Wat een heerlijk boek vond ik dit weer..het heeft weg van een moderne Hubert Lampo, magisch-realistisch, het was genieten dit boek..
Reageren? Klik hier... http://www.leestafel.info/k-schippers
Marjo
K. Schippers: Waar was je nou?
.
Ja de schrijfstijl. Die korte soms vage zinnen, de onlogische, voor mij soms onbegrijpelijke gesprekken. Het opsommen van geconstateerde feiten, die soms niks met elkaar te maken hebben. Ik vind het zo moeilijk uit te leggen. Het is alsof hij omzich heen kijkt, en in korte zinnen opnoemt wat hij ziet, zonder gevoel daarbij, zonder mening, pure conclusies, feiten. Ergens laat hij zijn hoofdpersoon zeggen:"Ïk vlucht in feitelijkheden." Toen dacht ik: "Ja, precies."
Ik hou ook niet zo van een boek geschreven in de tegenwoordige tijd.
Ik neem onmiddellijk aan, dat het aan mij ligt; tenslotte heeft hij gewonnen!
Ik hou ook niet zo van een boek geschreven in de tegenwoordige tijd.
Ik neem onmiddellijk aan, dat het aan mij ligt; tenslotte heeft hij gewonnen!
Nou ja, het staat je aan of het staat je niet aan, dat heeft verder met de prijs niets te maken. Misschien zaten er in de jury ook wel mensen die het voelden zoals jij. Ik heb deze kritiek namelijk van meer mensen gehoord, voor ik aan het boek begon. Misschien daarom, maar ik vond het meevallen.
Ik denk wel eens dat ik soms met mijn ogen over een tekst vlieg, juist omdat er zoveel in staat wat niet nodig is, en dat is nu precies wat Schippers doet: het overbodige weglaten. Je moet maar durven!
Ik denk wel eens dat ik soms met mijn ogen over een tekst vlieg, juist omdat er zoveel in staat wat niet nodig is, en dat is nu precies wat Schippers doet: het overbodige weglaten. Je moet maar durven!
-
Gast
Helaas ik kan jullie enthousiasme niet delen
lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/k-schippers
Bernadet
lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/k-schippers
Bernadet
Laatst gewijzigd door Dettie op 17 Mei 2009, 15:07, 2 keer totaal gewijzigd.
Eigenzinnige schrijvers... dat is Ernest van der Kwast ook en Karel ten Haaf en Stefan Nieuwenhuis en Willem Jansen.
Maar ik denk dat deze te realistisch schrijven? Bij Ritselingen en Waar was je nou.. is alles veel minder realistisch, veel dromeriger/zweveriger.
Is dat het?
Bernadet
(weer zo'n lastige vraag
)
Maar ik denk dat deze te realistisch schrijven? Bij Ritselingen en Waar was je nou.. is alles veel minder realistisch, veel dromeriger/zweveriger.
Is dat het?
Bernadet
(weer zo'n lastige vraag
)Ja, pff, het is is zo warm.
Maar je zou wel eens gelijk kunnen hebben. Ik dacht ook aan die schrijvers, en die zijn me te rauw, te recht voor zijn raap misschien. Frijda en Schippers bieden wat meer romantiek. Goh, ben ik toch romantischer ingesteld dan ik dacht!
Toch ook weer gek als je bedenkt dat boeken over oorlog ook vaak heel realistisch zijn en die storen me niet..
Maar je zou wel eens gelijk kunnen hebben. Ik dacht ook aan die schrijvers, en die zijn me te rauw, te recht voor zijn raap misschien. Frijda en Schippers bieden wat meer romantiek. Goh, ben ik toch romantischer ingesteld dan ik dacht!
Toch ook weer gek als je bedenkt dat boeken over oorlog ook vaak heel realistisch zijn en die storen me niet..
Op de website van het Boekencafé van www.vitaal.nl staan een aantal
discussietips over het boek. Misschien voor sommige lezers van dit boek wel leuk om even over na te denken:
Discussietips (ontwikkeld door Lucas Kruse)
1.
Ruud is er bang voor om voorwerpen uit het verleden mee te nemen in het heden. Waarom?
2.
Ruud heeft een passie voor een bepaald soort foto’s. Welke? Waar komt die passie volgens u uit voort?
3.
Hoe typeert u de vroegere verhouding tussen Ruud en zijn tante Chris?
4.
Twee variétéartiesten helpen Ruud bij zijn terugtocht naar het heden.
Waarom zou de auteur juist voor zulk soort mensen hebben gekozen?
5.
Welke reden(en) heeft Ruud volgens u om in het verleden te willen blijven?
6.
In het slot komt een zoötroop voor waar nog een film in zit. Welke diepere
betekenis heeft deze film volgens u?
7.
De auteur maakt het de lezer niet gemakkelijk: er zijn voortdurend
zijpaadjes, perspectiefwisselingen, veranderingen van tijd en ruimte. In
hoeverre vindt u dat deze structuur de thematiek ondersteunt?
8.
