Patricia de Martelaere - Het onverwachte antwoord

Reacties op recensies van, door leden gelezen, boeken en discussie samenleesboeken
Dettie
Site Admin
Berichten: 44006
Lid geworden op: 01 Jan 1970, 02:00
Contact:

Patricia de Martelaere - Het onverwachte antwoord

Berichtdoor Dettie » 15 Jan 2007, 13:44

Het boek gaat over verschillende vrouwen die verliefd zijn op…, houden van…, haten, …dezelfde man, G of G.H of Godfried.

Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/patricia-de-martelaere

Inge
Laatst gewijzigd door Dettie op 03 Jun 2009, 16:36, 2 keer totaal gewijzigd.

Dettie
Site Admin
Berichten: 44006
Lid geworden op: 01 Jan 1970, 02:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » 15 Jan 2007, 13:50

Inge schreef:De gedachten, gevoelens, vertellingen, handelingen van de vrouwen staan gewoon in 1 zin.


Bedoel je dat het één lange zin is?
Of dat in één zin eigenlijk alles al gezegd is en dat de rest herhaling is?

Dettie

Marjo
Berichten: 25820
Lid geworden op: 16 Mei 2004, 21:01

Berichtdoor Marjo » 15 Jan 2007, 18:58

Knap dat je toch doorgelezen hebt Inge, want ik herinner me dat ook zo: kop noch staart aan die zinnen, je moest ze steeds overlezen en dan nog begreep ik niet wat ze wilde. Hardop lezen, dat is wel een idee. Maar ik had het er niet voor over!

Inge
Berichten: 1366
Lid geworden op: 18 Mei 2004, 08:47
Locatie: Kuurne België

Berichtdoor Inge » 16 Jan 2007, 17:44

Die zinnen; het is zo moeilijk uit te leggen.........
Oke, ik geef een vb.
Thuis komt het jongetje onmiddellijk de trap afgerend.
Dag jongetje, zegt Clara.
Mama, zegt het jongetje. Katten spelen met muizen tot ze dood zijn.
In de woonkamer staat het raam nog wijdopen, zodat het er flink koud is zo vroeg in april. En onder het raam ligt het meisje languit op haar buik naar foto's te kijken.
De muizen, zegt Clara. Tot de muizen dood zijn.
Ja natuurlijk, stomkop, zegt het jongetje.
Mama, ben ik dat? vraagt het meisje.
Waar? vraagt Clara.
En nadien laten ze die gewoon liggen, zegt het jongetje, of ze eten ze op.
Hier, zegt het meisje, terwijl ze met een vinger vol blauwe verf wijt naar een foto van een huilende baby in een blauwkruippakje.

Ik weet niet of dat de meest representatieve zin is voor hetgeen ik bedoel maar als je (ik toch) gewoon leest zonder te letten op leestekens, alinea, .... raak je er op den duur geen wijs meer uit. Het boek is geschreven zoals wij mensen soms met 10-tallen dingen ineens bezig zijn. We praten, denken, handelen enz op hetzelfde moment en zo is het boek dus geschreven.

Inge (die hoop dat er iemand iets van begrijpt :lol: )

Dettie
Site Admin
Berichten: 44006
Lid geworden op: 01 Jan 1970, 02:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » 18 Jan 2007, 16:21

Ik heb dit stukje al een paar keer moeten lezen...
Lijkt me inderdaad heel lastig om alles uit elkaar te houden.
Wel een aparte manier van schrijven, maar als je er zo'n moeite mee hebt om te volgen hoe het zit dan schiet het zijn doel voorbij ben ik bang.

Dettie


Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 42 gasten