Vijf romans heeft Hans Münstermann geschreven met zijn alter-ego Andreas Klein in de hoofdrol. Voor de laatste (De Bekoring) kreeg hij in 2006 de AKO-literatuurprijs. Volgens zijn critici was de eerste (Het gelukkige jaar 1940) de meest geslaagde.
Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/hans-muenstermann
Librije
Hans Münstermann – Het gelukkige jaar 1940
Hans Münstermann – Het gelukkige jaar 1940
Laatst gewijzigd door Dettie op 12 Jun 2009, 21:57, 2 keer totaal gewijzigd.
Ha had je dat ook gezien Jannie, dat 'de bekoring' ook genomineerd was voor de Gouden Doerian!!
Hoewel ik het boek wel met plezier gelezen heb, kan ik me er iets bij voorstellen..die verhaallijnen door elkaar, dat doet hij in dat laatste boek ook, en dat is wennen.
Berdine, jij had ergens een opmerking over 'de bekoring' gezet..ik kan het niet meer vinden. Weet jij het zelf nog wel?
Hoewel ik het boek wel met plezier gelezen heb, kan ik me er iets bij voorstellen..die verhaallijnen door elkaar, dat doet hij in dat laatste boek ook, en dat is wennen.
Berdine, jij had ergens een opmerking over 'de bekoring' gezet..ik kan het niet meer vinden. Weet jij het zelf nog wel?
..die verhaallijnen door elkaar, dat doet hij in dat laatste boek ook, en dat is wennen.
Volgens de critici was het in het eerste boek nog verrassend, maar gaat het in De bekoring meer op een literaire truc lijken.
Ik ben Het gelukkige jaar 1940 inmiddels voor de tweede keer aan het lezen. En ja, het went. Doordat je weet hoe het verhaal in elkaar zit, heb je meer aandacht voor andere zaken. En dan vallen mooie vondsten meer op.
Misschien ben ik milder gestemd na een tweede lezing. Maar ik denk nog steeds niet, dat ik De Bekoring ga lezen.
"Een mens die het aandurft om een uur te verspillen heeft de waarde van het leven nog niet ontdekt."
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Ik vraag me af, wil hij teveel in één verhaal stoppen?
Zou volgens jullie het beter zijn als hij deze verhaallijnen in aparte boeken/verhalen zou schrijven?
Is het als je de verhaallijnen apart zou zien eigenlijk een verhalenbundel?
Of is het daarvoor toch teveel één geheel?
Dettie: Je schreef dit bij De bekoring, maar ik kan alleen reageren op wat er in Het gelukkige jaar 1940 gebeurt.
De drie verhaallijnen vormen echt samen 1 geheel en het is beslist geen verhalenbundel. Hij reconstrueert de trouwdag van zijn ouders (1) op het verjaardagsfeest van zijn broer (2) en zet tevens het leven van deze twee mensen samen op een rijtje vanaf hun kennismaking tot na de scheiding (3). Hij probeert uit te vinden of hun uiteindelijke rampzalige samenzijn (3) niet voorzien of zelfs voorkomen had kunnen worden door van de bruiloft (1) af te zien. De laatste vragen daarover probeert hij tijdens het feest (2 ) te stellen en betrekt daar ook de rest van de familie bij.
Volgens de critici was het bij dit eerste boek nog wel origineel en goed opgezet, maar werd het bij latere boeken (die overigens min of meer steeds over hetzelfde onderwerp schijnen te gaan) erg kunstmatig.
Ik ga nu Janna's verslag lezen. Ik ben Het gelukkige jaar 1940 voor de tweede maal aan het lezen, om te kijken of ik het dan meer kan waarderen. Wordt vervolgd, dus.
Groetjes, Jannie.
"Een mens die het aandurft om een uur te verspillen heeft de waarde van het leven nog niet ontdekt."
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Goh...Ik vond de Bekoring wel goed, over het algemeen...
Dit schreef ik erover op mijn bookcrossingboekplankje:
---
In het begin was dit boek een aangename verrassing: de benauwenis van de moeder is heel goed beschreven en ik snapte wel waarom ze er vandoor ging. Later komt de focus steeds meer op Andreas te liggen, en wordt het verhaal minder interessant.
Wel mooi is de surrealistische verteltrant en ook het zorgvuldige taalgebruik.
---
Librije, ben jij dezelfde Librije als die zich bij bookcrossing had opgegeven voor de ring en die er bij nader inzien toch maar van af zag?
Dit schreef ik erover op mijn bookcrossingboekplankje:
---
In het begin was dit boek een aangename verrassing: de benauwenis van de moeder is heel goed beschreven en ik snapte wel waarom ze er vandoor ging. Later komt de focus steeds meer op Andreas te liggen, en wordt het verhaal minder interessant.
Wel mooi is de surrealistische verteltrant en ook het zorgvuldige taalgebruik.
