Ik zou zeggen: voor iedereen boven de 12. Het is net zo goed een aanrader voor volwassenen.
Prachtig geschreven, maar een schokkend verhaal. Ik kan veel hebben, maar die laatste pagina's..toen ik het zag aankomen, dat was toch wel doorbijten.
Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/-john-boyne-13-15-jr
Marjo
John Boyne - De jongen in de gestreepte pyjama (vanaf 14 jr)
Dat jochie begreep veel meer dan je denkt. Maar natuurlijk is het anders dan wanneer een kind van nu dat allemaal meegemaakt zou hebben. Ik vond het wel geloofwaardig, grotendeels wel.
Hij blijft het hele boek door Hitler de Furie noemen, duidelijk een verkeerd opgevangen woord dat dan zo in je hoofd blijft plakken. Ik heb het nog steeds met liedjes van vroeger dat ik iets heel anders onthouden heb dan dat er werkelijk gezongen wordt. En dat zou dat jongetje niet mogen? Plus dat niemand hem uitlegt hoe het zit, en er is geen krant, geen televisie, ik meen ook geen radio.
Hij blijft het hele boek door Hitler de Furie noemen, duidelijk een verkeerd opgevangen woord dat dan zo in je hoofd blijft plakken. Ik heb het nog steeds met liedjes van vroeger dat ik iets heel anders onthouden heb dan dat er werkelijk gezongen wordt. En dat zou dat jongetje niet mogen? Plus dat niemand hem uitlegt hoe het zit, en er is geen krant, geen televisie, ik meen ook geen radio.
-
Gast
Ik heb het boek gelezen, vond het heel indringend geschreven, het einde vond ik zelfs schokkend, met inderdaad die maar....
Het gebrek aan kennis van Bruno is hoogstonwaarschijnlijk. Een jongen van negen in Hitler-Duitsland, wiens vader notabene een hoge nazi is, zou niets weten van de Fuhrer, de jodenhaat, etc? Hij woonde daarbij ook nog eens in Berlijn, heeft ongetwijfeld de fuhrer wel eens horen spreken. Daarbij zou een jongen uit dat milieu zeker lid zijn van de Hitlerjugend en zijn zusje zou zeker bij de Bund Deutscher Madel horen. Geen twijfel mogelijk.
Als je die zaken gewoon even opzij zet blijft er een prachtig boek over, waarin het ongebrip verwoord wordt wat we allemaal voelen bij verhalen over de vernietigingskampen. En daar gaat het de schrijver volgens mij ook om. De feiten kennen we helaas maar al te goed .......
Janna
Het gebrek aan kennis van Bruno is hoogstonwaarschijnlijk. Een jongen van negen in Hitler-Duitsland, wiens vader notabene een hoge nazi is, zou niets weten van de Fuhrer, de jodenhaat, etc? Hij woonde daarbij ook nog eens in Berlijn, heeft ongetwijfeld de fuhrer wel eens horen spreken. Daarbij zou een jongen uit dat milieu zeker lid zijn van de Hitlerjugend en zijn zusje zou zeker bij de Bund Deutscher Madel horen. Geen twijfel mogelijk.
Als je die zaken gewoon even opzij zet blijft er een prachtig boek over, waarin het ongebrip verwoord wordt wat we allemaal voelen bij verhalen over de vernietigingskampen. En daar gaat het de schrijver volgens mij ook om. De feiten kennen we helaas maar al te goed .......
Janna
Je bent wel erg zeker van je zaak, Janna. Ik denk dat het erg bekeken wordt met de ogen van nu, en dan nog..
Ik ben best bereid te geloven dat de jongen het niet wist. Hij zag zijn vader alleen maar als die hem welterusten kwam wensen, en dat zijn moeder zou zo veel met hem "deed", ook al niet. Hij en zijn zus werden veel aan hun lot overgelaten. Met het personeel, vast ook hun verzorgers, was er geen persoonlijk contact, hij ontdekt pas in Oudwis dat bedienden ook maar mensen zijn.
Ik weet niet of je kinderen hebt, Janna, maar die kunnen akelig naïef zijn, zelfs in deze tijd, en hun ogen en oren sluiten voor wat ze niet willen weten!!
Dat van die Hitlerjugend daar kun je een punt hebben, maar ik heb zo het idee dat de moeder niet echt veel van Nazi's moest hebben, en de grootouders ook niet.