Schippers staat bekend als een schrijver die altijd het bijzondere in het
gewone wil zien. ‘Wie zegt dat er niets te zien is, kijkt niet goed’, zei
hij eens in een interview. In hoeverre vindt u deze uitspraken op deze
roman van toepassing?
9.
In haar recensie noemt Ingrid Hoogervorst het jammer dat wonderlijke boeken als Waar was je nou nooit lang blijven hangen, ‘omdat de personages bedenksels blijven op papier’ (De Telegraaf , 26 juli 2005). Hoe denkt u over deze uitspraak?
10.
Aleid Truijens typeert de roman als een gedachte-experiment en een
sprookje, zonder psychologische diepgang (de Volkskrant , 10 juni 2005).
Volgens haar moet je dus geen vragen stellen als: waarom wil Ruud weg,
waarom terug naar die ene, grote liefde van weleer? Wat is uw mening?
11.
J.L. Vermeulen vindt de roman ‘niet geweldig origineel: het concept van
“uit de tijd stappen” is al door diverse schrijvers toegepast en komt wat
gekunsteld over’ (Reformatorisch Dagblad , 5 september 2005). In hoeverre past deze roman volgens u bij dit genre boeken?
12.
Schippers won met de roman de Libris Literatuurprijs 2006. In het
juryrapport stond: ‘Het boek vertoont een engagement met de werkelijkheid zonder haar te reduceren’. Wat vindt u hiervan?
bernadet
discussietips over het boek. Misschien voor sommige lezers van dit boek wel leuk om even over na te denken:
Discussietips (ontwikkeld door Lucas Kruse)
1.
Ruud is er bang voor om voorwerpen uit het verleden mee te nemen in het heden. Waarom?
2.
Ruud heeft een passie voor een bepaald soort foto’s. Welke? Waar komt die passie volgens u uit voort?
3.
Hoe typeert u de vroegere verhouding tussen Ruud en zijn tante Chris?
4.
Twee variétéartiesten helpen Ruud bij zijn terugtocht naar het heden.
Waarom zou de auteur juist voor zulk soort mensen hebben gekozen?
5.
Welke reden(en) heeft Ruud volgens u om in het verleden te willen blijven?
6.
In het slot komt een zoötroop voor waar nog een film in zit. Welke diepere
betekenis heeft deze film volgens u?
7.
De auteur maakt het de lezer niet gemakkelijk: er zijn voortdurend
zijpaadjes, perspectiefwisselingen, veranderingen van tijd en ruimte. In
hoeverre vindt u dat deze structuur de thematiek ondersteunt?
8.
Schippers staat bekend als een schrijver die altijd het bijzondere in het
gewone wil zien. ‘Wie zegt dat er niets te zien is, kijkt niet goed’, zei
hij eens in een interview. In hoeverre vindt u deze uitspraken op deze
roman van toepassing?
9.
In haar recensie noemt Ingrid Hoogervorst het jammer dat wonderlijke boeken als Waar was je nou nooit lang blijven hangen, ‘omdat de personages bedenksels blijven op papier’ (De Telegraaf , 26 juli 2005). Hoe denkt u over deze uitspraak?
10.
Aleid Truijens typeert de roman als een gedachte-experiment en een
sprookje, zonder psychologische diepgang (de Volkskrant , 10 juni 2005).
Volgens haar moet je dus geen vragen stellen als: waarom wil Ruud weg,
waarom terug naar die ene, grote liefde van weleer? Wat is uw mening?
11.
J.L. Vermeulen vindt de roman ‘niet geweldig origineel: het concept van
“uit de tijd stappen” is al door diverse schrijvers toegepast en komt wat
gekunsteld over’ (Reformatorisch Dagblad , 5 september 2005). In hoeverre past deze roman volgens u bij dit genre boeken?
12.
Schippers won met de roman de Libris Literatuurprijs 2006. In het
juryrapport stond: ‘Het boek vertoont een engagement met de werkelijkheid zonder haar te reduceren’. Wat vindt u hiervan?
bernadet
K Schippers is een eigenaardige schrijver. Hij is namelijk geen verteller, maar een kijker. Het opmerkelijke is, dat hij daar zo goed over kan schrijven. Het grote probleem is namelijk, dat mensen die van literatuur houden over het algemeen niet erg visueel zijn ingesteld, en ik denk dan ook dat Schippers daardoor nooit echt bekend is geworden in Nederland. Bij Schippers gaat het nooit om het verhaal, maar altijd om wat er te zien is.
Lees verder http://www.moorsmagazine.com/boekenhoek/kschippers.html
Overigens een aparte site dat moorsmagazine.
Bernadet
met dank aan Librije die me hier op wees.
Lees verder http://www.moorsmagazine.com/boekenhoek/kschippers.html
Overigens een aparte site dat moorsmagazine.
Bernadet
met dank aan Librije die me hier op wees.
