Bohumil Hrabal - Trouwpartijen

[Dettie]

Trouwpartijen is het eerste deel van een autobiografische trilogie.
Typerend Hrabal vertelt hij in het boek het verhaal niet zelf maar kruipt hij in de huid van zijn aanstaande vrouw Eliska.

Lees verder

http://www.leestafel.info/bohumil-hrabal

Bernadet

[Sarah]

Ik heb Trouwpartijen ook gelezen en vond het een vreemd boek. Het verhaal zelf heeft niet veel om het lijf. Je weet van het begin af aan dat de ik-figuur met Dr. Hrabal gaat trouwen. Je komt het een en ander over hun verleden te weten, maar ook weer niet echt veel. Je vereenzelvigt je met de ik-figuur (Eliska/Pipsi) en je vraagt je voortdurend af wat ze toch ziet in die Dr. Hrabal. Hij heeft dan wel rechten gestudeerd, maar werkt in een oud-papier depot (en daarvoor in een brouwerij of als perronchef). Hij schrijft wel, maar daar wordt niet veel over gezegd (heeft hij al wat gepubliceerd?). Verder heeft hij een ernstig drankprobleem en heeft hij een behoorlijk neurotische persoonlijkheidsstructuur (zijn obsessies voor water en vuur en het zich altijd opgejaagd voelen). Hij woont in een ontzettend klein, armoedig eenkamerappartementje. En hoewel het nergens expliciet gezegd wordt, heb ik het idee dat Dr. Hrabal een behoorlijk stuk ouder is dan Eliska/Pipsi, die 28 is als ze met hem trouwt. Dr. Hrabal is dan waarschijnlijk begin 40 als dit boek werkelijk autobiografisch is. Kortom, je begrijpt er niets van dat Eliska/Pipsi met Dr. Hrabal wil trouwen. Maar de grap is natuurlijk dat dit boek door Dr. Hrabal zelf geschreven is en hij er zelf waarschijnlijk ook niets van begreep wat zo'n mooi meisje als Eliska/Pipsi in zo'n oude verlopen man zag. Het is wel heel origineel om jezelf vanuit het perspectief van iemand anders te beschrijven.
Verder heeft dit boek een heel aparte stijl. De zinnen beslaan soms drie kwart bladzijde. Zo'n zin bestaat eigenlijk uit een heleboel kortere zinnen, maar in plaats van punten staan er dan komma's, wat het lezen, zeker in het begin, erg lastig maakt, want het druist tegen alle grammaticale regels van interpunctie in. De beschrijvingen zijn zeer uitgebreid en met een stortvloed aan woorden in een zeer beeldende taal. Je ziet het zo allemaal voor je. Soms worden er in het verhaal wat al te veel zijwegen ingeslagen naar mijn smaak. Al met al vond ik het een heel bijzonder boek vanwege de aparte stijl en de sfeer die wordt opgeroepen, maar of ik nog een boek van Bohumil Hrabal zou willen lezen? Ik denk het niet, daar is het me toch allemaal wat te gekunsteld voor. Maar misschien zijn zijn andere boeken heel anders?

[Dettie]

Ha sarah,

Ik werd juist erg vrolijk van Trouwpartijen. De zinnen zijn inderdaad heel lang. Maar de man zit ook zo vol gedachten dat het bijna niet anders weergegeven kan worden. Ik vond dat hij haar leerde LEVEN. Ondanks zijn diverse angsten en zijn misschien slechte baan was zijn geest heel rijk. Hij leerde haar zien dat je kan genieten van het leven. Door alleen maar te wandelen, te praten, te zwemmen, hele gewone dingen eigenlijk. Hij wist van alles een feest te maken met een enorme blijheid om het leven. Zij doorzag dat en alle 'bijkomstigheden' nam ze voor lief omdat die bijkomstigheden ondergeschikt waren aan wat hij haar gaf. De kunst om te leven.

Bernadet

[Dettie]

Ik vond dit nog uit een recensie in Trouw

In het titelverhaal van 'De toverfluit', komt Hrabal zelf voor, in de eerste persoon. Het verhaal is uit 1989, de schrijver was vijfenzeventig en hij schrijft: ,,...al zoveel jaren bekijk ik mezelf niet in de spiegel als ik me scheer, ik scheer me in het donker of om de hoek, dan zit ik op een stoel in het gangetje en is het stopcontact in de badkamer, ik kijk niet graag meer naar mezelf, ik schrik zelfs van mijn eigen blik in de badkamer, mijn eigen blik doet me zelfs al zeer, ik bespeur er mijn dronkenschap van de vorige dag in, ik ontbijt niet meer en als toch, dan met een kopje koffie en een sigaret, dan zit ik aan tafel, soms glijden mijn armen onder me vandaan en herhaal ik een paar keer: Hrabal, Hrabal, Bohumil Hrabal, een mooie overwinning, je hebt het toppunt van leegte bereikt...'' De zin is in werkelijkheid meer dan een pagina lang, een klaagzang die de lezer de keel dichtschroeft. Dan hoort Hrabal een fluit, een toverfluit, midden in Praag. Hij pakt T.S.Eliots 'Waste Land' en leest het voor aan de maan.

Prachtig vind ik dit!

Bernadet

[Dettie]

Maar de lezer leert in die eerste verhalen ook, als hij het niet al wist uit eerdere kennismaking met het werk van Hrabal, dat ,,het leven nergens eindigt en dat het zelfs daar waar je het niet meer zou verwachten, juist daar, weer begint..

Dat bedoelde ik sarah, dat vond ik juist zo enorm goed in Trouwpartijen.
Dat was het geschenk van Hrabal aan zijn aanstaande vrouw.

Bernadet

[Marjo]

Hrabal lag in de opruiming van een boekenhandel, maar ik heb het laten liggen. Erg hè..ik vond het nog te duur..

[Dettie]

Aaaaaargh marjo dit grenst bijna aan heiligschennis, weet je hoe duur de boeken van Hrabal zijn?
Ik heb nu die trilogie waar Al te luide eenzaamheid in staat op de kop kunnen tikken voor 9, 50 (is 29,95 in de boekwinkel)
En heb een optie op de trilogie waar Trouwpartijen in staat voor 8 euro.
Duimen duimen duimen maar ik denk wel dat het doorgaat.
Welke was het die in de boekwinkel lag?

Bernadet

[Marjo]

Ook een trilogie. Misschien wel dezelfde, want Al te luide eenzaamheid stond er ook in. Het was een dik gebonden boek. Blauw geloof ik.

[Dettie]

Bohumil Hrabal
Verpletterde schoonheid

Bevat de romans: Zwaarbewaakte treinen, Ik heb de koning van Engeland bediend en Al te luide eenzaamheid
Normale Prijs 29,95
Is haast niet meer aan te komen Marjo!!
Ik heb mijne bij een antiquair besteld na lang zoeken.

Bernadet

De kaft staat hier
http://www.leestafel.info/boekenarchief ... ple14.html