Ik ben best bereid te geloven dat de jongen het niet wist. Hij zag zijn vader alleen maar als die hem welterusten kwam wensen, en dat zijn moeder zou zo veel met hem "deed", ook al niet. Hij en zijn zus werden veel aan hun lot overgelaten. Met het personeel, vast ook hun verzorgers, was er geen persoonlijk contact, hij ontdekt pas in Oudwis dat bedienden ook maar mensen zijn.
Ik weet niet of je kinderen hebt, Janna, maar die kunnen akelig naïef zijn, zelfs in deze tijd, en hun ogen en oren sluiten voor wat ze niet willen weten!!
Dat van die Hitlerjugend daar kun je een punt hebben, maar ik heb zo het idee dat de moeder niet echt veel van Nazi's moest hebben, en de grootouders ook niet.
-
Gast
Ik moet even uitkijken dat ik de dingen uit elkaar houd, er staan nogal wat zaken in je stukje Marjo.
Allereerst even inhoudelijk wat betreft de houding van de moeder en de grootouders. Mee eens, in ieder geval voor wat betreft de laatsten, die hebben echt een afschuw van de nazi's. De moeder laat zich een beetje meedrijven. Ze komt niet als een fanatieke Hitler-aanhangster over, maar ze laat zich een en ander wel aanleunen. Er wordt ook verschillende malen in het boek over discussies gesproken tussen de ouders, waarbij de deur voor de kinderen gesloten wordt. Waarschijnlijk ging het in dit soort gesprekken om zulke meningsverschillen.
Nee, ik heb geen kinderen, maar ken er wel een behoorlijk aantal. Ze kunnen naief zijn, maar ze zijn niet doof en blind. Bruno is negen jaar en zit al een aantal jaren op school, en dat nog eens een keer in Berlijn ook!Dat de vernietigingskampen niet alom bekend waren geloof ik graag, maar het feit dat je als arisch mens aan de top van de ladder stond en de rest niets tot niet veel voorstelde werd kinderen toch wel met de paplepel ingegoten.
Ik geloof dus niet dat Bruno niets wist van een en ander. Maar, zoals ik ook al zei, voor mij gaat het daar in dit boek niet om. Misschien heb je juist met het woord naief voor mij wel de essentie van het boek getroffen. Bruno raakt daar, bij het prikkeldraad, heel langzaam zijn naiviteit kwijt, zijn ogen gaan open voor de wereld om hem heen, in dit geval de buitengewoon gruwelijke wereld van het concentratiekamp.
Janna
Allereerst even inhoudelijk wat betreft de houding van de moeder en de grootouders. Mee eens, in ieder geval voor wat betreft de laatsten, die hebben echt een afschuw van de nazi's. De moeder laat zich een beetje meedrijven. Ze komt niet als een fanatieke Hitler-aanhangster over, maar ze laat zich een en ander wel aanleunen. Er wordt ook verschillende malen in het boek over discussies gesproken tussen de ouders, waarbij de deur voor de kinderen gesloten wordt. Waarschijnlijk ging het in dit soort gesprekken om zulke meningsverschillen.
Nee, ik heb geen kinderen, maar ken er wel een behoorlijk aantal. Ze kunnen naief zijn, maar ze zijn niet doof en blind. Bruno is negen jaar en zit al een aantal jaren op school, en dat nog eens een keer in Berlijn ook!Dat de vernietigingskampen niet alom bekend waren geloof ik graag, maar het feit dat je als arisch mens aan de top van de ladder stond en de rest niets tot niet veel voorstelde werd kinderen toch wel met de paplepel ingegoten.
Ik geloof dus niet dat Bruno niets wist van een en ander. Maar, zoals ik ook al zei, voor mij gaat het daar in dit boek niet om. Misschien heb je juist met het woord naief voor mij wel de essentie van het boek getroffen. Bruno raakt daar, bij het prikkeldraad, heel langzaam zijn naiviteit kwijt, zijn ogen gaan open voor de wereld om hem heen, in dit geval de buitengewoon gruwelijke wereld van het concentratiekamp.
