over gesproken, dus zaten ze allebei alleen met hun eigen verdriet.
In dat kerkkoor zong ze niet meer, omdat de kerk gesloten en het koor opgeheven was. Dat het zo "wazig" werd, zoals jij het noemt, was om haar gemoedsgesteldheid weer te geven. Ik vond het eigenlijk niet zo vaag of verwarrend. Ze begon steeds meer buiten de wereld te leven, trok zich steeds verder terug. Dat niemand dat in de gaten had, was schokkend.
Ik zie niet zo'n verband met Knielen op een bed violen. Alleen die godsdienstwaan, bedoel je?
Dettie schreef:
Dat deed Olga wel hoor: bladzijde 27!
Overigens ben ik het ditmaal niet helemaal eens met jouw kijk op het boek.
Je moet je ook realiseren dat de familie ver weg van de "bewoonde"wereld woont, helemaal afgezonderd! Het feit dat Olga toch besluit om de braderie te bezoeken vind ik toch heel normaal. Harm weet dat David weg is: dus...David is ook een brugklasser, dertien jaar oud mét een mobieltje dus waarom zou je in zeven sloten tegelijk lopen als een dertienjarige jongen eens wat later thuiskomt?
De vergelijking met het boek Knielen op een bed van violen, vind ik niet helemaal terecht. Het accent ligt in dit boek helemaal niet op de godsdienstwaanzin van Olga: integendeel. zij zoekt gewoon haar weg na het verlies van David en de "verbanning" van Harm, dit zoekt zij dus in het religieuse.
Ik vond het tweede deel ook niet echt zweverig.
Wel grappig trouwens dat er over dit boek zo'n uitgebreide discussie plaatsvindt. Het is niet eens een samenleesboek.
groetjes, irene
Waarom toen niet gezocht naar David?
Dat deed Olga wel hoor: bladzijde 27!
Overigens ben ik het ditmaal niet helemaal eens met jouw kijk op het boek.
Je moet je ook realiseren dat de familie ver weg van de "bewoonde"wereld woont, helemaal afgezonderd! Het feit dat Olga toch besluit om de braderie te bezoeken vind ik toch heel normaal. Harm weet dat David weg is: dus...David is ook een brugklasser, dertien jaar oud mét een mobieltje dus waarom zou je in zeven sloten tegelijk lopen als een dertienjarige jongen eens wat later thuiskomt?
De vergelijking met het boek Knielen op een bed van violen, vind ik niet helemaal terecht. Het accent ligt in dit boek helemaal niet op de godsdienstwaanzin van Olga: integendeel. zij zoekt gewoon haar weg na het verlies van David en de "verbanning" van Harm, dit zoekt zij dus in het religieuse.
Ik vond het tweede deel ook niet echt zweverig.
Wel grappig trouwens dat er over dit boek zo'n uitgebreide discussie plaatsvindt. Het is niet eens een samenleesboek.
groetjes, irene
Ik bedoel met zweverig dat het bijna surrealistisch werd.
Die dode kippen overal, zij totaal van de rel, helemaal in een soort waan.
Het ging me te ver door. Pff moeilijk onder woorden te brengen...
Nog ene poging...
De schrijver probeerde de waan weer te geven in een bepaalde stijl en die vond ik te zweverig worden.
De vergelijking met Siebelink is omdat zowel de hoofdfiguur in Knielen op een bed violen als Olga in Sneeuweieren 'van de wereld raken' beiden zien de realiteit niet meer.
Dettie
Die dode kippen overal, zij totaal van de rel, helemaal in een soort waan.
Het ging me te ver door. Pff moeilijk onder woorden te brengen...
Nog ene poging...
De schrijver probeerde de waan weer te geven in een bepaalde stijl en die vond ik te zweverig worden.
De vergelijking met Siebelink is omdat zowel de hoofdfiguur in Knielen op een bed violen als Olga in Sneeuweieren 'van de wereld raken' beiden zien de realiteit niet meer.
Dettie
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 45 gasten