Het grote probleem is namelijk, dat mensen die van literatuur houden over het algemeen niet erg visueel zijn ingesteld
Dat maakt dat zijn boeken soms wat eigenaardig aandoen, want hij probeert vaak met woorden te vangen wat die visuele humor nu precies zo aantrekkelijk maakt. Ik vrees dat die teksten alleen echt op hun waarde geschat worden door mensen die zowel goed kunnen kijken als goed kunnen lezen
Hier ben ik het niet mee eens, ik vind dit om eerlijk te zijn grote onzin.
Ik denk dat een schrijver altijd goed kijkt en van alles in zich opslaat om ooit eens te kunnen gebruiken. Een schrijver moet kunnen visualiseren anders gaat het verhaal niet leven.
En een literatuur-lezer zou niet visueel ingesteld zijn? Omdat Schippers op zijn manier visualiseert?
Bernadet
die ook erg van Tati-films houdt
Bernadet
Quote:
Het grote probleem is namelijk, dat mensen die van literatuur houden over het algemeen niet erg visueel zijn ingesteld
Ook volledig oneens mee.
Schrijvers (en dichters) kijken dubbel zo nauwkeurig volgens mij. Ze gebruiken al hun zintuigen als ze ergens zijn, worden vaak gefocust op iets wat anderen ontgaat (misschien dat ze daardoor soms afwezig lijken in gezelschap).
Ook de lezer mag men niet onderschatten!
Tiba.
Het gaat eigenlijk om de lezer in dit stukje. Er wordt in feite gezegd dat Schippers maar door een select groepje gewaardeerd wordt omdat 'hij met woorden probeert te vangen wat die visuele humor nu precies zo aantrekkelijk maakt' en dat lezers van literatuur dat juist niet kunnen waarderen omdat zij niet goed kunnen kijken.
Dat vind ik een kreet in de ruimte. Waar baseert deze man dat op? Hoe komt hij aan deze stelling? Het wordt helemaal niet onderbouwd.
Het wordt als 'feit' aangeleverd met als enige toelichting Iemand als Renate Rubinstein, die vrij veel over beeldende kunst en vormgeving heeft geschreven, was bijvoorbeeld helemaal niet echt geïnteresseerd in beeldende kunst, behalve als er een verhaal achter zat. Anecdotische kunst was daardoor aan haar wel besteed, maar ze had een blinde vlek voor abstracte kunst, of figuratieve kunst zonder duidelijk
Dus... omdat Renate Rubinstein zo is, is iedereen zo?
Bernadet
Dat vind ik een kreet in de ruimte. Waar baseert deze man dat op? Hoe komt hij aan deze stelling? Het wordt helemaal niet onderbouwd.
Het wordt als 'feit' aangeleverd met als enige toelichting Iemand als Renate Rubinstein, die vrij veel over beeldende kunst en vormgeving heeft geschreven, was bijvoorbeeld helemaal niet echt geïnteresseerd in beeldende kunst, behalve als er een verhaal achter zat. Anecdotische kunst was daardoor aan haar wel besteed, maar ze had een blinde vlek voor abstracte kunst, of figuratieve kunst zonder duidelijk
Dus... omdat Renate Rubinstein zo is, is iedereen zo?
Bernadet
Afgelopen vrijdag heb ik geluisterd naar het Marathoninterview met K. Schippers.
Hij vertelt daarin ook over het ontstaan van het idee voor dit boek.
Zijn moeder was overleden en had dozen vol foto's die zij o.a. zelf gemaakt had.
Ook tramhaltes speelden een grote rol in haar leven. Zij beleefde altijd wat op een tramhalte.
Bijv. zo ook eens een man die het hangertje nog in zijn jas had zitten. Zij sprak de man aan, hij haalde het kleerhangertje weg en hing het aan een ketting tussen twee paaltjes. Zijn moeder nam het hangerteje mee als aandenken.
Verder vond hij veel broches die van zijn moeder waren geweest. Die hadden een parelmoerachtige glans wat je op de foto's niet terug kon zien. (De broche heeft hij ook verwerkt in deze roman)
Een bijzonder aangenaam interview trouwens, interessante man.
Het hele inteview is hier te beluisteren
http://boeken.vpro.nl/personen/22543667/
Dettie
Hij vertelt daarin ook over het ontstaan van het idee voor dit boek.
Zijn moeder was overleden en had dozen vol foto's die zij o.a. zelf gemaakt had.
Ook tramhaltes speelden een grote rol in haar leven. Zij beleefde altijd wat op een tramhalte.
Bijv. zo ook eens een man die het hangertje nog in zijn jas had zitten. Zij sprak de man aan, hij haalde het kleerhangertje weg en hing het aan een ketting tussen twee paaltjes. Zijn moeder nam het hangerteje mee als aandenken.
Verder vond hij veel broches die van zijn moeder waren geweest. Die hadden een parelmoerachtige glans wat je op de foto's niet terug kon zien. (De broche heeft hij ook verwerkt in deze roman)
Een bijzonder aangenaam interview trouwens, interessante man.
Het hele inteview is hier te beluisteren
http://boeken.vpro.nl/personen/22543667/
Dettie
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 14 gasten