Raymond Queneau - De zondag des levens

[Dettie]

"Met zijn niet bewust grijsblauwe ogen en zijn niet bewust elegant omwikkelde beenkappen droeg soldaat Bru heel naïef al het nodige met zich mee om in de smaak te vallen bij een jonge juffrouw die niet helemaal jong meer was en ook niet helemaal juffrouw. Het ontging hem. Julia kneep haar zus Chantal in de arm en zei:
'Dristie.'
Weggedoken achter een brutale berg knopen en klosjes, zwijgend, zagen ze hem voorbijkomen. "
Zo begint het boek 'De zondag des levens'.

Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/raymond-queneau

Dettie

[Marjo]

Ik denk zo dat Zazie leuker was..jouw verslag maakt niet dat ik meteen een pen pak om dit te noteren. O ja en dat ligt niet aan jou!

[berdine]

Dat denk ik ook Marjo. Het feit b.v. dat de zus en zwager van Julia geen vaste achternaam hebben, maar een steeds wisselende naam van drie lettergrepen, beginnend met een B, is even leuk, maar het hele boek door? En ook dat samentrekken van woorden zoals "Dristie", gaat vervelen. Het is ook niet consequent doorgevoerd.
Ook dit boek is af en toe als een script geschreven en vast wel verfilmbaar, als klucht dan wel te verstaan.....

V

E

R

K

L

A

P

P

E

R

Ik had ook niet meteen door wat Julia deed in de tijd dat Valentin in de winkel stond, maar zij bleek Madame Saphir te zijn, de waarzegster, een rol die Valentin later over zou nemen. Vandaar dat Valentin alle nieuwtjes die hij in de winkel en het café te horen kreeg aan haar moest vertellen. Deze "grote lijn" kon ik wel waarderen. De puzzelstukjes die op hun plaats vielen.

[Dettie]

Ah, dat verduidelijkt de boel dan wel gelijk weer.
Het valt me op dat ik in grote lijnen nog wel weet waar het boek over ging en dat na een dikke 4 1/2 jaar. Dan is het toch niet echt een niemendalletje. Ik vond dat staren naar die klok trouwens wel apart bedacht.

Dettie