Janna
Laatst gewijzigd door Gast op 26 Sep 2006, 16:16, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik denk Janna, dat we het nooit zullen weten. We kunnen de tijd niet terughalen. Maar dat kinderen gewoon soms dingen niet weten, daar blijf ik bij, uit eigen ervaring. Kinderen zijn wezens die alleen met zichzelf bezig zijn..
Maar ik ben het met je eens dat het voor de beleving van het boek niet veel uitmaakt, zeker en juist voor de jeugd niet.
Maar ik ben het met je eens dat het voor de beleving van het boek niet veel uitmaakt, zeker en juist voor de jeugd niet.
Ik ben het in deze met Marjo eens. Ik vind het absoluut aannemelijk dat Bruno zo naief was. Op je negende is de wereld veel kleiner. Je neemt de dingen zoals ze komen en denkt niet verder. Het was voor volwassenen nauwelijks te vatten wat er zich in die concentratiekampen afspeelde, dus hoe kun je nou verwachten dat een kind van negen dat wel allemaal doorziet?
-
Gast
Ik ben het volledig met je eens wat betreft het feit dat wat er in de kampen gebeurde niet algemeen bekend was, dus hoogstwaarschijnlijk ook niet bij Bruno. De massale vernietiging werd niet aan de grote klok gehangen.
Wat betreft de bekendheid met de visie m.b.t. de superioriteit van het Duitse ras en met de verering van Hitler ben ik het helaas niet met je/jullie eens. Opvoeding en onderwijs waren hier in sterke mate op gericht.
Dit vond ik op internet (naast enkele andere afschuwelijke (pro-Hitler) sites):
De Duitse jeugd
Het eerste slachtoffer van het nazisme was echter de Duitse jeugd. Deze Duitse kinderen voorstellen als de eerste slachtoffers van het nazisme is voor sommigen een onaanvaardbaar standpunt. En toch. De rijkdom van alle landen is altijd de toekomstige volwassene. Onder het nazi-regime kregen kinderen helaas geen onderwijs in de edele zin van het woord, maar onderricht gelijkwaardig aan die van het leger. Ze werden van kindsbeen gemanipuleerd, geïndoctrineerd om een perfecte nazi te worden, een Übermensch. Hitler schreef: “De leerstof moet stelselmatig in een zodanige vorm worden gegoten dat de jongemens aan het einde van zijn schooltijd geen halve pacifist, halve democraat of iets van dien aard is, maar een honderd procent Duitser. Zijn gehele opvoeding en scholing moeten erop gericht zijn hem het besef bij te brengen van zijn absolute superioriteit over andere volkeren”. (Mein Kampf, 1924). Ook over de opvoeding van meisjes was Hitler zeer precies:
“Meisjesonderwijs is er hoofdzakelijk op gericht de vrouw voor te bereiden op haar toekomstige rol als moeder. Zij is de hoedster van het ras.” (Frauenkongress 14-9-1935).
Men leerde kinderen blind elk bevel op te volgen van leraars en jeugdleiders die autoriteit over hen hadden. Deze volwassenen dachten allemaal dat ze persoonlijk afgevaardigden van Hitler waren. Zij prentten het Duitse kind van jongs af aan: ten eerste, dat alleen Duitsers het waard waren over de aarde te heersen: ten tweede, dat joden en Slaven op vlooien lijken, schadelijke insecten dus, die vernietigd dienden te
worden.
De nazi-jeugdbewegingen zagen in 1922 het licht. Vier jaar later (1926) werden ze gegroepeerd onder de definitieve benaming Hitlerjugend, wier enige doel het was de kinderen in nationaal-socialistische geest op te voeden. Elke andere jeugdbeweging dan de Hitlerjugend werd verboden. Net als op school leerde de jeugd er dat verklikken een plicht was, ook als het om hun eigen ouders ging. In 1938 telde de Hitlerjugend en de vrouwensectie Bund Deutscher Mädel 7.700.000 leden.
Lidmaatschap werd in 1939 verplicht vanaf 6 tot 18 jaar op straffe van intrekking van de ouderlijke macht. Op tienjarige leeftijd moest het nazi-padvindertje zweren dat hij bereid was zijn leven te geven voor de Führer.
Ik denk overigens dat er een groot verschil is tussen "weten/kennis hebben van" en "zelf beleven/ervaren". Dat laatste is volgens mij de kern van het boek van Boyne. Bruno maakt aan den lijve mee wat er om hem heen gebeurt en dan is het voorstelbaar dat hij het accepteert, niet verder denkt en blijft leven in zijn eigen wereldje.
