Jan Wijnen - So sorry

[Dettie]

Een nieuwe verhalenbundel van Jan Wijnen met 10 verhalen die erg wisselend qua stijl en kwaliteit zijn.

Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/jan-wijnen

Dettie

[tiba]

Mooi verslag Dettie,
je maakt erg goed duidelijk wat je goed vindt en niet.
Ik denk dat die verhalen (de goeie) me ook zouden aanspreken.

Tiba (die graag verhalen leest)

[Marjo]

Wat grappig, Bernadet! Jij zegt over deze bundel wat ik over de eerste zei, terwijl ik deze veel beter vond!!
Hoe is zoiets mogelijk..
We hebben wel dezelfde favoriet..dat is ook leuk.

[Dettie]

Ik heb je verslag naast die van mij gezet, is leuk om te vergelijken

http://www.leestafel.info/jan-wijnen

Dettie

[Dettie]

ja dat verhaal van die blinde vrouw was echt geweldig.

Omdat het een verhalenbundel is kan ik het wel vragen want dan verraad je niet het hele boek. Ik snapte niets van De redding kan jij mij een beetje uitleggen hoe dat zit?
Volgens mij was het een dochter van een overleden schrijfster, er zit nog een andere vrouw op het terras met kind. Die vrouw leest het boek van de overleden schrijfster? En heeft de dochter de plaats van de moeder ingenomen? Ik snapte er echt niets van.

Dettie

[Marjo]

De schrijfster is kinderloos. Zij heeft dat boek geschreven dat die andere vrouw leest. Die ander heeft een dochter, die vraagt om aandacht, maar dat krijgt ze niet. En tenslotte, terwijl die ander maar doorleest, neemt de schrijfster het kind bij de hand en gaat met haar naar zee..

[Dettie]

Maar de verteller praat toch tegen haar moeder? En had zich gekleed als haar moeder (met die haarband) en eigenlijk had ik het gevoel dat die vrouw die het boek leest, het boek van haar moeder las. En dat de vrouw die het boek leest eigenlijk de dochter was die zich verbeeldt dat zij het is die daar zit.
Dus om even samen te vatten. De dochter doet alsof ze haar moeder is en ziet zichzelf daar zitten met het boek van haar moeder en haar kind.
Zij beeldt zich in hoe haar moeder tegen haar had kunnen zijn...

Dat begreep ik eruit tenminste.

Dettie

[Marjo]

Tjee, ik zie het allemaal veel simpeler. Ze had het wel tegen haar moeder, in gedachten. Maar ze zat gewoon in levende lijve op dat terras, en daar zat die andere vrouw, die ze niet kende, dat bepaalde boek dat zij geschreven had te lezen, terwijl ze haar kind aan haar lot overliet.
En dan neemt de schrijfster dat lot in handen.