---
Librije, ben jij dezelfde Librije als die zich bij bookcrossing had opgegeven voor de ring en die er bij nader inzien toch maar van af zag?
Ook dit gaat voorbij.
Ja Petra klopt. Ik had even genoeg van Münstermann. Misschien veel later nog eens..... Maar als jij De Bekoring wel mooi vond, zou ik je aanraden ook Het gelukkige jaar 1940 te lezen. Het was zijn eerste boek over dit onderwerp en volgens anderen ook beter. Dan waardeer jij dit boek vast wel.
"Een mens die het aandurft om een uur te verspillen heeft de waarde van het leven nog niet ontdekt."
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Andreas Klein (alter ego van Hans Münstermann) onderzoekt het verleden van zijn ouders. Zijn moeder Marianne is Nederlands, zijn vader Joachim Duits en ze trouwen op 10 mei 1940. Als de bezetting een tijdje bezig is, wordt Joachim het leven in Nederland onmogelijk gemaakt: de Nederlander moeten weinig hebben van zo’n Duitser in hun straat. Hij gaat in Duitsland werken. Maar ook daar wordt hij niet gelukkig, want zijn gezin komt weliswaar twee keer over, maar vertrekt ook weer.
Andreas is op zoek naar de beweegreden van zijn moeder, om voor deze Duitse man te kiezen en naar wat zij er bij heeft gevoeld. Ze laat weinig los, maar toch wordt steeds een tipje van de sluier opgelicht. Zo blijkt dat Joachim wel degelijk een aanhanger van Hitler was, en de broer van Joachim, die in Nederland verblijft maar deel uitmaakt van het Duitse leger, speelt een geheimzinnige rol. Misschien is hij wel de echte vader van enkele kinderen van Marianne.
Zo blijft er van alles onduidelijk over het verleden en veel vragen worden niet beantwoord.
De structuur van het boek is origineel: Andreas is soms aanwezig bij de bruiloft van zijn ouders en brengt zelfs een keer een bezoek aan Hitler. Zo stapt hij steeds uit zijn eigen tijd, naar die van vroeger, de huwelijksdag en de bezettingsjaren.
Toch was er iets wat me steeds irriteerde: misschien omdat Andreas zo respectloos in het verleden van zijn moeder zit te peuteren, misschien omdat hij zijn eigen ikje zo centraal stelt. Ik had af en toe de neiging om te roepen dat hij moest ophouden met zijn gezanik.
Wel geeft het verhaal een beeld van alle verwarring en ellende die mensen, die niet voor massamoord in aanmerking kwamen, ook ondergingen in die jaren. Ook het alledaagse leven was niet meer zo alledaags, zo blijkt uit het boek. Ik had het te doen met Joachim: wat een pech, om Duitser te zijn in een tijd dat alle Duitsers grondig worden gehaat, en dat niet alleen tijdens de oorlog, maar ook nog lang daarna. Steeds loopt hij zijn geluk mis. Hij is eigenlijk de echte verliezer.
Andreas is op zoek naar de beweegreden van zijn moeder, om voor deze Duitse man te kiezen en naar wat zij er bij heeft gevoeld. Ze laat weinig los, maar toch wordt steeds een tipje van de sluier opgelicht. Zo blijkt dat Joachim wel degelijk een aanhanger van Hitler was, en de broer van Joachim, die in Nederland verblijft maar deel uitmaakt van het Duitse leger, speelt een geheimzinnige rol. Misschien is hij wel de echte vader van enkele kinderen van Marianne.
Zo blijft er van alles onduidelijk over het verleden en veel vragen worden niet beantwoord.
De structuur van het boek is origineel: Andreas is soms aanwezig bij de bruiloft van zijn ouders en brengt zelfs een keer een bezoek aan Hitler. Zo stapt hij steeds uit zijn eigen tijd, naar die van vroeger, de huwelijksdag en de bezettingsjaren.
Toch was er iets wat me steeds irriteerde: misschien omdat Andreas zo respectloos in het verleden van zijn moeder zit te peuteren, misschien omdat hij zijn eigen ikje zo centraal stelt. Ik had af en toe de neiging om te roepen dat hij moest ophouden met zijn gezanik.
Wel geeft het verhaal een beeld van alle verwarring en ellende die mensen, die niet voor massamoord in aanmerking kwamen, ook ondergingen in die jaren. Ook het alledaagse leven was niet meer zo alledaags, zo blijkt uit het boek. Ik had het te doen met Joachim: wat een pech, om Duitser te zijn in een tijd dat alle Duitsers grondig worden gehaat, en dat niet alleen tijdens de oorlog, maar ook nog lang daarna. Steeds loopt hij zijn geluk mis. Hij is eigenlijk de echte verliezer.
Ook dit gaat voorbij.
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 21 gasten