Janna
Wat betreft de bekendheid met de visie m.b.t. de superioriteit van het Duitse ras en met de verering van Hitler ben ik het helaas niet met je/jullie eens. Opvoeding en onderwijs waren hier in sterke mate op gericht.
Dit vond ik op internet (naast enkele andere afschuwelijke (pro-Hitler) sites):
De Duitse jeugd
Het eerste slachtoffer van het nazisme was echter de Duitse jeugd. Deze Duitse kinderen voorstellen als de eerste slachtoffers van het nazisme is voor sommigen een onaanvaardbaar standpunt. En toch. De rijkdom van alle landen is altijd de toekomstige volwassene. Onder het nazi-regime kregen kinderen helaas geen onderwijs in de edele zin van het woord, maar onderricht gelijkwaardig aan die van het leger. Ze werden van kindsbeen gemanipuleerd, geïndoctrineerd om een perfecte nazi te worden, een Übermensch. Hitler schreef: “De leerstof moet stelselmatig in een zodanige vorm worden gegoten dat de jongemens aan het einde van zijn schooltijd geen halve pacifist, halve democraat of iets van dien aard is, maar een honderd procent Duitser. Zijn gehele opvoeding en scholing moeten erop gericht zijn hem het besef bij te brengen van zijn absolute superioriteit over andere volkeren”. (Mein Kampf, 1924). Ook over de opvoeding van meisjes was Hitler zeer precies:
“Meisjesonderwijs is er hoofdzakelijk op gericht de vrouw voor te bereiden op haar toekomstige rol als moeder. Zij is de hoedster van het ras.” (Frauenkongress 14-9-1935).
Men leerde kinderen blind elk bevel op te volgen van leraars en jeugdleiders die autoriteit over hen hadden. Deze volwassenen dachten allemaal dat ze persoonlijk afgevaardigden van Hitler waren. Zij prentten het Duitse kind van jongs af aan: ten eerste, dat alleen Duitsers het waard waren over de aarde te heersen: ten tweede, dat joden en Slaven op vlooien lijken, schadelijke insecten dus, die vernietigd dienden te
worden.
De nazi-jeugdbewegingen zagen in 1922 het licht. Vier jaar later (1926) werden ze gegroepeerd onder de definitieve benaming Hitlerjugend, wier enige doel het was de kinderen in nationaal-socialistische geest op te voeden. Elke andere jeugdbeweging dan de Hitlerjugend werd verboden. Net als op school leerde de jeugd er dat verklikken een plicht was, ook als het om hun eigen ouders ging. In 1938 telde de Hitlerjugend en de vrouwensectie Bund Deutscher Mädel 7.700.000 leden.
Lidmaatschap werd in 1939 verplicht vanaf 6 tot 18 jaar op straffe van intrekking van de ouderlijke macht. Op tienjarige leeftijd moest het nazi-padvindertje zweren dat hij bereid was zijn leven te geven voor de Führer.
Ik denk overigens dat er een groot verschil is tussen "weten/kennis hebben van" en "zelf beleven/ervaren". Dat laatste is volgens mij de kern van het boek van Boyne. Bruno maakt aan den lijve mee wat er om hem heen gebeurt en dan is het voorstelbaar dat hij het accepteert, niet verder denkt en blijft leven in zijn eigen wereldje.
Janna
-
Gast
-
Gast
Wat eigenlijk heel erg is, zoals in het door mij geciteerde stukje aangegeven wordt, is dat kinderen het slachtoffer zijn. Volwassenen hebben een keuze, kinderen worden in een bepaalde denksfeer opgevoed en dat is inderdaad, zoals Bernadet zegt: walgelijk!
En .... helaas is het niet iets uit het verleden, maar gaat het nog steeds door ....
janna
En .... helaas is het niet iets uit het verleden, maar gaat het nog steeds door ....
janna
Ik loop nu al de hele middag te denken in welk boek ik dat nou gelezen heb. Een man was getrouwd??? en zijn vrouw was germaans maar aan hem twijfelden ze nog. (of andersom?) Die vrouw zat in een soort vrouwenkamp waar germaanse kinderen gebaard werden. De vrouw was meer een soort broedmachine. Maar welk boek dat was???
