Dick Holzhaus: Vuile was (debuut)

[Marjo]

Op het laatst wordt het toch wel wat te veel van het goede, nou ja, slechte voor mevrouw Hohenbach, maar toch is het wel een aardig boekje..
Debuut uit 2005

Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/dick-holzhaus

Marjo

[Marjo]

Ik had nog wat genoteerd van dit boek:
"na de golf bevrijdingskinderen van Canadezen en Amerikanen leek ons dorp eerder op een lichtzinnig konijnenhok dan op een voorbeeldig godvrezende gemeenschap"

"een motje is toch ook een vlinder?"

[Dettie]

Ik moest ergens wel lachen marjo.
Je schrijft:
Ze gooit haar man regelmatig buiten als ze weer eens in een dronken bui toegetakeld is, staat ook een paar keer op het punt om te scheiden, maar steeds weer weet de charmante Oscar zich weer binnen te werken: ze houdt van hem, en pas als hij werkelijk ieder sprankje vertrouwen beschaamd heeft, zet ze dat eindelijk door.
En danschrijf je..... Een gewone familieroman dus.

Dettie

[Marjo]

Niet dan??
Een huwelijk waar niets gebeurt levert een saaie roman op, dus ik vond dit eigenlijk wel kloppen. Je zou ze ook maar de kost moeten geven!!

[Dettie]

Nou ik vind het nogal wat, die man steeds dronken, zij in elkaar geslagen... zo gewoon vind ik dat niet.
Maar als je goed kan vertellen kan je zelfs van een gewoon huwelijk een mooi verhaal maken zonder romantische zweverigheid of in elkaar slaan.

Dettie

[Marjo]

Daar zeg je wat..heb je een voorbeeld dan? Er zal toch altijd iets moeten gebeuren wil je het boek aantrekkelijk maken om te lezen? Hm, misschien als je er iets historisch van maakt, maar dan nog moet het hoofdpersonage iets belangrijks doen of gedaan hebben, denk ik.

Ik zeg ook eigenlijk niet dat het een gewone familie is. Dat is het niet. (al bestaan ze helaas wel) Ik legde de nadruk op roman, een gewone familieROMAN.

[Dettie]

Ha, en daar gaan we weer, de interpretatie. Ieder leest dingen toch weer anders. Bij mij lag de nadruk op gewoon, bij jou op roman.

Dettie

[Marjo]

Ha ja, tikken maakt het allemaal nog lastiger! En dat interpreteren is al verwarrend genoeg. Maar we komen er wel uit.