Bernadet
Bernadet
-
Gast
Geen idee welk boek je bedoeld, maar het "vrouwenkamp" waar je het over hebt zal ongetwijfeld een instelling geweest zijn in het kader van het Lebensborn-programma. Voor verder lezen, zie:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Lebensborn
http://nl.wikipedia.org/wiki/Lebensborn
Ik weet het weer het was een boek van Bohumil Hrabal- Ik heb de koning van Engeland bediend.
http://www.leestafel.info/boekenarchief ... ple14.html
Je wordt er naar van als je over dit soort rassenbroedplaatsen leest, in dat boek wonen ze ook op het terrein van zo'n tehuis en het is echt idioot wat ze vragen en willen weten en hoe mensen en vooral vrouwen behandeld worden.
Bedankt janna, alweer wat geleerd!
Bernadet
http://www.leestafel.info/boekenarchief ... ple14.html
Je wordt er naar van als je over dit soort rassenbroedplaatsen leest, in dat boek wonen ze ook op het terrein van zo'n tehuis en het is echt idioot wat ze vragen en willen weten en hoe mensen en vooral vrouwen behandeld worden.
Bedankt janna, alweer wat geleerd!
Bernadet
Ik heb het boek vandaag in een dag uit gelezen. Ik vond het een aangrijpend verhaal met een verschrikkelijk einde.
Ik vond het wel ongeloofwaardig overkomen dat Bruno helemaal niets wist wat er om hem heen gebeurde. Maar dat stoorde niet. Een boek die je niet gauw vergeet.
Ik vond het wel ongeloofwaardig overkomen dat Bruno helemaal niets wist wat er om hem heen gebeurde. Maar dat stoorde niet. Een boek die je niet gauw vergeet.
Mijn website over bookcrossing
http://www.bi-sa.nl/
http://www.bi-sa.nl/
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
Tja, ik heb het boek vanavond ademloos uitgelezen. Ik kan me de naïeviteit van Bruno, zoals hier geschetst, toch wel voorstellen. Temeer omdat je ondanks het feit dat zijn vader een felle nazi is, je niet de indruk krijgt in het boek dat hij, noch zijn moeder, zich veel aan Bruno en zijn zus gelegen laten liggen. Ondanks lichte protesten van moeder is de carrière van vader het enige dat telt.
Wat ik heel logisch vond waren de verbanden die hij legt tussen zijn leventje en het leventje van Shmuel: allebei van huis en haard verdreven, alleen om verschillende redenen. En je voelt toch ook wel de dreiging wanneer hij besluit thuis toch maar niets te vertellen over zijn kennismaking met Shmuel... Het boek werkt toe naar een heel voorstelbaar maar gruwelijk plot.
Wat ik wel jammer vond was het laatste hoofdstuk van het boek; dat had van mij niet beschreven hoeven te worden. Voor mij doet dit afbreuk aan de kracht van het boek. Wat kan het mij schelen hoe het verder gaat met de vader en moeder van Bruno?
Wat ik heel logisch vond waren de verbanden die hij legt tussen zijn leventje en het leventje van Shmuel: allebei van huis en haard verdreven, alleen om verschillende redenen. En je voelt toch ook wel de dreiging wanneer hij besluit thuis toch maar niets te vertellen over zijn kennismaking met Shmuel... Het boek werkt toe naar een heel voorstelbaar maar gruwelijk plot.
Wat ik wel jammer vond was het laatste hoofdstuk van het boek; dat had van mij niet beschreven hoeven te worden. Voor mij doet dit afbreuk aan de kracht van het boek. Wat kan het mij schelen hoe het verder gaat met de vader en moeder van Bruno?
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
Dettie schreef:Vinden jullie dit een kinderboek? Of is het toch meer voor volwassenen?
Dettie
Ik vind het absoluut GEEN kinderboek. De taal en de inhoud zijn zodanig dat een kind, zeker een jong kind, geen flauw idee heeft waar het over gaat. Je moet toch wel *iets* weten van de Tweede Wereldoorlog en snappen waar de Furie en Oudwis voor staan, wil je het boek goed kunnen begrijpen. Kan de jeugd van tegenwoordig dat nog? Ik durf hier niet volmondig ja op te zeggen....
Terug naar “Kinder- en jongerenboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 20 gasten